Those fallen leaves lie undisturbed now

Those fallen leaves lie undisturbed now Blaze_29

_{Modder trok aan zijn pels, kleurde deze donkerder. Een zware regenbui had de grond onder zijn poten los geschud, dwong hem op zijn evenwicht te letten terwijl hij voorzichtig naar beneden klauterde. Het water stond hier nog steeds vrij hoog, de rivier had buiten haar oevers getreden en een deel van fourtrees onder water gezet. Blazestar wist inmiddels kundig het water te vermijden terwijl hij tussen de drie grote eiken doorstapte. Drie, ooit waren het vier geweest en iedere keer dat Blazestar er zijn blik op waagde te leggen kroop er een ijzige rilling over zijn rug. Het was een zware nacht geweest, de nacht waarop ze Brairbell verloren hadden. Hij had haar pijn gevoeld toen ze hem zijn achtste leven gaf, hij zwoor nog altijd de vreselijke pijn op zijn borst te voelen. Zeker nu hij hier stond, daar waar het gebeurde. De kater zuchtte en draaide zich weg van Fourtrees, enkel om van weglopen weerhouden te worden...

[+Carrioncough]}

MONTY

De regen plensde naar beneden en doorweekte zijn zwart-witte vacht. Hij zat te schuilen onder een jong boompje, maar het bood niet veel beschutting. Zijn lichte ogen vielen op een veel interessanter onderwerp dan zijn eigen gedachten: Blazestar. Hij wilde weer naar boven klimmen, naar zijn territorium toe, maar Carrioncough was snel. Hij blokkeerde zijn weg met zijn dunne, maar grote lichaam. Hij besefte nu pas hoeveel kleiner Blazestar was. "Goededag, wat een weertje he?!" Een grijns kroop omhoog als een rups.

♝ carrioncough

_{Een gefrustreerde zucht ontsnapte hem, voor hem een kater velen mate groter dan hem. Hoewel regen met bakken naar beneden viel was de vuile geur van de rivier onmisbaar rondom de warrior. En hoewel hij niet zo snel op zijn naam kon komen, hoefde hij niet al te lang na te denken over zijn kom af. "Wat een weer ja, dus als je het niet erg vind." mopperde hij terwijl hij naar de kater opkeek, een stap op zij zettende, wat moest ie?}

MONTY

De kater zette een stap opzij, dus Carrions logische reactie was om zich eens goed uit te schudden. Extra druppels vlogen als regenkogels rond en natuurlijk kreeg Blazestar ook een leuke douche erbij. Hij zette geen stap opzij, maar keek hem met een glimlach aan. Alsof hij te dom was om te weten wat hij mis had gedaan. Kittenoogjes werkten toch nooit op hem. "Blaze...star is het niet? Hoe doe je het in Windclan?"

♝ carrioncough

_{Als hij in bed was blijven liggen, dan had hij hier nooit gestaan. Dan had hij nooit het ongeluk gehad deze kater op het lijf te lopen. Diepe kuilen groeven zich tussen zijn wenkbrauwen toen deze naar elkaar toe bewogen in een diepe frons. Water druppels spatte op zijn verzuurde gezicht toen de Riverclanner de tijd nam zijn leven een heuse hel te maken. Een geïrriteerde brom ontsnapte de leader terwijl hij overwoog Riverclan de oorlog te verklaren. Het verraste hem toen hij, dankzij het horen van zijn naam, er aan herinnert werd dat hij dit ook werkelijk kon. De leader beet op zijn tong. "Goed." bromde hij, de kater een bozige blik toesturend. "Kom je hier vaker om andere lastig te vallen?"}

MONTY

Hij keek de leider van Windclan dood serieus aan terwijl hij met de woorden in zijn mond speelde. Hij bewoog zijn kin heen en weer en opende dan zijn mond. "Ja," miauwde hij rechtuit met een grijns op zijn lippen. "Wordt jij hier vaak lastig gevallen?"

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: Those fallen leaves lie undisturbed now