We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Zou het ooit verdwijnen? De echo van wie hier ooit gelegen had, wie hier lief had gehad, wie hier zijn rust opzocht na een lange dag? De leader slikte, stond in de nasleep van een oorlog zonder bloed, zonder klauwen. Zwoor nog altijd zijn stem van de muren af te horen kaatsen, zwoor nog altijd zijn aanwezigheid te voelen terwijl hij voor het eerst echt zijn nieuwe den in stapte. Het was een akelig gevoel, die manische grijns, het stond vast gebrand op zijn geheugen. Het bloed, de gruwel van dark forest zou hem in zijn dromen najagen. Hij wist dat de kater geen macht meer had, had zelf gezien hoe gorsepaw met een simpele beweging van zijn kop de kater had verjaagd. Maar toch, toch kon hij er niks aan doen op zijn hoede te zijn, instinctief om zich heen te kijken, zoals hij daar stond en de vage tekenen van een vorig leven hier nog tegemoet kwam.
Starclan had hem niks willen uitleggen, bevestigde het idee dat Blazestar al had. Ze hadden Wolfstar nooit verteld wie hem vermoord had, zo niet, dan was het wel heel erg oneerlijk. Nee, hij zouzichzelf meer woede besparen, er weer van uit gaan dat starclan katten keken maar zwegen. Lieten hun achter om hun eigen boontjes te doppen, de leader voelde hoe zijn blik verbitterd werd. Het was ook een domme gedachten geweest, dat katten die hun rust hadden gepakt nog om zouden kijken naar hun fiascos. Zeker met zo'n prachtig uitzicht. Ook al betekende het dat hij voor altijd met vragen achter bleef, met geen idee wat Wolfstar misdaan had. Behalve verschrikkelijke keuzes te maken, liegen tegen hem, tegen zijn clan. Blazestar snoof, voelde zich wederom veraden door zijn vriend. Een leugenaar, een appel met een worm erin. Voor altijd op zijn plek in zijn nachtmerries en haat speeches.
Blazestar hief zijn kop op toen een schaduw over hem heen viel. In zijn vermoeidheid, een kleine glimach. Hij haatte het om hier alleen te zijn, rust waar hij ooit naar gesnakt had was nu beangstigend en koud. Bracht hem enkel terug tot woede of twijfels. "Ashenpatch" mauwde hij, verwelkomde zijn deputy met een knikje. "Bedankt voor het komen" Er was heel veel te bespreken.
Deputy. Het voelde onwennig, alsof ze nog in een droom zat. Half in slaap half wakker. Ze stapte weg van alle felicitaties. Glimlachte warm naar de katten die ineens haar beste vrienden leken te zijn en voegde zich in stilte bij de leaderden. Blazeso..star was al vertrokken naar nu zijn den. Ze wist dat hij rust nodig zou hebben na zo'n dag. Starclan wist dat zij zelf ook doodop was en zij had nog rust kunnen nemen in de tijd dat hij zijn levens was wezen ophalen.
Dus ze zou het snel maken, zou hem met rust laten zodat hij kon slapen. Als hij dat al zou kunnen de eerste nacht in een hol zo vol met herrinneringen.
Ze stapte de den in en haar vacht trilde even op haar schouderbladen. Wolfstar's geur hing er nog. Ondanks de verschoonde bedding van het nest. Het was alsof de kater nog niet helemaal weg was van hen. Ze knipperde om aan de schaduwen te wennen en keek de vlammenzee aan die daar zat. "Blazestar." Mauwde ze, zijn naam opnieuw proevend op haar tong terwijl een glimlach over haar lippen gleed. "Nog gefeliciteerd." Mauwde ze zachtjes en ging naast hem zitten. Haar ogen gericht op de wereld buiten de den. Zo kort geleden was de wereld nog zo anders. Nu was alles nieuw, eng wellicht zelfs. Maar ze keek naar de kleine kater naast haar, die vlammenzee in de duisternis en ze wist het zeker.
De morgen zou komen en de morgen zou nieuwe kansen meebrengen. Voor hen beide. En voor Windclan.
