Plan alfabet

Onderwerp: Plan alfabet do 8 jul 2021 - 20:03

Het was ochtend, de dag na de oorlog. Hij zat in de barn en dat vertelde al genoeg. Orchis had een overwinning in de pocket maar dat was niet te merken aan zijn houding. De tom zat erbij alsof er niks gebeurd was. Alsof het een doodnormale dag was. Deze overwinning had hem winst en 'verlies' opgeleverd. Hij had bewust gekozen om zijn bewakers weg te halen bij Eveningglow toen de oorlog van start was gegaan. Thunderclan had meteen deze kans aangenomen en de Deputy bevrijdt. Waarom had hij dit gedaan? Een goede vraag. Vele zouden denken dat hij dom was maar soms moest je iets verliezen om iets groters te winnen. Orchis had zelfs gehoopt dat de she-cat weer gevonden zou worden, want hoewel zij duidelijk op het slachtveld verteld had dat het gevecht nog niet volledig voorbij dacht hij hier anders over. Orchis had altijd een plan en bij elke keuze die hij nam daar was een reden voor. Hij had Stagtine gezien tijdens de aanval zoals hij verwacht had. Hun deal was simpel geweest. Hij zou Eveningglow en haar kittens meenemen, haar slachten en een kind als beloning houden. Evening was echter niet dood en Eveningglow wist van de rat die dit allemaal veroorzaakt had. God wat was hij een oen geweest die Stag. Hij had het zelfs doodleuk in haar eigen gezicht verteld. Helaas voor hem had Orchis hierom bewust voor gekozen haar in leven te houden. Dit allemaal zodat hij tijd had. Tijd was het enige wat hij wou. Zoveel mogelijk dagen hebbend. Nu Eveningglow terug was zou ze vast eerst druk zijn met haar herstel en haar grote vriend Stagtine. Dat waren weer extra dagen voor Orchis om zijn plan veder uit te breidde. En stiekem ook om gewoon Stag te stangen. Orchis werkte immers niet 'samen' Orchis gebruikte. Tallpines was voor de rest een prima stuk land maar enkel voor maar één ding en dat was voedsel. Echter begon de prooien op te raken en het land wat eerst groen was begon steeds bruiner te kleuren. Hij had de Tallpines voor zijn clan weten te bemachtigen om hun te redden van de winter maar voor de rest zag Orchis geen verdere nut van dit land in. Hij zou het leegplukken tot het laatste muisje, zou er voor vechten tot hij de laatste duif in zijn maag had, maar om het voor altijd willen te bemachtigen en er altijd klaar voor moeten staan voor oorlog? Daar was de Tallpines niet goed genoeg voor. Wellicht een ander stuk territory van Thunderclan maar zeker niet deze. Orchis had in de tussentijd zijn linker achterpoot uitgestrekt totdat zijn teentjes helemaal aangespannen stond. Hij was zichzelf rustig aan het wassen. Met langzame halen gleed zijn tong raspig over zijn poot heen. Als Orchis zich waste dan was het meestal omdat hij nadacht; en niet omdat hij schoon wou zijn.

+Bleaktail

Onderwerp: Re: Plan alfabet za 10 jul 2021 - 14:49

Onverzekerde tijden, zo kon je het wel noemen. Niet dat hij iets anders had verwacht. Op iets anders had gehoopt. Bleaktail was de monotone, volgeplande dagen van zijn Clan zat geweest. Afgezien van de paar toevallige gesprekken met andere katten die hij als kennissen had moeten aanvaarden, had hij er alleen voor gestaan. Hoe kon het ook anders? Met zijn matige sociale vaardigheden en weinig echte connecties. Alles netjes verborgen achter de illusie dat hij gewoon weg antisociaal zou zijn. Een vreemd geval waar niemand verder naar om zou hoeven kijken. Laat staan zich zorgen over zou moeten maken in verband met de plannen van de Elite. Maar was het dan puur en alleen de disconnectie met zijn eigen Clan geweest, was dat daadwerkelijk genoeg om iedereen die hij ooit had gekend plots te laten vallen? Niet bepaald. Er was op hem ingepraat. Misschien wel al maanden van te voren. Hoe lang had hij wel niet achter haar aangelopen? Exact gedaan zoals ze van hem had gewild? En nu hij eindelijk hier was, waren ze dan nu samen? Bleaktail zuchtte. Hij had kunnen weten dat Brat nooit echt interesse in hem had getoond. Dat hij simpelweg gewoon handig voor haar was geweest. Nu dat alles zo ontzettend snel veranderd was zou hij niet langer meer van waarde zijn. Terug in zijn doelloze, rusteloze mentale standaardinstelling. Toch zou niet alle hoop verloren zijn. Tenminste, niet zo snel. Bleak wist immers niet waar ze uithing en wat haar plan was. Wellicht zou ze ooit nog terug kunnen komen? Zouden ze elkaar nog kunnen treffen?
Ondanks dit verlies was hij niet gelijk tot de absolute nutteloosheid vervallen. De winter was er een van extremen geweest. Maar dankzij zijn eerdere zwerftochten in vergelijkbare omstandigheden had hij zichzelf weten te redden. Enkele tips waren de anderen ook nog van pas gekomen. En nu, nu was het oorlog. Of eigenlijk, gisteren was het oorlog. Vandaag werd het tijd dat de Elite zich zou voorbereiden op de toekomst. De anderen altijd twee stappen voor te blijven. Hun nieuwe vestiging lag in de Tallpines. Het had wel iets weg van de Pinewoods. Een gebied dat hij zo onderhand wel door en door zou moeten kennen. Een gebied waar hij thuis was ondanks dat het ver van vertrouwd voelde. En hier was dat niet anders. Met trage stappen sleepte hij zichzelf naar de barn. Tijd om iemand te spreken. Iemand waarvan hij wist een nieuw doel te kunnen verkrijgen, of dat nou zo bewust zou zijn of niet. Het kon hem in feite niet meer schelen gebruikt te worden. Opnieuw en opnieuw. But you know what? Screw em. Screw em all. Bleak was goed in wat hij deed. Moest het verder dan nog uitmaken dat het doel van een ander kwam in plaats vanuit hemzelf? Hij had er de motivatie niet voor. De wilskracht, de levensenergie. Maar voor het doel van een ander? Hij zou alles kunnen geven en meer. Hij was hiervoor gemaakt. Automatische piloot en gaan! En met deze nieuwe verbitterde woede over het verlies van Brat wilde hij niets liever dan een doel in handen krijgen van iemand die haar zoveel leed had bezorgd.
Bleaktail liep de barn binnen, benaderde Orchis maar besloot uiteindelijk toch op redelijke afstand van de kater plaats te nemen. Hij trof hem aan, zoals hij wel vaker deed, temidden van een wasbeurt. “Ze komt niet meer terug, toch?” Vroeg hij hem, haast monotoon. Bleaks goudgele ogen leken ietwat op te lichten binnen de matte schaduwen van de barn. Klaar voor ‘de waarheid’. Klaar voor een nieuw doel.

