Embers glaring at our souls

W

A

P

I

W

I

K

En wat ging je natuurlijk doen als je apprentice was? Het territorium nog beter verkennen! Het was nu eenmaal zo groot vergeleken met de nursery en nu kon ze vrolijk, net zoals een echte kiwi gaan rondlopen over het grote territorium.

Ze huppelde met haar sterke pootjes over de stenen heen en keek aandachtig rond naar alles dat ze in haar beeld kreeg. Ooit moesten zij en haar siblings eens samen door het territorium razen! Dat was ook leuk toch? Oh en later kon ze eindelijk eens deftig leren zwemmen met haar mentor! Zelf keek ze daar eigenlijk best wel naar uit, desondanks ze al eens had moeten ‘proef’zwemmen toen het water het kamp had overgenomen. Eh, hopelijk was dat snel voorbij, straks kreeg de bruine apprentice er weeral heimwee van. Dat was niet zo goed.

Het enigste dat ze natuurlijk nog moest onthouden was dat er overal wel een einde aan kwam. Alleen was ze nu zo afgeleid geweest dat ze wat verder was van Riverclan dan normaal. “Oei”, liet ze er zachtjes uit. “Um… Van welke kant kwam ik… uh”. Ze draaide zich rondom haar eigen om eens te kijken maar ze was zo snel geweest dat ze het niet wist.

+Orchis

EL4A

Naast dat Orchis de grenzen in de gaten hield bij de Twoleg Place en van de Tallpines was hij ook vaak te vinden bij de algemene grenzen van de Clans. De tom hield ervan om alles in de gaten te houden ook al was het iets wat hem weinig aanging. Orchis zag namelijk overal voordelen in. Je wist immers maar nooit wie of wat je tegen kon komen. Er was altijd kans dat hem iets opviel dat hij kon gebruiken voor de Elite of voor zichzelf. Zoals een beetje extra informatie proberen te winnen of het territory uit het hoofd leren waren nuttige dingen voor hem en kon zeker geen kwaad. Vandaag had hij dan ook besloten weer langs de grenzen te zwerven. Hoewel hij een enorm fragiele kat was en hij gezien werd als uitschot door vele andere was dit soms ook een voordeel voor hem. Hij hield het zo stil mogelijk voor de andere clans wie hij was en daardoor zagen ze hem bijna nooit als bedreiging. Hij was maar gewoon een vlooienbal die niks kon maken en zielig rondzwierf. Die reputatie was voor hem profijt. De tom liep dus niet al te dreigend rond. Zijn houding was een beetje ingezakt en hij wankelde een beetje. Op het eerste blik zou je denken dat hij naast zijn verminkingen ook nog eens gewond was. Een zielig, hulpeloos piepje ontsnapte soms zijn lippen terwijl hij zijn lichaam veder over het land 'sleepte'. Toen hij dan ook een verse geur rook van Riverclan zette hij zijn act wat veder in. Mankend liep hij haar kant op. Als er iets was waar hij goed in was dan was het doen alsof. Manipulatie en toneelspelen. ''Hallo?'' Sprak hij verslagen. Zijn onverzorgde vacht speelde goed mee op zijn act. Hij zag er uit alsof hij over de grond geslagen was. ''Hey- hallo, kan- kan je alsjeblieft mij komen helpen?'' Jammerde hij zachtjes tegen de jonge apprentice van een klein afstandje.

W

A

P

I

W

I

K

Misschien had ze voor haar eerste keer toch maar met Icecream moeten meegaan. Die had haar vast wel netjes rondgeleid zonder dat ze zou verdwalen, maar daar was ze te ongeduldig voor geweest. Echter na duizend toeren rond zichzelf te draaien om sporen te vinden merkte ze dat ze overal haar pootstappen had achtergelaten. O wat slim van haar zeg, nu moest ze nog dieper gaan zoeken of om hulp vragen… Maar dat was altijd eng. Zeker voor een nieuwe apprentice zoals zij. Toch werd haar zoektocht onderbroken door iemand, alhoewel ze hier niet diegene was die hulp zou vragen. ‘Hallo?’, sprak een vreemd uitziende kater vanop een afstand. Hij leek helemaal misvormd, zijn vacht was onverzorgd en hij leek net op stelten te staan. Het gaf de bruine poes een rilling over haar ruggengraat. ‘Hey-hallo, kan- kan je alsjeblieft mij komen helpen?’. Hij jammerde zachtjes en ze observeerde hem nog eens goed. Was deze in elkaar geslagen geweest door iets of iemand? Kiwi begreep het niet. “Wat is er met jou gebeurd..?”, was terecht de eerste vraag die uit haar bekje kwam. Op eerste glans vond ze het wat eng om dichterbij te komen, maar ze moest wel komen helpen toch. Dat was wat goede katten deden inmiddels, dat had mama en de andere queens haar vroeger aangeleerd.

EL4A

Onderwerp: Re: Embers glaring at our souls