Ze noemde hem bij zijn nieuwe naam, nog altijd moest hij er aan wennen. En het zou nog heel wat tijd kostte voor hij deze eigen had gemaakt. De grijze kattin glimlachtte, Blazestar vroeg zich af tot in hoevere het haar pijnigde ng altijd Wolfhearts aanwezigheid hier te voelen. Hij wist dat de twee vreinden waren geweest, wist dat ze niet af wist van het geheim dat Wolf hoogst waarschijnlijk voor hun alle hield. Althans, daar zou hij alles op vergokken. Hij zou het haar niet vertellen, het was niet belangrijk noch de tijd ervoor. Bovendien, het zou alleen maar pijn veroorzaken. Nee, hij het verzwijgen voor iedereen, windclan was al genoeg aangedaan en Wolfheart zou niet nogmaals hun clan doen breken. Niet vanuit het graf.
"Nog gefeliciteerd." , Ashenpatch ging naast hem zitten, keek samen met hem uit op het kamp. De kater glimlachte schamper "Weet niet tot in hoeverre het iets om te feliciteren" mauwde hij eerlijk, een weemoedige grinnik hem ontsnappend. Het was een zware last, hij was moe. En hij zag dat Ashenpatch dit ook was, verslagen door rouw, door veranderingen. "Maar bedankt." Zijn blik viel op zijn deputy, zijn team genoot, hij had niemand anders naast hem willen hebben nu. "Jij ook, ik weet zeker dat je het geweldig gaat doen Ashenpatch" er was geen leugen in zin woorden. Geen adder onder het gras. Ashenpatch had de afgeopen tijd hard gewerkt, had aangetoond onder druk nog altijd door te gaan, hij respecteerde het met heel zijn hart. "Samen ruimen we deze zooi wel op" het was wat Wolfheart hem ooit gezegd had, destijds toen hij nog bijkwam van het vuur dat op hun heides gewoed had. Niks er van was waar geweest, Maar hij zou het deze keer waarmaken, samen met Ashenpatch. "Ik ben blij dat je het niet afsloeg" ging hij verder, dacht aan de zwaarte van de taak die hij de kattin oplegde. "blij je aan mijn zijde te hebben, echt waar." Hijzelf was er niet de vrolijkste mee geweest destijds, toen hij deputy werd, maar hij zag dat Ashenpatch er anders op keek. Het deed hem goed dat te zien, het gaf hoop.
Blaze leek een stuk minder zeker over dit alles te zijn en Ashen moest zelf ook toegeven dat ze vreemd veel zelfvertrouwen had. Of was het misschien niet direct zelfvertrouwen maar een soort van gevoel dat het juist was? Haar leven lang had ze getrained tot ze de beste versie van zichzelf zou kunnen zijn. Whitewolf had haar klaar gestoomd niet tot ooit leader of iets. Maar tot een warrior waar Windclan trots op kon zijn. Ze had nooit de ambitie gehad om haar clan te leiden. Voelde zichzelf meer soldaat dan commandant. Maar wist dat het nu het juiste moment was om het licht in te stappen. Wellicht was dat Whitewolf's laatste les aan haar geweest. De push die ze nodig had om zichzelf te worden. Haar zijwieltjes verliezen..
