Men are trash and maybe you're a raccoon[Open]

Foxtrail

I'd like for you and I to go romancing

Say the word, your wish is my command

Met een konijn tussen zijn tanden bundelend verliet Foxtrail de tunnel om weer in de frisse buitenlucht te komen. Hij vond het werken in de tunnels prima, maar de wind die door je vacht heen waaide was altijd een vefrissing om weer in te komen. Hij schudde het zand van zijn vacht af en keek eens om zich heen, blijkbaar leidde deze tunnel naar vlakbij waar de Twolegs hun maïs groeide. Al was het veld nu natuurlijk leeg en net zo besneeuwd als de rest. De cremékleurige Warrior keek naar bulten en gleuven, wetend dat op het ene het maïs altijd groeide netjes in rijen en op de gleuven kon je lopen. Dat deden de Twolegs ook, anders moesten ze zich door de planten heen wurgen. Foxtrail begon zich even af te vragen wanneer ze weer hier bezig gingen, het waren periodes waarin ze even voorzichtig moesten zijn. Maar als het alweer hoog stond was dit ook mooie jachtplek met alle prooi die verschuilde tussen de stengels. Zelfs voor een Tunneler. Ach ja, hij haalde zijn schouders op en liep naar een van lege rijen toe om daar in het mullige zand zijn konijn even te begraven. Hij wist niet zeker of hij weer meteen terug de tunnels in ging, maar wel dat hij nog niet direct naar het kamp zou gaan. En dan hoefde hij niet de hele tijd met prooi gaan sjouwen. De Warrior rekte zich uit en liep een stukje verder het veld in, waar hij plaats nam in de dunne sneeuw, even rondkijkend. Man, hij zou zich bijna gaan vervelen. Hij had weer wat spanning nodig, al dan liever geen dode clanleaders enzo. Misschien een poes om zachte woorden tegen te spreken of een kater die zijn spelletje mee kon spelen. Hij zocht altijd wel naar wat fun, al was het ook gemakkelijk als de fun eens naar hem kwam.

Open

sarahkik

Dit was niet een plek waar ze graag kwam als ze eerlijk was, maar door de sneeuw had ze niet helemaal door gehad dat ze hier weer was. Niet tot ze de grond onder de sneeuw voelde veranderen en wist dat ze bij de Maize Field was. Ze had misschien beter bij de tunnels kunnen blijven in plaats van bovengronds te gaan, maar soms wilde ze de wind in haar vacht voelen in plaats van in de tunnels te lopen waar je het niet voelde. Ze merkte alleen al snel aan de geuren dat ze er niet alleen was, maar dat Fxotrail er ook was. Ze begon zijn geur te volgen, misschien konden ze tenslotte samen wat gaan doen.

Foxtrail

I'd like for you and I to go romancing

Say the word, your wish is my command

Zijn wens werd gehoord en vervuld, want daar liep weer een prachtige poes. Harespring, ze was een Tunneler net als hem, alleen een stukje ouder. Niet dat uitmaakte voor hem, want je moest echt niet te kieskeurig te zijn. Er waren mooie katten in deze streken, ook buiten Windclan trouwens en daar moest je gewoon van genieten. De roodwitte poes leek zijn kant op te komen, wat dus extra mooi was. Maar vooruit, hij zou haar niet het hele stuk laten lopen. Sierlijk stond hij op, een veelzeggende glimlach op zijn snoet. De flamepoint liep Harespring tegemoet, zijn staart stak vrolijk in de lucht. ''Hallo Harespring, was je op weg naar mij?''begroette hij haar al blij toen hij dichtbij genoeg was. De poes was getekend met littekens, maar wie zou hij zijn als dat hem zou afstoten. Nee, hij geloofde dat je door alles nog de pracht van een kat kon zien. ''Wou je me soms van dichterbij zien?''vroeg hij aan haar met een knipoog, want dat kon hij wel begrijpen hoor. Hij wist dat ze niet de meest sociale was, wat echt niet uitmaakte want hij kon dat zijn voor twee

Harespring

sarahkik

Nu ze hier was kon ze moeilijk weer terug gaan, vooral niet als een van haar clangenoten in de buurt was. Die zou zich waarschijnlijk anders afvragen waarom ze weer weg gegaan was. En het was ook al te laat om dat te doen, want ze had de kater al gespot. Alleen de woorden die van hem af kwamen deden haar lichtjes fronsen. Natuurlijk zou ze dichterbij moeten komen om hem beter te zien, maar het was niet alsof ze hier specifiek voor hem naartoe was gekomen. "Het is toeval," Sprak ze dan ook rustig. "Maar nu we hier toch beide zijn, kunnen we misschien wat doen?" Dat was wel een reden geweest waarom ze uit had gekeken voor de kater.