It's my time to shine now. [Alleen Firelion]

Sunshine sloot zijn lichtgroene ogen voor een paar seconden, de normale koude wind voelde hij niet meer nu de zon op zijn vacht scheen. Nee, de wind voelde nu warm aan toen hij langs zich waaide, als een warme adem van een mooie poes die lieve woorden in zijn oor zei. Ach, kon hij dat gevoel ook maar eens meemaken, want nu moest de kater het doen met de zon. Hij vond het niet erg, hij voelde zich ook helemaal niet eenzaam. De thunderclan kater zou toch geen tijd hebben voor een geliefde, hij was altijd druk in de weer geweest voor zijn clan en vrienden, hij wou iedereen helpen, deed altijd wat er van hem verwacht werd… Langzaam zakte Sunshine door zijn poten zodat hij op zijn buik ging liggen. De gladde stenen onder zich voelden warm aan, ze blonken in de zon en weerkaatsten het licht. Hij wist maar al te goed waarom deze plek de zonnerotsen genoemd werd, nu hij hier eenmaal was. Inmiddels waren Sunshine’s ogen al weer geopend, zijn tong schraapte ruw over zijn lange vacht. De rivier die de grens tussen de vijandige clans vormde kabbelde rustig langs de voet van de rotsen. Een enkele vogel floot zachtjes een melodietje in een hoge boom, enkele muizen schoten razendsnel uit hun holen en weer terug, een lieveheersbeestje vloog voorbij en zo maar door. Bladkaal was bijna aan zijn einde gekomen en dat kon elk wezen in het bos voelen aan hoe de sfeer vandaag was. De geur van de bomen was anders en de geluiden waren teruggekomen, het maakte de zonnebadende kater rustig. Het maakte dat hij helemaal geen zin had om die enkele muizen te gaan vangen of die vogel uit die hoogte te gaan jagen. Nu lag hij hier op zijn gemakje te wachten tot Firelion eraan kwam, hij kon zich nog goed herinneren hoe de kater hem die ochtend gevraagd had om te jagen en hij had geen nee durven zeggen tegen hem… Nochtans is dat wel iets waarop Sunshine dringend zou moeten gaan oefenen, hij was veel te goedaardig en de rostharige kater was er nu nog steeds niet! Toch was Sunshine ervan overtuigd dat hij hem niet had misbruikt, hij vertrouwde Firelion wel en hij wist dat zijn clangenoten hem nooit in de val zouden lokken, hij deed er alles voor om iedereen goed gezind te houden! Maar wat als dat nou niet goed genoeg meer was? Sunshine schrok op toen hij een geluid in de verte hoorde aankomen.

[Alleen Firelion]
[Sorry btw, moet er nog een beetje inkomen. Dit is mijn eerste postje met Sunshine xD
Ik stel btw voor dat anders eerst Firelion en Sunshine elkaar niet goed kennen maar dan vanaf nu elkaar wat meer gaan leren kennen en goede vrienden worden? o3o]

Firelion had met Sunshine afgesproken om te gaan jagen bij de zonnerotsen en liep nu naar de zonnerotsen hij was al laat dus liep hij snel door.Een klein briesje speelde met zijn vacht en een blaadje waaide voorbij Firelion sprong bovenop het blaadje en greep het vast met zijn klauwen.Firelion hoorde in de verte de rivier rustig kabbelen en hoog in de bomen floot een vogeltje het bladkaal eindigde bijna en dat kon je goed merken.Toen hij bij de zonnerotsen kwam zag hij Sunshine liggen stilletjes sloop hij naar Sunshine toen hij vlakbij de kater was sprong hij bovenop hem en riep luid "boe!" waarna hij het niet kon laten te vragen "schrok je?".Firelion liet zich zakken en voelde onder zich de warme gladde stenen langzaam verwarmde de zon zijn vacht en hij sloot zijn ogen.Hij schrok op toen hij het geluid van een muis hoorde hij opende zijn ogen en zag hoe een grijs vachtje tussen de bladeren verdween.Hij stond langzaam op waarna hij in de jachthouding zakte en op de muis afsloop toen er nog maar een vossenlengte afstand tussen hem en de muis zat spong hij en sloeg zijn klauwen in het kleine lijfje.Hij boog zijn kop naar beneden om de muis op te pakken toen hij de muis goed het vastgepakt en bloed zijn mond in liep ging hij weer terug naar Sunshine waar hij de muis neerlegde en weer ging liggen.Hij wist dat als hij bij de tweebenen had gewoond dit allemaal had gemist plotseling zonder dat hij het doorhad vroeg hij aan Sunshine "hoe zou het zijn om bij de tweebenen te wonen?"

