Want some berries?

_{Opeens hoorde ze haar oom een tutut geluidje maken waardoor ze aandachtig haar oortjes rechtop richtte. Benieuwd zijnde wat er zou gezegd worden – al was niet alle woede en frustratie uit haar blik verdwenen. ‘De volgende keer zou ik maar beter luisteren naar haar! En voor jou…’ de grote poot van haar oom drukte opeens tegen haar schouder. Haar oranje ogen keken wat kalmer naar de zwart met witte kater en ze probeerde zich zo onschuldig mogelijk te vertonen. Want ze had niets verkeerds gedaan toch? Hyenafang was diegene die alles verkeerd hier had gedaan. Hij had haar kever geplet, haar lastiggevallen en niet naar haar geluisterd. En haar woord was wet! ‘Altijd met drie woorden spreken: ga weg alsjeblieft bijvoorbeeld.’, sprak hij tegen haar. Oh, ze had iets ergers verwacht. Gelukkig was dat niet het geval en ze glimlachte zachtjes. “Okie ome Carrion!”, piepte ze en keek nog met fijn gespleten ogen naar hoe Hyenafang hen gewoon de rug toe keerde zonder enige verdere woorden. Wat een watje zeg. blijf maar ver, veeer weg van hier.}

_{Nou nu die kater weg was, voelde ze zich al meteen een heel stuk beter. Want dan werd ze niet meer lastiggevallen en kon ze door gaan met wat ze aan het doen was: relaxen in haar nest en misschien nog wat dutten voor ze verder ging op de anti-mosbal jacht. ‘Waar ging dat allemaal over?’, vroeg haar oom toen geïnteresseerd terwijl ze een stomp kreeg. “Oh” ze wreef even met haar pootje over de grond voor ze hem weer aankeek. “Hij verstoorde mijn dutje en plette nadien mijn kever” Makes sense right? Wat de waarheid ook mocht zijn. Ze was heel boos op Hyenafang en zou dat altijd blijven, want hij was niet iemand die haar beviel. Hij viel haar steeds lastig en dat wou ze niet. En daarbij had hij inderdaad een kever geplet, een mooie gigantische rode kever met een mooi schild die zij wou pletten. Niet hij! Dat was de echte fout die hij had gemaakt.}

_{Haar oom knikte begrijpelijk en de kitten liet een klein glimlachje zien. Tevreden zijnde dat hij aan haar kant stond, en niet aan die van Irritantfang. Echter werd haar gezicht iets neutraler toen hij aan zijn volgende woorden begon. ‘Dat is niet lief, maar denk eraan dat je met woorden verder komt dan met klauwen’ zijn toon was kalm en hij gaf haar een knipoog. ‘Zullen we naar een nog mooiere kever gaan zoeken?’ deze vraag was gelukkig al wat gemakkelijker te beantwoorden. Ze liet haar mondhoeken omhoog drukken terwijl ze al het gedoe van daarnet begon te vergeten en antwoordde een forse “Ja”. En dan kon ze alle kevers vernietigen die op haar pad kwamen! Of ze besparen, het hing er vanaf hoe mooi ze waren. Het was haar instinct om te vernietigen, maar ze kon ook wel sparen als het moest. De bruine kit zette zich recht en schudde even met haar vacht voor ze haar ambitieuze blik naar de zwartere kater liet glijden. “Kom kever zoeken” en ze wees met haar pootje vooruit.}

