Ze voelde haar voetjes beven terwijl ze de den inliep, al wist ze niet of het algemene zwakte was of gewoon haar zenuwen. Wat ze wel wist, was dat ze zich hyperbewust was van alles in haar lijf. Zelfs het kleinste hoestje in haar keel wantrouwde ze nu. Voorzichtig stapte ze de den in. Het ondermaatse, magere katje voelde zich extra klein tegenover de clanleider, wie ze nu nog met extra mixed feelings gadesloeg naar Cottonflower's relaas. Zou Cottonflower uberhaupt nog goedkeuren dat Azurekit hier zat? De kitten ging netjes zitten tegenover de clanleider, net iets te recht, de borst net wat te ver naar voren gestoken. Alsof ze groter en sterker wilde lijken dan dat ze was. Haar script raasde door haar hoofd heen, alle nette beleefde woorden die ze bedacht had. Maar die kwamen niet, er was kortsluiting. Het enige wat er kwam was straight to the point. "Ik denk dat ik groot en sterk genoeg ben om apprentice te worden," zei ze tegen de clanleider met zoveel mogelijk overtuiging als dat ze in zich had. Voor een paar seconde was ze stil. "..Mevrouw." Kwam er toen nog achteraan. Beleefdheidsvormen vergeten Azure, beginnersfout.