“BOE!” Sunshine sprong in de lucht toen hij een zwaar gewicht bovenop hem voelde landde en een plots gemauw hoorde. De geur van een andere kat, wel één van Thunderclan origine, drong zijn neusgaten binnen. Sunshine ontblootte zijn nagels en was klaar om ze in de vacht van de kat te boren tot hij plots erachteraan hoorde “Schrok je?” De kat liet zich van zijn rug zakken en sloot zijn ogen toen hij de warme, gladde stenen onder zich voelde en zich langzaam verwarmde door de zon. “Ja nou.” Gromde Sunshine even toen hij zag dat het Firelion was die hem zo de stuipen op het lijf gejaagd had. “Laat me nooit meer zo schrikken, ja!” Snorde hij vervolgens weer optimistisch zoals altijd en rekte zich uit in de zon toen de kater zijn ogen weer opende nadat hij opschrok van het geluid van muis, langzaam opstond nadat hij het zeg en in jachthouding zakte. Geïnteresseerd keek Sunshine tussen zijn dichtgeknepen ogen ,tegen de zonnestralen, hoe hij op de muis afsloop en toen er nog maar een vossenlengte tussen hen af was er bovenop sprong met klauwen het kleine lijfje doorborend. Een moment later was Firelion alweer terug bij Sunshine, waar hij de muis neerlegde en weer naast hem kwam liggen. Sunshine merkte aan Firelion dat zijn gedachten even afweken waarna hij plotseling vroeg “Hoe zou het zijn om bij de tweebenen te wonen?” Sunshine’s haren schoten overeind. “Ben je gek?! Waarom denk je daar aan.” Snauwde hij. “Ik zou er niet aan denken om bij die achterlijke wezens te gaan wonen, ze zijn geen haar beter dan muizenbreinen! Nee, geef mij maar het woud en mijn clan, daar waar ik thuis hoor.” Mauwde hij vastberaden.

"ben je gek?! waarom denk je daar aan " snauwde Sunshine tegen hem waarna hij met een vastberaden stem mauwde dat hij het verschrikkelijk zou vinden om bij de tweebenen te wonen.Firelion antwoorde daarop kalm "ik zou ook niet bij de tweebenen willen wonen,ik heb een keer een kittypet ontmoet echt verschrikkelijk".Hij besloot dat het tijd was om te gaan jagen toen er plotseling met een enorme vaart een beest op hem af rende doordat het beest zo snel ging kon hij niet zien wat het was maar het had de geur van vos."Sunlight een vos" riep hij naar de andere kat terwijl hij wegrende, hij merkte niet dat hij daardoor in de val liep.Plotseling kon hij geen kant meer op en de vos kwam op hem afgerend.Een muisje rende bang weg maar daar hat Firelion geen tijd voor de vos kwam steeds dichterbij en Firelion wist dat als hij niet snel hulp kreeg dit zijn einde werd."help sunlight"riep hij terwijl de vos steeds dichterbij kwam hij deed nog een poging en sloeg zijn klauwen uit en haalde uit naar de vos.Wat mislukkte maar de vos nog bozer maakte Firelion zette nog een stap achteruit en stapte op een tak die tegen de vos aanvloog waardoor hij even was afgeleid.Firelion zag dat de vos even was afgeleid en sprong bovenop de vos beet hem in zijn poot maar hij bleef vasthouden.Na een tijdje werd de vos moe maar met zijn laatste krachten maakte hij een onverwachte beweging waardoor Firelion er af vloog.De vos stormde op hem af maar plotseling werd hij afgeleid door iets.


