Er was maar weinig verhoging te vinden in het tijdelijke kamp, dus Crystalstar gaf haar toespraak vanuit het midden van de openplek, om toch centraal te staan. Ze liet alle katten die hun eigen vis konden vangen zich om haar heen verzamelen. Het was best een vreemde ervaring, want ze kon niet iedereen tegelijk zien, ze was het middelpunt van een grote kring katten.

”Katten van Riverclan, Starclan heeft ons gezegend met drie apprentices die klaar zijn om hun eed af te leggen en hun Warriornaam aan te nemen.” Sprak ze op heldere toon, in sterk contrast met de ingetogenheid die ze de laatste ceremonie als gevolg van haar verliezen had getoond. Desondanks was Crystalstar nog niet helemaal de oude, nog steeds waren haar wangen ietwat ingevallen. Maar aan haar toespraak was niets te merken van het trauma.

”Heatherpaw, kom naar voren.” Begon ze, en ze wachtte totdat de apprentice vlak voor haar stond. Ze dacht terug aan haar eigen warriorsceremonie, zoveel moons geleden. Er was toen absolute terror door haar heengegaan toen ze naar voren was gekomen, met alle ogen van Riverclan op haar gericht. Vanuit de plek van de Leader leken alle apprentices echter zeker van zichzelf, en Crystalstar dacht niet dat zij de uitzondering was geweest. Maar als Heatherpaw zich ook zo angstig voelde, zou zíj er geen blijk van geven. ”Heatherpaw, je hebt je bewezen in je trainingen. Je bent gevorderd in de belangrijkste kunsten van onze clan, en je bent klaar om tot Warrior benoemd te worden.” Sprak Crystalstar, met haar ogen diep in die van Heatherpaw geboord. ”Beloof jij, dat je je clan en je Leaders met alles zal beschermen, zo mogelijk met je leven? En zweer je je clan te dienen volgens de warrior code?” Het antwoord kwam en ze legde haar kin op Heatherpaw's kopje, terwijl ze haar zeegroene ogen naar de heldere hemel richtte en vervolgde: ”Starclan, kijk neer op deze apprentice en geef mij de kracht om haar te benoemen tot warrior. Vanaf vandaag zal je bekend staan als Heatherhawk. Moge je pad verlicht worden door de sterren, en moge je gevechten voor altijd in overwinning resulteren.” Het benoemen van nieuwe Warriors was altijd bijzonder, en ze kon er altijd een unieke draai aan geven.

”Rampaw, kom naar voren.” Toen de witte kater voor haar stond keek Crystalstar ook hem indringend aan, en ze begon te spreken. ”Rampaw, jij bent klaar om Riverclan te gaan dienen als warrior, vanaf nu tot het einde van je vermogen.” Mauwde ze. ”Zweer je je leaders te gehoorzamen en altijd in het welzijn van je clan te handelen?” Toen hij dat had gezworen legde ze ook bij hem haar kin op zijn kop en sprak opnieuw de woorden, ze riep haar voorouders aan en keek naar de hemel. ”Vanaf nu zal je bekend staan als Ramhorn, ga voort en dien je clan trouw.”

”Cottonpaw, kom naar voren.” Nooit had Crystalstar moeite met Warriornamen verzinnen, ze leken altijd gewoon tot haar te komen. Maar bij Cottonpaw was het allemaal veel moeilijker gegaan. Ze had wel vijftig namen overwogen voordat ze eindelijk was uitgekomen bij twee laatste opties, waarvan ze er nu terplekke één zou kiezen. Hopelijk zou Hermitshell's vriendinnetje er blij mee zijn. ”Cottonpaw, jij hebt Riverclan laten zien dat je er klaar voor bent om je bij de Warriors te voegen. Vanaf vandaag zal je je clan trouw dienen, totdat je lichaam of je geest het begeeft.” Verkondigde Crystalstar, zeegroene ogen op de apprentice gericht. ”Cottonpaw, zweer jij dat je Riverclan zult dienen en je aan de Warior code zal houden? Dat je clan boven familie, en loyaliteit boven liefde zal plaatsen?” Toen dat gezworen was legde ze haar kin op Cottonpaw's kopje en vroeg Starclan opnieuw om de kracht om de apprentice tot Warrior te benoemen. En nog steeds had ze geen keuze voor de naam gemaakt, maar nu moest het komen. ”Dan benoem ik jou tot Cottonflower, en leg ik mijn vertrouwen en dat van onze clan in jouw poten.”

