[open] The blind forest

Onderwerp: [open] The blind forest za 22 mei 2021 - 14:24

Sinds dat haar apprentice weg was van Shadowclan had ze zich eigenlijk heel eenzaam gevoeld. Ze was al haar hele leven erg eenzaam, maar nu juist nog meer. Flutterpaw was weggerend, had blijkbaar iemand aangevallen. De witte kattin had hem onderschat, iets wat ze normaal niet vaak deed. Of was dit een teken dat ze zachtjes begon te breken vanbinnen…? Ze wist het echt niet goed, maar het voelde niet geweldig aan. Daarnaast keek haar jongere broer laatste tijd niet meer naar haar om. Hij begon op te groeien en realiseerde waarschijnlijk dat hij haar niet echt meer nodig had. Maar ze had het gevoel wel anderen nodig te hebben. Ze waren allemaal lager van kwaliteit dan haar, maar ze had hen nodig, dat besefte ze zich nu. Rustig liep ze de warriors den uit en zag een kat verderop. “Hallo, hoe gaat het?”, vroeg ze kalm. Misschien kon een gesprek haar gemoedstoestand wel oplichten, al was de kans heel klein.

+open

You forget what you want to remember
[open] The blind forest Moon_s11

And you remember what you want to forget

Littlepaw was trots het kamp aan het bekijken. Het voelde altijd zo fijn en stoer daar. Katten waren druk of juist vriendelijk aan het praten. Er was altijd wel leven te vinden en het kamp zag er prima uit. De apprentice was van plan om later op de dag te gaan jagen. De vorige dag had hij lang gejaagd. Hij wilde goed en geweldig zijn. Trots en sterk. En vrienden hebben. Heel belangrijk. Ondanks dat zijn vriendenlijst niet heel groot was voelde hij zich niet eenzaam. Hij had niet veel vrienden, maar kon met bijna iedereen omgaan. Dat was fijn. "hallo, hoe gaat het?" klonk de stem van Moonwane kalm. Littlepaw draaide zich om en keek naar de warrior. "Hallo, Moonwane. Het gaat geweldig. Hoe is het met jou?" zei de apprentice. Hij vond praten gezellig en hij had er wel even tijd voor.

Ze was een apprentice tegemoet gelopen. Eentje die nog niet zo lang begonnen was aan zijn training en hij zag er in haar ogen best wel klein uit, maar zij was dan ook een vrij grote poes. En daarbij ging ze niemand meer onderschatten, niet na alles wat er met Flutterpaw was gebeurd. ‘Hallo, Moonwane. Het gaat geweldig. Hoe is het met jou?’. Blijkbaar had Littlepaw het nu goed, wat maar goed was. Treurige en bedroefde apprentices deden het slechter op hun trainingen, waardoor ze slechtere warriors zouden worden. En daar had Shadowclan niet echt alle ruimte voor… “Fijn om dat te horen, Littlepaw”, knikte ze haar toe en probeerde wat warmte in haar blik te verzamelen. Maar dat ging niet al te gemakkelijk, want al haar hele leven hadden haar smaragdgroene ogen niets meer dan ijzigheid getoond. “Het gaat wel met mij… Het kon altijd beter geweest zijn”

You forget what you want to remember
[open] The blind forest Moon_s11

And you remember what you want to forget

Prima. Bij hem ging echt alles prima. 'Fijn om dat te horen, Littlepaw', knikte ze toe. 'Het gaat wel met mij... Het kon altijd beter geweest zijn.' beantwoordde de poes zijn vraag. De tabby knikte rustig. "Alles kan beter zijn. Maar ja, wat was er dan bijzonder aan het leven? Anders is het alleen maar saai." Deze jonge kater was misschien nog niet oud, maar hij weet best veel. Hij probeert het ook. De apprentice ging zitten en ging met zijn voorpoot over zijn, wat er dan nog van over was, oortje. Hij doelde erop dat niet alles perfect was. Soms vond hij het wel lastig, maar dit maakte hem anders. Dit zorgde niet voor een standaard leven. Hij moest meer zijn best doen met luisteren. Je kon immers minder horen met één oor dan met twee. De tabby bleef even een paar seconden stil, waarna hij zijn poot weer op de grond zette. "Is er dan iets bij jouw? Omdat het beter kan?" vroeg Littlepaw. Misschien kon hij wel helpen? Haar opvrolijken.

Onderwerp: Re: [open] The blind forest