Silly expression, behavior, manners

Hoewel het nieuwe kamp hatseflats even in elkaar gezet en het een beetje voelde als vakantie, miste Bracken het oude kamp wel. Hij hield van zwemmen, maar zoveel water, daar werd hij toch een beetje beu van nu. Het was tijd dat het allemaal weg ging, zodat hij weer in de vertrouwde Den van de Apprentices kon slapen. Maar ach, soms zit het leven niet mee, en Bracken was ook niet iemand die er de hele dag over ging lopen piekeren. De kater trippelde het vakantiekamp in met een muisje in zijn bekje, maar liep niet richting de prooistapel. Zijn koers was gezet op de Medicine Cat Den, waar de medicine Cats het vast en zeker zouden waarderen dat een goede jongen hun patiënten wat eten ging geven. Met een glimlach gaf hij het muisje dan ook aan één van de patiënten, waarna hij zijn groene ogen de Den door liet gaan. Daar zag hij een kitten, wat hem toch even deed denken. Waarom was er een kitten hier? Nieuwsgierig liep hij op haar af. 'Hey daar, waarom verblijf jij hier zo alleen?'

Azurekit

I'm watching as the flames get higher

Ze was weer achteruit gegaan toen Blueflower verdwenen was, de stress was weer een klap op haar toch al zwakke immuunsysteem. Ze had weer lang en vaak lopen hoesten, haar lichaam verwarmd door onverklaarbare koorts. Eindelijk zwakte het weer af, al liet het haar weer magerder en zwakker dan voorheen achter. Elke twee stappen voorwaarts leken weer gevolgd door één tot drie passen achteruit.

Waar haar siblings al apprentices waren, stond zij nog steeds stil.

Haar azuurblauwe ogen richtten zich op toen een kater haar kant op kwam, om ze vervolgens al snel, enigszins treurig neer te slaan bij zijn vraag. "Omdat ik ziek ben en dus nog geen apprentice mag worden," mompelde ze, enigszins teneergeslagen. Ze had een vurige hoop voor de volgende ceremonie, maar tegelijkertijd durfde ze geen hoop te hebben.

I always liked to play with fire

Θ Θ Θ

De kitten, die zo te zien al groot genoeg leek om een Apprentice te zijn, keek even naar hem op om vervolgens weer droevig weg te kijken. 'Omdat ik ziek ben en dus nog geen aprpentice mag worden,' mompelde ze. Bracken kantelde zijn kopje wat, zijn bekje vormde een 'o' vorm. 'Ooh.. Dat is stom,' mauwde hij. Soepel. Maar het was wel waar, het is stom. 'Je bent Azurekit, toch? Ik ben Brackenpaw,' stelde hij zichzelf voor. Hij kon wel even een kletspraatje met haar maken, anders zat ze hier ook zo alleen de hele dag.

Dat was stom, merkte Brackenpaw op na een korte stilte. Voor een momentje bleef Azurekit ook stil, waarna haar kopje boog met een lichte knik. "Ja.. Heel stom," beaamde ze met een zacht zuchtje. "Ik ben inderdaad Azurekit en ik wist al dat je Brackenpaw bent," reageerde ze met een korte, geamuseerde trek van haar snorharen. Hallo? Crystalstar's apprentice? Ja hij was wel bekend.

Azurekit knikte lichtjes, ze was het duidelijk met hem eens dat het stom was. Heel stom zelfs. Ze had groot gelijk, het was ook gewoon stom. 'Ik ben inderdaad Azurekit en ik wist al dat je Brackenpaw bent,' miauwde ze nadat hij zichzelf had voorgesteld. Bracken glimlachte, blij om toch een geamuseerd glimlachje op haar snoetje te zien. 'Oh, ja? Ben ik dan zo populair?' greens hij speels. Eerlijk gezegd, hij wist dat hij redelijk populair was onder de Apprentices, maar dat zelfs een jong katje hem kende deed hem goed.

Azurekit knikte meteen op zijn woorden, haar wangfluff schuddend met de beweging. "Ja, natuurlijk, je bent de apprentice van Crystalstar." En hij mocht er best wel wezen, al wist ze, jong dat ze was, nog niet zo heel goed wat ze met dat soort gedachtes moest. Het was ergens vaagjes in haar achterhoofdje aanwezig. Hij was haar in ieder geval opgevallen. "Maar jij wist mijn naam ook al," merkte ze al snorrend op. Het was toch iets.

Onderwerp: Re: Silly expression, behavior, manners