All nature is your congratulation

With the gathering force of an essential thing, realising itself out of early ground.
I faced in myself a passionate and tenacious longing.

_{De zoete smaak van vrijheid lag op de kater zijn lippen. Alhoewel het meer een hint was, een kleine vlaag. Echte vrijheid was iets wat voor hem onmogelijk te vinden was. Gebonden aan zijn geliefde als de kater was on hij enkel af en toe genieten van een voorproefje. Hij was een vrijheid gezinde man, deed graag waar hij zelf zin in had, maar dit betekende niet dat hij geen moraal meer had. In zijn jeugd was het balans vrij slecht verdeeld geweest, zocht hij de grensen op. Snakte hij meer naar vrijheid dan naar wat moreel juist was. Haalde streken uit, toonde hij geen enkel respect naar authoriteit. Maar inmiddels was de kater ouder, en hoewel hij nog altijd graag zijn eigen plannetjes trok, deed hij dit in balans met wat er van hem verwacht was. Wist hij maar al te goed hoe hij de juiste karakters aan zijn kant hield zodat zijn doen en laten niet verkleind werd. Zo als hier bijvoorbeeld, had de ochtend gejaagd en kon nu zijn eigen gangetje gaan. Kon met een gerust hart over de weides uitkijken, al zittende tussende varen.
[Routnose]}

MONTY

All nature is your congratulation D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Niet vaak kwam ze hier. Zeker niet nu. Er was altijd genoeg te doen, anders dan toen ze een medicine cat apprentice was. Toen had ze nog wel eens de vrijheid verder te gaan, over de grenzen te turen en banden te scheppen met rogues die ze daarna nooit meer terug zag. Het was niet zo dat alles toen makkelijker was geweest, maar in een terugblik leek het dat soms wel. Dan was alles nog zoet en goed, kon ze denken aan hoe ze samen door de velden rende met Quietstep of Panthersoul. Nu was ze hier alleen, ouders en wijzer, maar vooral ook anders. De velden waar ze soms stiekem kwam waren nu ook anders, maar niets bleef dan ook altijd hetzelfde. Ze wist dat ze blij moest zijn over wat ze nu had, maar zeker op momenten dat ze zoveel verloor was het verleidelijk naar vroeger te verlangen. Quietstep, Oceanstar, Stallionheart, Panthersoul, Bearpaw en nu Amberstorm als laatste in de reeks. Het deed pijn, iedere keer weer wanneer ze iemand kwijt raakte. Of het nu de dood was die ze van haar afpakten, of iets geheel anders. Afscheid nemen was iets waar ze nooit goed in was geweest, en ook nooit goed in zou worden. Misschien dat ze daarom ook wel hier was, in de hoop haar nog terug te zien. Maar er waren geen rogues hier, enkel een andere geur. Eentje die ze niet had verwacht, maar die wel een glimlach op haar gelaat bracht. Ja, ze was veel katten kwijt geraakt, maar was dankbaar voor degene die er nog wel waren. De poes kwam overeind en ging haast helemaal op in het hoge gras, waardoor ze zich kort op haar achterpoten moest verheven om de ander te onderscheiden. "Bluejay! Hey!" ze zwaaide met haar staart in de hoop dat hij haar kon zien. "Het is Routnose, ik ben hier!"

_{De frisse wind die aan zijn pels trok, bracht een bekende geur met haar mee. Één die de grote man al fronsende deed omdraaien. Waar deze eerst getekend was in een shadowclan geur, was deze geheel verdwenen. Omgewisseld voor de geur van gras en heideplanten. Bluejay glimlachte zacht, het was niet hetgeen waar hij naar opzoek was geweest, wat hij verwacht had. Maar haar aanwezigheid was zeker verre van ongewild. Ook de kattin bleek hem te hebben opgemerkt, terwijl ze zowat verdween tussen het gras en de varens. Bluejay grinnikte, zag nog enkel de punt van haar staart erboven uitsteken toen hij zichzelf op zijn grote poten hief. Haar benaderde met een grote glimlach. "Goh had je bijna niet gezien M'lady " grapte de grote kater "Maar het is goed je nu te zien." Bluejay knikte zijn stem Charismatisch, "Et is al even geleden." De kater pauzeerde, een trotse glimlach zijn kop sierend "Voelt vast goed om weer thuis te zijn" vulde hij zelf in.}

