We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De enige van zijn kittens met streepjes. Hij had haar moeten geloven. Appleseed kon niet stoppen met zichzelf zelfmedelijden aan te praten. Het was erg. Hij was niet persé bezig met zijn kittens, waarvoor Blueflower hem nog voor zou de kop in kloppen. Haar kittens waren haar wereld en hij liet die ineen storten. De nacht was gevallen, het laatste streepje licht stond nog aan de hemel. Hij plofte naast Kiwipaw, maar vond net zoals bij de rest geen woorden. Hoe zei je sorry? Hij vond het maar moeilijk.
Kiwifruit
Member
Lord Kiwi 135 Actief Put your worries in a bubble
and blow them away
De duisternis was al bijna volledig als een dikke deken over hun wereld gevallen. De tijd leek nooit te stoppen en het kon nooit teruggedraaid worden. Ze konden nooit iets voorkomen wat ze nooit zouden zien aankomen. En als ze de tijd dan toch kon terugdraaien, dan had ze er alles aan gedaan om een goede complete familie te hebben. Om hun fouten te herstellen en om elkaar te helpen voor het te laat was. Maar die kracht lag niet in haar poten. Het lag in niemands poten. Iedereen bad altijd aan de sterren maar ze waren er toch nooit voor haar geweest. Het leven zat niet logisch in elkaar zoals iedereen had gezegd. En nu maakte de bruine poes, die zich nog steeds zo klein en fragiel voelde als een eenzame kit, zich alleen maar zieke zorgen. Voor de toekomst van haar familie en iedereen om haar heen.
Haar tweekleurige ogen staarden vooruit terwijl ze bemerkte dat Appleseed naast haar kwam zitten. De vader die ze nooit echt ‘papa’ had kunnen noemen omdat hij er nooit echt voor hen was geweest. En pas nu dat mama weg was kwam hij hen bezoeken. De apprentice wist niet echt meer hoe ze zich moest voelen. Bang? Fragiel? Boos, woedend, kwaad? Of eerder heel triest. Haar wangen voelden nog steeds zo nat aan van de tranen die ze had uitgehuild daarstraks. En binnenin huilde ze nog steeds. Het enigste wat ze voelde was een grote leegte. En er heerste ook grote stilte buiten; aangezien niemand wat zei. Maar wat kon ze dan ook zeggen. Het was alsof ze alle woorden die ze kende was vergeten…
Onderwerp: Kiwipaw 
za 24 jul 2021 - 18:57