(even een avontuurtje voor de vriendschap)

Kalm klonk Firelion toen hij Sunshine met de volgende woorden antwoordde: “Ik zou ook niet bij de tweebenen willen wonen, ik heb een keer een kittypet ontmoet. Echt verschrikkelijk!” Sunshine wou net antwoordden toen een ranzige geur zijn neusgaten binnendrong, hij kon eerst niet plaatsen waarvan het nou juist afkomstig was toen hij plots het beest met een enorme vaart op hen af zag stormen… Vos! “Sunshine, een vos!” Riep Firelion bevestigend op zijn gedachten terwijl hij wegrende. Sunshine zag zo dat de vuurrode kater, wiens naam hem goed paste, in de val liep. De vos rende op Firelion af en had geen oog voor Sunshine. “Firelion, kijk uit!” Mauwde Sunshine nog, maar de kater kon al geen kant meer op terwijl de vos alsmaar dichterbij kwam. “Help Sunshine!” Riep de kater terwijl de vos niet van vaart minderde. Firelion deed een poging om de vos weg te jagen toen hij zijn klauwen uitsloeg en uithaalde naar de vos. Het mislukte alleen en de vos werd nog woedender. Firelion zette nog een stap achteruit en trapte op een tak die tegen de vos aanvloog, waardoor hij even was afgeleid en Sunshine met een bang hart alleen maar kon toekijken. Firelion zag een kans en sprong bovenop de vos, beet hem in zijn poot maar bleef vasthouden. Na een tijdje werd de vos moe, maar gaf niet op toen hij met zijn laatste krachten een onverwachte beweging maakte waardoor de kater van zijn rug vloog. De vos stormde terug op hem af maar werd plotseling afgeleid doordat Sunshine zijn nagels ontblootte en in de rug van de vos zette. “Ren weg, Firelion!” Schreeuwde Sunshine en siste naar de vos die probeerde te ontkomen. Sunshine zette zijn klauwen zo vaak en zo hard hij kon in de vacht van de vos, soms beet hij nog eens erbij wanneer hij de kans zag, zodat de andere kater genoeg tijd had om te kunnen ontkomen. Maar Sunshine verloor zijn krachten als maar meer omdat de vos zo sterk was. In een tijd van enkele seconden die voorbij ging maakte de vos opnieuw een onverwachte wending, deze keer was het hij die omrolde en Sunshine zo van zijn rug afwierp. Nu belandde hij vlak naast Firelion, de twee katten waren nu helemaal in de val gelokt. Terwijl Sunshine zich stevig probeerde te verdedigen hoopte hij vurig dat ofwel de vos weg zou rennen, ofwel dat een andere kat dit voorval zag en hen te hulp zou schieten. Sunshine ontblootte zijn tanden en siste telkens naar de vos bij iederen uithaal dat hij maakte, in de hoop dat de vos slim genoeg zou zijn om zich te bedenken en weg te vluchten.

Firelion zag dat Sunshine de vos had afgeleid door zijn nagels in de rug van de vos te zetten en “Ren weg, Firelion!” riep.Firelion wou wel wegrennen maar was verstijfd van angst dus bleef hij toekijken hij zag hoe Sunshine langzaam zijn krachten verloor.Na een paar seconden maakte de vos een nieuwe onverwachte beweging,door om te rollen wierp hij Sunshine van zijn rug af.Hij belande vlak naast Firelion en hij schrok op hij had een goed idee bedacht terwijl hij naar het gevecht tussen Sunshine en de vos had gekeken."Ik heb een plan"fluisterde hij tegen Sunshine ondertussen goed op de vos lettend "als een van ons hem aanvalt wordt hij afgeleid en kan de andere ontsnappen die de vos weglokt en dan klimmen we allebei in een boom."Plotseling viel de vos aan en Firelion riep hard "nu!" terwijl hij bovenop de vos sprong zodat Sunshine kon ontsnappen hij klemde zijn nagels stevig in de rug van de vos en beet hem.Toen Firelion moe begon te worden werd de vos ook moe maar toch hield de vos het langer vol en gooide hem er af.Firelion stond weer op en klom zo snel als hij kon in een boom waar hij veilig zou zijn voor de vos niet wetend of Sunshine veilig was.Toen hij best hoog was keek hij even naar beneden daar zag hij dat de vos ergens mee bezig was maar hij zat te hoog om dat te kunnen zien.