Dat waren dan de nieuwe warriors. Maar er moest nog meer gedaan worden. ”Dan zijn er nog een aantal apprentices die een nieuwe mentor nodig hebben.” Ze groef de lijst op uit haar geheugen en noemde hen toen op: ”Greypaw, Honorpaw, Sootpaw, Mountainpaw, Pipitpaw en Agatepaw; kom naar voren.” En toen mocht ze de nieuwe mentoren aanwijzen, gelukkig was dat niet al te lastig, voor het grootste deel. ”Greypaw zal door Shatteredice getraind worden, Honorpaw door Clouddancer, Sootpaw door Shiverwisp, Mountainpaw door Heatherhawk..” Maar dat was het simpele deel. ”En Pipitpaw en Agatepaw zullen samen getraind worden door Hermitshell. Zijn jeugd en energie, gekoppeld met zijn verregaande talenten zullen genoeg zijn voor twee apprentices.” Dat was een moeilijke beslissing geweest. Crystalstar had het Sowieso uitgesteld om Hermitshell een apprentice te geven totdat ze zeker wist dat hij geschikt was. Qua vermogen was hij meer dan geschikt, daar had zij wel voor gezorgd. Crystalstar was alleen bang geweest dat haar voormalige apprentice niet klaar was om jongere en minder ervaren katten iets aan te leren. En twee apprentices.. Maar de twee die ze hem had gegeven waren close, en jong genoeg om door hem gevormd te worden, dus hij moest het aankunnen.

”Dan heb ik nog één laatste mededeling voor jullie.” Dit zou een aantal katten behoorlijk bang maken, dat wist ze, maar ze had besloten dat de katten die hier nú stonden niks te vrezen hadden. ”Ik benadruk nogmaals het strikte verbod op intieme relaties met leden van andere clans, of katten buiten de clan. En vooral op het voortbrengen van kittens in deze relaties. Ik weet wat er onder mijn neus gebeurt, en ben niet langer van plan dit te slikken. Starclan heeft ons al genoeg waarschuwingen gegeven, wij zullen haar niet langer tarten.” Ze keek over de groep katten heen. Van een aantal wist ze van hun gemixte bloed, en een aantal anderen hadden verdachte verhalen rondom hun ouders, maar zij liepen geen risico. ”Halfbloed kittens die geboren worden in Riverclan, zijn van Riverclan, zij zullen niet gekrenkt noch minder behandeld worden om de daden van hun ouders. Degene die deze kittens voortbrengen kunnen echter geen genade meer verwachten, zeker niet als de zaak geheim wordt gehouden. Kom naar mij toe als je deze misstap hebt begaan, en ik zal rechtvaardig zijn. Houd het achter, en ik zal er nog steeds achter komen, en dan zal verbanning zeker zijn.” Het was bijna een bedreiging geweest, en Crystalstar wilde haar clan niet bedreigen, maar ze kon ook niet opnieuw een situatie zoals die met Seamist hebben, ze moest hard zijn.

”May the River Provide”

Lijstje:

Zelfs ceremonies begonnen te voelen als onderdeel van de sleur waar hij in leefde. Waar deze ooit nog zo spannend en speciaal waren, zat hij tegenwoordig te doen alsof hij oplette. Natuurlijk juichte hij bij Cottonpaw- nu Flower's benoeming twee keer zo hard als de rest. Wat was hij trots op haar. En nog belangrijker: er was iets wat ze nu wél mochten doen. Een jongensachtige grijns speelde op zijn lippen. Zo zat hij tot hij plots zijn naam hoorde vallen. Hij had wel verwacht binnenkort een apprentice te krijgen, maar nog niet zo snel. Laat staan.. twee. Agatepaw was amper vier moons jonger dan hij. Pipitpaw kon hij nog wel aan, zowel qua leeftijd als karakter, maar alsnog.. wow. Ondanks zijn vele twijfels rechtte hij zijn rug en straalde hij alle trots uit die hij voelde. Crystalstar zag duidelijk iets speciaals in hem, de potentie waar ze zo lang blind voor was geweest. Met een brede glimlach deed hij het gebruik dat mentoren altijd met hun pas aangewezen leerlingen deden: elkaars neus aantikken. Vervolgens voegde hij zich weer in de menigte. Ongeduldig luisterde hij de laatste mededeling af, waar hij het meer dan mee eens was. Dat soort verraderlijk tuig moest worden aangepakt. Toen zijn voormalige mentor eindelijk klaar was, schoot hij op zijn nieuwe apprentices af, maar niet té snel. Hij moest cool blijven. "Jullie staan vast te springen om met zo'n epische warrior als mij te trainen." Grapte hij om het ijs wat te breken. "Laten we morgen rond zonsopgang bij de ingang verzamelen. Dan kunnen we meteen beginnen." Vervolgde hij, nu met de meest mentor-achtige toon die hij kon vinden.

