Skipped class to sit with you

Alles was stom: ze konden niet naar huis en kregen overal natte poten. Niet dat ze zwemmen erg vond hoor, integendeel. Ze kon het eerder niet hebben dat haar vacht de hele dag verkeerd zat. Normaal gezien kon je erop rekenen dat je twee keer op een dag de rivier door moest en dat was nog wel te overzien. Dan wist je wanneer je jezelf kon wassen. Maar nu - pff - ging dat gezeik de hele dag door. En dus zat ze obsessief de vacht op haar poten recht te likken.

Toen haar blik op de knappe cyperse kater viel, stopte ze. Hij leek momenteel niks bijzonders te doen. Zou ze? Hoewel ze in dezelfde den sliepen, deden ze nooit echt iets samen. En dat vond ze eigenlijk wel jammer. Wat ze er wel niet voor over zou hebben om met hém te trainen.. Na de moed bijeen geraapt te hebben stapte ze op hem af. "Hey Brackeeen." Zei ze met een hoog stemmetje, duidelijk súper ongemakkelijk. Een blos verscheen op haar wangetjes. Ze was echt niet verliefd ofzo hoor, maar hij was gewoon zo cool.

[Brackenpaw]

Brackenpaw zat rustig te genieten van het zonnetje. Het werd weer warmer en hij genoot er van. Bracken kon prima tegen de kou, maar had echt liever de warmte. Zeker met het koude water wat bij winter kwam kijken. Alhoewel de vloed ook niet echt helemaal de bedoeling was. Maar het kwam vast wel weer goed. De kater opende z'n groene ogen toen een hoog stemmetje hem aan sprak. Hij draaide zijn kopje lichtjes naar de geluidsbron, Tearpaw. 'Hey, Tear,' miauwde hij, een klein glimlachje verscheen op zijn snoetje. Hij was benieuwd wat er was.

Oh StarClan, hij sprak haar aan. Met verwachtingsvolle ogen keek ze omhoog, maar er kwam niks meer. Natuurlijk. Zij moest iets zeggen. Ze voelde haar wangen nog rossiger kleuren dan net. "Uh- ik vroeg me af of," Ze vroeg zich helemaal niks af. Ze wilde gewoon met hem praten. En nu moest ze iets bedenken. Ohhh, stom.. Gespannen slikte ze. "Of je nu samen iets wilt gaan doen. Jagen ofzo?" Opzich, dit klonk vast niet heel raar. Apprentices vroegen dit zo vaak aan elkaar. Maar toch klopte haar hart in haar keel. Hij was gewoon zo sterk en goed in alles, dacht ze tenminste. Ze merkte niet eens dat hij was jonger was.

Tearpaws wangetjes werden wat roder toen hij haar aangesproken had. Bracken sloeg het allemaal met een klein glimlachje gaande. 'Uh- ik vroeg me af of,' het bleef verder stil, maar Bracken wachtte rustig af. Misschien was het een beetje gemeen, maar hij vond het ook wel grappig zo. Een beetje plagen op die manier. Hij was immers ook benieuwd wat ze tegen hem wilde zeggen, of ze überhaupt iets had. Misschien was ze wel gewoon no thoughts head empty op hem af gestapt. Kan soms ook gebeuren. 'Of je nu samen iets wilt gaan doen. Jagen ofzo?' Ah, daar was het. Brackens glimlach werd breder. Hij had verder niets te doen op het moment, zijn mentor was toch ook veel te druk om hem plots op te roepen voor een training. 'Ja hoor, leuk,' miauwde hij dus voor hij opstond. 'Leid de weg maar,' knikte hij, haar wijzend dat ze voor hem mocht gaan.