We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: These bad habits, they die too slow za 29 mei 2021 - 19:35
I have done bad things, did them to good people Got no self-control, it's the root of my evil
Er was opeens een hoop paniek toen hij wakker werd en de oorzaak was al snel duidelijk geweest. De River was overstroomd en het Camp was niet veilig meer. Blueflower had vlug ingegrepen en door de angsten van de anderen en waarschijnlijk haar eigen de katten op gedragen om naar de Highlands te gaan. Iedereen moest op elkaar letten en zeker op de zwakken. Hij deed er niet aan mee, wat voor nut had dat allemaal nog. Stilletjes was hij in zijn eentje vertrokken, maar wie hem zag gaan zou vast blij geweest zijn. Of kwaad omdat hij de rest in de steek liet. Het was ook nooit goed met ze. Hij had het gehaald en liep nu buiten bereik van het wilde water. Het bleef natuurlijk een stroom, met de rivier enzo. Daarnaast, deze ramp was nog niet meteen over. Nou ja, het zou wel weer eens zakken. Alles was vast nog bezig in het kamp, de kittens en elders die verhuist moesten worden. Misschien dat sommigen al bij dat tijdelijke kamp aangekomen waren. Hij wist niet of hij daar naar toe zou moeten gaan. Alsof ze hem zo zouden missen. Enkel was de donkere tabby nog niet klaar met zijn verhaal hier. Dat had hij besloten toen hij in een waas van woede en wanhoop zichzelf had proberen te verdrinken. Buzzardpaw had om hulp geroepen. Dwaas van haar. Hij was eruit gekomen, hij leefde nog. Hij zou sterven, vroeg of laat, maar het zou niet zo gemakkelijk gaan. Dat kon hij ze beloven. Nog wat moe zat Grimestripe nog even vlakbij het water, hij kon het kamp en druk zwemmende katten vanaf daar zien. Het duurde niet lang voordat hij besefte dat er eentje zijn kant op kwam met de stroming, al leek dat niet helemaal de bedoeling. Hij kwam overeind, sneller dan hij zelf verwacht had en sprintte terug naar het water, totdat het zijn poten aanraakte. Kijkend naar de arme ziel die door de stroming meegesleurd was.
Onderwerp: Re: These bad habits, they die too slow di 15 jun 2021 - 22:24
The stars are alive, child
Het water was te plotseling gekomen, de stroming te sterk. Ze was kopje onder gegaan en proestte water uit terwijl ze het water weer brak. Thistlepaw wist hoe ze moest zwemmen, maar deze stroming was zoals ze het nog nooit had meegemaakt. Af en toe probeerde ze zichzelf op te heisen aan iets wat voorbij kwam, haar nagels krassend op een stuk hout of andere troep, maar elke keer plonste ze terug in het water. Ondertussen was haar vacht ook volgezogen met water en werd ze steeds vermoeider terwijl haar kop weer onder ging. In deze chaos van water en spetters, botste ze ineens tegen poten aan. Haar blauwe ogen stonden wanhopig terwijl ze naar de kater keek. Haar blik zei wat haar mond niet meer kon uitbrengen. Help me.
Onderwerp: Re: These bad habits, they die too slow di 15 jun 2021 - 23:02
I have done bad things, did them to good people Got no self-control, it's the root of my evil
Het grijze lichaampje werd meegenomen door de stroming, maar er zat nog leven in. Niet al te veel, tot het tegen zijn poten aanbotste en hij eindelijk besefte dat dit een dochter van Crystalstar was. Thistlepaw, al konden die namen hem weinig schelen. Haar ogen ontmoette de zijne en ze leek hem wel om help te smeken. Hoe wanhopig was ze dan als ze van hem hulp verwachtte? Van een monster zoals hij. Kort deed hij niks, liet hij de stroming haar verder gaan. Voor een paar seconden had hij de beslissing genomen het te laten gaan, dan mocht Crystalstar nog een kind verliezen. Alleen toen besefte hij de risico's ervan en bovendien zou dit een te luie moord zijn. Iemand laten verdrinken die al in het water lag. De donker gestreepte kater sprong haar achterna, spetterend door het water wat steeds dieper werd en probeerde haar vast te grijpen bij haar nekvel. Hij drukte met zijn poten in de grond onder het water om houvast te hebben. Zijn tanden in haar nekvel, of het ging bloeden kon hem maar weinig schelen. Ze kon beter wat bloed hebben dan verdrinken inmiddels. Daarna liep hij naar achteren, voorzichtig om niet uit te glijden of zich te verstappen. Omhoog naar het droge land, proberend haar kop boven water te houden. Hij voelde dat hij op veilig land liep, dus de Warrior liep nog een paar stapjes verder totdat ze beide uit het water waren en hij de Apprentice naast zich op de grond liet vallen. Nou maar hopen dat ze het waterprecentage in haar lichaampje niet teveel omhoog had gedaan. Grimestripe keek afwachtend naar Thistlepaw.
Onderwerp: Re: These bad habits, they die too slow di 15 jun 2021 - 23:10
The stars are alive, child
Voor een moment leek het alsof de warrior haar zou laten verdrinken. Een schreeuw kwam nog uit haar bek terwijl ze riep naar hem, voordat een nieuwe golf haar onder dwong. Haar nagels schraapten over de vloer van de rivier terwijl ze grip zocht, maar ze vond geen grip. Ze werd weer meegezogen door de stroom en kreeg een nieuwe guts water in zich. Ergens wist ze nu dat ze dood ging. Dit was het einde. Het kon niet anders.