Tags: @Cottonflower (genoemd), @Pipitpaw & @Agatepaw (aangesproken)

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Vandaag was de dag. Ze voelde het gewoon. Toen ze bij elkaar werden geroepen en drie apprentices warriors werden, het moest ook haar beurt zijn. De hints van haar moeder, haar gedrag de laatste tijd. Ze had echt wel haar best gedaan! Gevochten, een beetje een heldinnetje geweest. En toen de twee voor haar aan de beurt waren geweest, was ze bijna zenuwachtig dat zij het misschien toch niet zou zijn. Maar het was haar wel. Met de grootste grijns die ze kon meesteren liep ze naar voren. Ze hield er stiekem wel van dat alle ogen, voor één moment, eventjes op haar waren. Ze wierp een blik naar haar moeder, waarna ze bij Crystalstar ging staan, glimmend van trots. Ze hoorde de woorden wel, maar ze zwoor al wat de leidster zei voordat ze er erg in had. Clan boven loyaliteit, liefde en familie? Uhum, ja zal wel. Ze wilde gewoon haar naam. ‘Ik zweer het,’ miauwde ze zoet, maar daadkrachtig. Ze boog haar kop en sloot haar ogen toen Crystalstar haar kop op de hare lag en trilde van anticipatie. En toen kwam het woord eruit. Cottonflower. Een diepe zucht rolde over haar lippen, blies de lucht uit die ze zonder zich had te realiseren vast had gehouden. Ze keek haar leidster nog even aan, die zelfde grote lach op haar gezicht. Ze trok even kort haar wenkbrauwen omhoog, waarna ze zich weer tussen de menigte wurmde, de terwijl haar nieuwe naam door de lucht klonk. Ze zocht haar moeder als eerst. Ze was immers naar haar vernoemd, dat dacht ze dan. Cottonflower keek nog een keer achterom en haar blik kruiste die van Hermitshell. Ze stak haar tong naar hem uit. Maar hij keerde zich naar zijn nieuwe apprentices, show-off, en zij zocht verder naar haar moeder. De mededelingen over half-clanners kreeg ze dus ook maar half mee. Alsof zij zich daar druk over hoefde te maken. Ze had haar pleziertje al gevonden in de clan.}
 

Er was een nieuwe ceremonie en ze wist dat ze geen apprentice zou krijgen deze keer. Dat was tenslotte ook niet handig met het feit dat er kittens onderweg waren. Ze luisterde naar de ceremonie en riep de namen mee met de rest van de clan. Alleen de laatste woorden waren degene die haar aandacht trokken. En ze deed haar best om te voorkomen dat haar haren overeind gingen staan bij de woorden van haar leader. Haar hart begon wel sneller te kloppen en ze voelde paniek omhoog komen, maar deed haar best om het niet te laten zien naar de katten om haar heen. Wat moest ze nu? Moest ze eerlijk zijn? Iemand vinden die zich voor wilde doen als de vader? Of het gewoon verzwijgen? Ze wist dat ze hierover een beslissing moest nemen al was het voor de kittens die ze bij zich droeg.

<sub>Vandaag verzamelden alle katten zich opnieuw weer voor een ceremonie. Normaal was hij altijd geamuseerd en nieuwsgierig geweest om te zien wat er allemaal zou gebeuren, maar vandaag had hij echt geen zin, omdat hij wist dat hij hoogstwaarschijnlijk een nieuwe mentor zou krijgen. Het zou nog tijden duren voordat hij echt over het rouwen van zijn vroegere mentor was en hij hoopte maar dat de nieuwe zijn onzichtbare tranen kon wegvegen zonder al te veel moeite. De kater wist dat hij zijn best wel zou moeten doen, daar had hij geen twijfel in. Hij moest een goede warrior worden van Riverclan om iedereen te beschermen, om de clan te helpen, om ze niet allemaal kwijt te raken.

Aandachtig luisterde hij hoe aantallen warrior werden en dan nu de apprentices aan nieuwe mentoren werden overhandigd. Zijn naam kwam meteen aan bod en hij werd gelinkt met een naam die hem wel heel bekend voorkwam. Na de ceremonie zocht zijn groengele blik de bekende vacht van Shatteredice voordat ze naar elkaar toe kwamen en ze haar neusje tegen die van hem. Hij voelde hoe zijn lippen zachtjes een glimlachje vormden bij haar woorden. Enkele dagen geleden hadden ze nog een wandeling gemaakt en ze hadden altijd al een soort van band gehad, dus vertrouwde hij haar. “Dankjewel”, mauwde hij dankbaar en gaf een knikje. Misschien was Lynxfang dan toch niet helemaal weg… Al was het niet fysiek, zijn woorden konden nog wel doorgegeven worden. En hij was blij dat Shatteredice de moeite wou nemen om zijn wijsheden aan de apprentice door te geven.


+Shatteredice</sub>