Onderwerp: Re: Plan alfabet ma 12 jul 2021 - 12:08

Met langzame halen gleed zijn tong nog altijd over zijn uitgestrekte achterpoot. Als je dichtbij zou staan dan zou je door zijn ruwe haren samen met zijn ruwe tong een geluid horen dat klonk alsof iemand zand en kleine steentjes over elkaar liet wrijven gecombineerd met dikke smakken. Een sliet van speeksel droop langs zijn wang naar beneden terwijl hij veder ging met zijn 'wasbeurt'. Diep verzonken in zijn gedachtes bleef hij zijn dunne pels likken waar je op sommige plekken kale plekjes zag vormen. Echter, hoe ver hij ook was in zijn eigen wereld vol plannen, was hij nooit niet alert. Pootstappen in de verte waren dan ook het enige geluidje die hij nodig had om zijn oren te bewegen naar het bron van geluid. Hij hoorde namelijk al meteen dat dit geen Member was die naar buiten wou lopen of zijn nest opzag maar dat het iemand was die zijn richting opkwam. Orchis bleef ondanks nog in dezelfde positie zitten. De geur die daarna volgde met de stem die een vraag stelde was van een kat genaamd Bleaktail. Een voormalige Shadowclanner die de Elite gejoind had tijdens de regie van Cobra en Sinclaw. Hij was erbij geweest. Toen was hij nog amper een iemand geweest en nu in een korte tijd van een paar moons stond hij ineens boven aan de ladder. Orchis negeerde zijn vraag voor een paar langdurende secondes: bleef zijn poot wassen terwijl Bleaktail daar maar stond te wachten. Pas nadat hij satisfied genoeg was legde hij zijn achterpoot terug naar op de grond en gunde hij de tom een moment van oogcontact. ''Wie?'' Vroeg hij. Hij wist dat hij over Brat sprak. Hij was geen idioot. Maar Orchis wou het uit zijn eigen mond horen komen.

Onderwerp: Re: Plan alfabet zo 25 jul 2021 - 18:13

Het bleef stil in de Barn. Dat houten gevaarte was slechts gevuld met het akelige geluid van Orchis zijn wasbeurt. Zo nu en dan klonken er wat vogels van buiten. Maar dat was het dan ook, geen antwoord. Niet dat het hem heel veel deed, zo ondertussen was hij er wel aan gewend. Het buitenbeentje zijn van de Elite. Een ex-Shadowclanner die kan ook nog eens zijn naam behoudt, daar wil je toch niet mee gezien worden? En gaf ze maar eens ongelijk. Hier was je constant bezig om jezelf te bewijzen. Het verdedigen van je eigen status was essentieel, gezien er binnen de Elite niet alleen van je werd verwacht te zullen overleven maar ook nog eens om te blijven functioneren binnen het grotere geheel. Vele verlangde dat ook van henzelf. Dat was nou eenmaal het charme van de Elite. De uitdaging. En dat kon nu eenmaal niet bestaan zonder je naasten zo nu en dan eens even flink daar beneden te drukken.
Eindelijk. Orchis leek hem te hebben opgemerkt. “Wie?” Vroeg de dof bruine kater hem. Alsof hij Brat alweer vergeten zou zijn. Er was veel gebeurd de afgelopen tijd, dat zeker. Maar Brat had toch zeker wel een spoor achtergelaten in het geheugen van de tom? Of moest hij het soms zelf zeggen? Opbiechten wat voor een hopeloos geval hij eigenlijk was? “Brat.” Zuchtte Bleaktail. Hij kon niet goed inschatten wat Orchis hierop te zeggen had. Ergens was dat ook wel weer bevrijdend? Om alles zo op het spel te zetten. Daarbij droegen zijn acties een hoop wrok in zich. Alles richting Brat, uiteraard. Waarom niet al dat vertrouwen op dit moment vergooien? Ze zou er hoogstwaarschijnlijk toch niet van opkijken.

Onderwerp: Re: Plan alfabet