Snel had ze een entourage bij elkaar geroepen, om de Windclankatten niet de tijd te geven om iets uit te halen. Niet dat Crystalstar daarop rekende: daarvoor waren ze, als ze Cottonpaw moest geloven, te opzichtig het territorium in komen wandelen. Maar toch, ze moest op haar hoede blijven. En toen ze aankwam was het allemaal inderdaad niet heel spectaculair. Twee kattinnen die ze vaag herkende van gatherings, maar van wie ze nooit de moeite had genomen om de namen te leren. Aan de bezoedelde vachten te zien waren de twee gekomen door modderige grond die hun territoria op dit moment van elkaar scheidde. "Bedankt voor het oppassen, Firespirit." Miauwde ze naar haar zoon, die niet al te gelukkig leek met het feit dat hij de indringers niet had kunnen wegjagen. Toen wende Crystalstar zich tot de Windclankatten. "Zeg op, wat voor nieuws komen jullie brengen?" Vroeg ze op scherpe toon. Tekenen van strijd en verlies waren nog altijd zichtbaar op het gelaat van de leader: het litteken in haar keel en haar ingevallen gezicht maakten het plaatje van de ijzeren dame compleet.

[Ashen, Hare, Fire, Cotton, Blue, Shattered]

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw moest aanwijzen waar ze de Windclanners voor het laatst had achtergelaten en een kleine entourage volgde haar, waaronder Crystalstar en haar moeder. Het duurde niet lang voordat het kleine gezelschap van Firespirit en de vreemdelingen weer zichtbaar waren. En vanaf dat punt was de apprentice vrijwel nutteloos. Yes, daar had ze voor heen en weer gerend. Top weer. Maar no way dat ze nu nog weg ging. Ze wilde dit nieuwtje dan ook maar al te graag horen, dat het zodanig belangrijk was dat ze hun territorium op kwamen marcheren alsof er niets aan de hand was. Cottonpaw ging statig bij de rest staan, een uitdagende blik in haar ogen.}  

Terwijl ze liepen had Shatteredice uitgelegd wie ze tegenover zich hadden: ene Ashenpatch, de kattin die het duo leek te leiden, en Harespring. Het nieuwtje over diens slechte ogen deden Crystalstar langzaam knikken. Dat bevestigde het vermoeden dat dit geen patrouille was nogmaals, ze waren hier echt met een boodschap. De Riverclanleader ging dicht tegenover Ashenpatch zitten en gebaarde haar gevolg om ook plaats te nemen. Om haar heen stonden een aantal van de katten die ze het meest vertrouwde, degenen die ze een gesprek als dit kon laten horen.

"Goedendag, Ashenpatch." Knikte Crystalstar terug, hoewel haar blik strenger was, was ze niet minder beleefd. "Dit zijn Blueflower, mijn deputy; Firespirit, mijn zoon; Shatteredice, die onder mijn bescherming staat; en Cottonpaw, de dochter van Blueflower." Introduceerde ze het groepje katten dat zich bij haar had gevoegd. "Kortom, vertrouwelijke oren, maar ook katten die zullen luisteren als ik hen vertel te gaan." Legde ze uit, om Ashenpatch duidelijk te maken waarom ze juist hén weer mee had genomen.

"Wolfstar is dood." Concludeerde Crystalstar nadat ze naar de deputy had geluisterd. De leaders vielen steeds sneller, het was absurd. Eerst Butterstar, Pantherstar, toen Tallstar, Thornstar en nu Wolfstar. Het was verontrustend nieuws voor een woud dat al zoveel turbulentie had moeten doorstaan. De opvolger van Windclan's leader was een kater van een leeftijd die zij nog niet eens gepast vond om haar te adviseren, laat staan opvolgen. Al deze tumultueuze jongelingen konden een ramp zijn voor de balansen in het woud. Daarentegen konden ze ook kansen bieden. "Het is goed van Blazestar dat hij jullie heeft gestuurd om het nieuws over te brengen, en ik wens hem voorspoed in zijn leiderschap." Knikte Crystalstar toen ze even had nagedacht. "Ik reken er op dat hij spoedig tijd zal hebben om me te ontmoeten? Ik zou graag zien met wie het woud nu te maken heeft."

Ze had kunnen weten dat Crystalstar er geen touwtjes omheen wilde winden. Van wat ze van de leader had gemerkt op gatherings was ze vrij direct met haar acties. Maar er was meer aan de hand leek het wel deze keer. Toch merkte ze daar niks over op, dat was niet aan haar om te doen. Het verbaasde haar niet heel erg om haar oude mentor hier aan te treffen als deel van de patrol dat naar hun toe kwam. Ze was tenslotte de enige in riverclan die waarschijnlijk alle informatie had over de windclanners die ze had gekend. Ze stond rustig naast haar deputy en luisterde naar de woorden die er gesproken werden. Ze had het gevoel dat dit voor nu wel vredig zou verlopen, maar mocht het anders gaan, zou ze klaar zijn om in te grijpen mocht het nodig zijn. Maar de reactie van Crystalstar gaf daar geen aanleiding voor, vroeg alleen of Blazestar binnenkort zelf zou komen. Daar zag ze zelf geen probleem mee, maar het was niet aan haar om daar wat over te zeggen.