Nu ze haar pas versnelde zwiepten de harde stengels in haar gelaat, maar het deerde haar op het moment niet zo. Ondanks dat ze niets zag tussen het hoge gras door, wist ze zijn grote figuur snel genoeg te plaatsen. Ze was niets voor niets Routnose. Haar ogen lichtten wat op toen ze hem zag en zonder na te denken versnelde ze nog even haar pas, waarna ze hem kort omhelsde. Vroeger had Shadowclan altijd als vreemd en moerassig geroken, nu rook het nog altijd moerassig... Maar ook bekend. Als een thuis van ver weg, als de lavendel velden van de bergen. Routnose maakte zich los van hem en lachte wat ongemakkelijker. "Sorry," sprak ze met een schaapachtige grijns. "Ik ben ook blij jou te zien," Haar glimlach verwaterde echter wat bij zijn woorden. Thuis, oh, ze had het zo gemist. Maar zoveel dingen waren stuk gegaan in de tijd dat ze weg was, het leek alsof ze iedere dag bezig was met einden oppakken en wanhopig bezig was deze aan elkaar te knopen. Niet dat het echt hielp, ergens ontrafelde altijd wel weer iets. "Ja... Ja dat is het," ze keek hem kort aan, maar wist dat ze beter niet haar zorgen op hem kon leggen. "Hoe is het met je? En met je dochtertje?"

All nature is your congratulation Blue_b12

_{Ze omhelsde hem en Bluejay glimlachtte zacht, drukte zijn kop kort tegen haar nek, de geur van bloemen, van lavendel, kriebelde zijn neus. Een zachte grinnik ontsnapte hem toen ze wederom om niks sorry zei, kon niet eens bedenken waarvoor deze verontschuldeging was. Een kleine frons kreukelde echter zijn voorhoofd toen de kattin haar glimach ietwat verwaterde toen hij het over thuis had. En hoewel hij graag wilde geloven dat het was omdat ze hem zo ontzettend miste, wist hij vrij zeker dat het niet daar aanlag. Dat er thuis wat speelde maar zekerheid had hij er niet in. Zeker niet toen ze zei dat het fijn was om weer thuis te zijn. De kater glimlachtte en knikte "Good to hear m'lady, weet zeker dat ze je vereselijk miste" een kleine charismatische grijns sierde zijn kop terwijl hij op haar neerkijk. Zijn blauwe ogen vrolijk gekleurd en zijn houding losjes. Een verassing was het ook zeker niet toen ze op haar beurt vroeg hoe het met hem ging. Bluejay glimachtte zachtjes, "Het gaat zijn gangetje" de grote kater knikte "Zeker nu, mede dankzij u, er geen zieken meer zijn" de kater knikte en schoot de kattin een snelle knipoog toe. Het was waar, Shadowclan was haar enorm dankbaar, het was een feit. "En tja Bluepaw, het is me toch een aapje" de kater grinnikte kop schuddend "Denk niet dat dat ooit nog veranderen zal"}

Timing is everything.

Of ze haar misten. Het bracht een afwezige glimlach op haar gelaat terwijl ze met een van de pluisjes aan de toppen van het gras speelde. Ze hadden haar gemist, maar vooral ook haar kennis als medicine cat. Tegenwoordig vond ze het moeilijk om die twee los van elkaar te zien, en ondanks haar keuze was ze bang voor de toekomst. Alles zou anders worden, maar hopelijk was het dit keer wel de juiste keuze. Ze wist amper meer wie ze was zonder haar rang als medicine cat. Het compliment van de ander verbreedde haar glimlach en even werden haar wangetjes warm onder haar warme vacht. "Oh, daar hebben jullie echt jullie lieve meisjes voor te danken, hoor!" sputterde ze tegen, twinkelingen in haar groene ogen terwijl ze over het duo sprak. Ze hoopte dat ook Newtpaw de rust in zichzelf had gevonden. Om de woorden over zijn dochter moest ze grinniken. "Hm-hm, wacht maar totdat ze opeens zo groot zijn, dan wens je dat ze nog aapjes waren," haar ogen zochten de zijne. "Ze is een knappe meid, die gaat zichzelf volgensmij helemaal kunnen redden,"

Onderwerp: Re: All nature is your congratulation