Haar verrassing en opluchting was groot toen er toch tanden haar nekvel grepen en haar naar het droge trokken. Ze spartelde nog wat hulpeloos met haar poten. Maar toen, toch, kwam er houvast onder haar poten. Ze strompelde met Grimestripe mee het droge op terwijl ze guts na guts aan water uit begon te hoesten, rillend en bevend.
Onderwerp: Re: These bad habits, they die too slow di 15 jun 2021 - 23:22
I have done bad things, did them to good people Got no self-control, it's the root of my evil
Wel, ze kon in elk geval bewegen dus dat was al wat. Helaas begon ze daarna een hoop water op te kuchen en was ze behoorlijk aan het rillen. Het water moest er uit, dus dat was een goed teken? Wist hij veel, meestal redde hij geen katten namelijk. De kater keek dus maar toe terwijl Thistlepaw de helft van de rivier uitspuugde. Misschien moest hij hulp halen, maar grote kans dat ze hem straks verdachten. Daar zag hij ze echt wel voor aan. Bovendien, ze leek nog te leven. Grimestripe maakte een soort van klapbeweging op haar rug, niet al te stevig. ''Gaat het?''vroeg hij aan haar, woorden die raar klonken van hem. Hij klonk niet persé bezorgd, het was gewoon allemaal wat ongemakkelijk. Ergens wist hij dat hij het prima meteen kon afmaken, zeker nu ze zo zwak was. Daarmee kon hij de Leader raken op een plek waar het behoorlijk pijn zou doen. Echter, hij deed het niet. Ergens vond hij het nog niet waard en misschien dat hij ook eindelijk op iets van waardering hoopte als men te horen kreeg dat hij Thistlepaw gered had. Al moest die dan wel even haar mond houden over het feit dat hij getwijfeld had.
Onderwerp: Re: These bad habits, they die too slow wo 16 jun 2021 - 0:03
The stars are alive, child
Haar pels plakte aan haar nu toch wel best slanke lichaam terwijl ze rilde alsof haar botten eruit moesten gaan ratelen. Ze bleef nog een tijdje hoesten, haar lichte blauwe ogen dichtgeknepen. Maar ze leefde, ze ademde. Ondanks dat het niet zo voelde in eerste instantie, haar longen brandden en elke hap zuurstof leek wel te weinig te zijn.
Desondanks was ze Thistlepaw, en ging ze zichzelf niet laten kennen. Ze hief haar doorweekte kop iets naar de kater toen deze vroeg of het wel ging. Ze kende Grimestripe als een kater die altijd maar wat naar deed, en ze had hem altijd niet leuk gevonden. Starclan, ze vond hem nog steeds niks. Misschien was dat ook wel wat haar wat stugge houding voedde. "Ja," reageerde ze op een wat benauwde toon, waarna ze weer begon te proesten en nog wat resterend water op de grond spuwde. "Het.. gaat wel." Desondanks bleef ze voor nu rillen. Een bijna dood ervaring ging niemand in de koude kleren zitten. "Bedankt," kwam er nog wat mompelend achteraan. Ondanks alles, as Thistlepaw wel beleefd opgevoed en Grimestripe verdiende het bedankje.
Onderwerp: Re: These bad habits, they die too slow ma 21 jun 2021 - 0:48
I have done bad things, did them to good people Got no self-control, it's the root of my evil
Bijna ongeïnteresseerd keek de oudere Warrior naar Thistlepaw die nog steeds bij aan het komen was van haar avontuurtje in het water zonet. Nou ja, ze leek er wel weer bovenop te komen. Hij verwachtte niet veel van dank van haar en geloofde dat ze zonder iets te zeggen verder zou gaan zodra dat weer lukte. Bovendien voelde hij zich nog steeds wat vreemd hierbij, want dit was niet wat bij hem pastte. Toen de grijze apprentice toch een bedankje prevelde, kon Grimestripe het niet laten om even naar haar te staren. Hij voelde een emotie die hij niet kon plaatsen, wetend dat ze het waarschijnlijk meer uit een soort van 'dit moet' deed dan het echt menen, het maakte hem boos alleen ook vreemd genoeg tevreden. Het was een bedankje, meer dan hij verwachtte. Thistlepaw bleef intussen flink door rillen. Moest hij daar nog wat mee? Was haar uit het water halen dan al niet genoeg geweest. ''Shrimppaw kan je verder helpen als we naar de rest gaan''bromde hij. Hij was het eigenlijk niet van plan geweest, maar ja, hij kon nu maar beter de Leader's dochter afleveren bij het tijdelijke kamp. Of er nog meer moest gebeuren wist hij niet en daar had hij ook geen verstand van. Haar opwarmen ging hij in elk geval niet, deze situatie moest nog niet ongemakkelijker worden dan het al was en bovendien was hij zelf ook nog nat.
Onderwerp: Re: These bad habits, they die too slow ma 21 jun 2021 - 16:33
The stars are alive, child
Haar tanden klapperden op elkaar. Ze had het zo zo koud ondertussen. Nu de adrenaline haar lijfje had verlaten, was er ook een vermoeiing over haar heen gezakt. Af en toe wist een kuch zich nog uit haar trillende bek te werken, maar het liefste wilde ze gewoon slapen, in een warm nest ver weg van het water dat haar geprobeerd had mee te zuigen. Ze knikte wat verstomd naar Grimestripe. "Is goed.." reageerde ze, voor haar doen erg rustig en meegaand. Maar ja, wat wilde je ook. Met een nog druipende vacht begon ze te lopen, weg van het kolkende water.
Onderwerp: These bad habits, they die too slow 
za 29 mei 2021 - 19:35