_{Ze snuffelde net als een speurhond en haar ogen zochten de korrelige grond af, op zoek naar die vieze zes-potige kruipertjes. Er lagen enkele dode insecten, waar ze natuurlijk niets aan had. En ook wat van de restjes van kevers die ze hiervoor al had doodgemaakt en uitgespuugd. Zij was de almachtige keverslachter, geen enkel kwam nog op haar terrein zonder enige vrees. Ze grijnsde toen ze al die dode beestjes zag en haar staart ging meteen recht toen ze haar oom wat hoorde zeggen. ‘Kom kijken!’ zei hij dramatisch. Hierdoor sprong de bruine kit meteen agressief naar hem toe, klaar om aan te vallen. Maar toen haar oog echter op het kleine rode beestje viel, ging haar aanvalshouding weg. Het leek al besmeurd met de kleur van bloed. Alsof die al zovele keren had geleden onder andere lijdens. Berrykit had weinig empathie voor anderen maar als dit beestje, al zo’n vijf keren andere kits had overleefd (tellend aan de stippen en haar logica) dan was het onmogelijk voor haar om hem af te slachten. Dus dan had ze geen andere keuze dan het beestje zijn gang laten gaan; maar alleen als het beest niet recht in haar weg kwam. “Dit ding is veel beter dan Hyenafang”, piepte ze serieus tegen de ander. “Want hij is nie gemeen en komt nie meteen in me weg! bravo bloedkever!”}

_{Ze hoorde hoe haar oom grinnikte en eerlijk gezegd vroeg ze zich een paar tellen af waarom, al liet ze het meteen van zich af vallen. Want het kon haar niet echt veel schelen wat anderen dachten. Soms spaarde ze een beestje, soms niet. Ze geloofde zelf niet dat ze een full-time killermachine was voor de insecten, al zagen anderen enkel een monster in haar. Elke keer als ze er commentaar op hadden haalde ze er gewoon haar schouders bij op, zo simpel was het. ‘Ze zijn giftig als je ze aanvalt, dus pas maar op voor de bloedkever!’ zei hij tegen haar waardoor ze haar bekje even liet openvallen. “Coole kever zeg!” piepte ze voor ze die ‘o’ uitdrukking veranderde in een nieuwsgierige, onschuldige grijns. “Hoe giftig precies?” Misschien kon ze dat vergif dan tegen anderen gebruiken. Dan zou ze een leger opbouwen van bloedkevers en wanneer anderen er dan tegen zouden vechten, zouden ze dood gaan van het vergif. Muhahaha, wat een geweldig plan.}

_{Haar kraalronde ogen staarden naar haar oom wachtende op het antwoord dat hij zou geven. Ze wilde het héél graag tegen anderen gebruiken die haar lastigvielen. Dan stond niemand nog in haar weg, en dan was ze de enigste en echte opperleid- ‘ze zijn enkel giftig voor andere clans en rogues’, vertelde hij haar met een grijns op z’n gezicht. Ze was innerlijk ergens teleurgesteld dat het enkel tegen katten van buiten haar clan kon gebruikt worden, want ze kende wel een paar katten in Riverclan waar ze erg graag vanaf wou. Ach ja, andere clans was ook goed, voorlopig. “Oooeeh”, piepte ze. “Wacht eens, zijn ze dan niet giftig voor ons?” Net nog zei hij dat ze giftig waren als je ze aanviel, maar als het enkel voor andere clans was, gold het dan nog voor hun? Of… Behoorde zij niet tot deze zogenaamde eigen clan?}

<sub>‘Nee het zijn vriendjes van Riverclan, maar als je tegen ze fluistert veranderen ze misschien hun gedachten.’, sprak de kater nadat hij melodramatisch zijn hoofd had geschud op haar vraag en aaide met zijn witte voorpoot over haar kop. Haar vlammend oranje blik stond gevestigd op het bloedkevertje terwijl ze afwachtte wat haar oom ging doen. ‘Bloedkever, je mag zeker nooit giftig worden voor Carrioncough en Berrykit, maar wel voor…’ Een korte stilte viel terwijl ze aangekeken werd. Well, zowat iedereen was haar vijand, maar ze kon moeilijk Riverclan min Carrion en Berry doen dat was raar. Dus had ze een test object van één van de kittens die haar het meeste lastigviel. “Featherkit, want die steelt altijd de veren uit mijn nest en ik haaaaaaat haar”, ze rolde even met haar ogen en voelde hoe de klauwtjes uit haar hulzen kwamen als ze weer dacht aan die keer dat ze Featherkit in haar poot had gebeten als revenge voor de diefstal. Zij zou één van de eersten zijn die zou gaan branden, gevolgd door Hyenafang natuurlijk. Die gast kon ze ook totaal niet af.


+feather is supercoole npc</sub>