Ze zuchtte de gedachte weg terwijl ze zich focuste op haar vriend naast haar. Hij sprak over hoe blij hij was om haar hier naast zich te hebben en ze vroeg zich even af of er geen anderen waren geweest die een betere keuze waren? Maar dwong de gedachte weg, dat soort gedachtes zouden enkel twijfel brengen. "Er is veel te doen.' Mauwde ze zachtjes. De reacties op Wolfstar's dood waren haar niet ontgaan. Afgezien van de hele kittenparade natuurlijk. Windclan was diep, diep opgesplitst en ze vroeg zich af of er uberhaupt een toekomst was voor de clan samen als familie. Wolfstar had haar verteld dat clans zoals Riverclan een stuk closer met elkaar waren. Wat maakte hun zo anders? "Als ik zo vrij mag zijn." Mauwde ze met een halve glimlach. "Allereerst moeten we patrols er op uit sturen om jouw nieuwe naam te vertellen aan de andere clans. Laten zien dat ondanks het verlies van onze leider we geen zwakte hebben. Hoewel dat.. momenteel.. wellicht moeilijker zal gaan met het water." Ze trok even met haar oren. "En daarna.. begint de wederopbouw." Ze keek even naar haar poten en haalde diep adem. Een sidder gleed door haar rug, de schaduwen nog altijd te echt hier. Te dichtbij. Alsof Wolfstar nog in haar nek hijgde. "Ik stel voor, een lenteschoonmaak." Snorde ze om zowel hem op te vrolijken als de duistere gedachten van haar afduwen.
Er was inderdaad verdomd veel werk te doen. De leader knikte instemmend, geen enkele vorm van enthousiasme op zijn gezicht. Windclan was een zooi, diepe scheuren brak wat ooit zo mooi heel was geweest. En hij zou dit zeker niet sugarcoaten in het bij zijn van zijn deputy. "Dat zeker" mompelde hij terwijl hij voor zich uit keek. Zag echter wel de halve glimlach van de kattin naast hem, vanuit zijn ooghoeken. Of ze zo vrij mocht zijn, een kleine frons kreukelde zijn voorhoofd, waarom zou ze dat niet zijn? Ze was een deputy voor een reden. En hij was geen alleenheerser. Luisterde aandachtig naar haar woorden. Patrols erop uit sturen om woord te geven van zijn rangs verwisseling. De leader slikte en knikte, het voelde nog altijd zo onwennig, alsof ze leugens zouden verspreiden. Maar zijn deputy had wel een punt en het zou belangrijk zijn dat de andere clans bewust waren van deze veranderingen. Wisten dat Wolfheart niet meer leidde, gelukkig. Bittere gedachtes verduisterde zijn gedachtes, de kater zwoor nog altijd Wolfhearts gezicht te zien iedere keer dat hij knipperde, zijn ogen sloot. Het deed een trilling langs zijn rug heen lopen, iedere keer weer. Hij, Ashenpatch, Rabbitcharm, daintwhiff en Shatteredice. Hij hoopte dat de andere namen op die lijst net zo goed wisten waarom zij erop stonden als hem. "Ik vind dat een erg goed plan" mauwde hij met een kleine glimlach naar zijn deputy, zijn steun en goede vriendin.
"En daarna.. begint de wederopbouw." Blazestar zag hoe ze haar kop verlaagde, zuchtte. Hij had het met haar toen, wist maar al te goed de druk die haar schouders nu te verduren hadden. Hij wilde haar geruststellen en het peindigde hem dat hij niet goed wist hoe, niemand had hem gerust gesteld destijds. En met de zooi die ze moesten opruimen? "Ik stel voor, een lenteschoonmaak." ging de kattin verder. De kater bewoog zijn wenkbrouwen omhoog en kon het niet helpen te grinniken. "Een lente schoonmaak?" een glimlach krulde omhoog op zijn kop, "Een grondige inderdaad" Even liet hij een stilte vallen, keek het kamp rond. "Windclan is verdeeld" hij zou er niet over liegen. "Is het al sinds Stallionhearts vertrek. En zeker na de vergiftiging" hij zuchtte. Nog iets wat niemand hem wilde vertellen, wie de verdomme dader was. "Ik hoop dat wij daar verandering in kunnen brengen. En tot nu toe lijkt iedereen het eens met de nieuwe leiding, behalve mijn dochter maar, ja" hij haalde zijn schouders op. Crowkit was het niet helemaal eens geweest met zijn deputy keuze. "Het is een goed begin, is wat ik probeer te zeggen" zijn blik vond zijn deputy. Niemand had in protest geschreeuwd. Zelfs Fallenflight niet. Er was enigsinds eenheid wat dat betrof. Nu de rest nog.
Blazesong. potervodrie STar. Ze moest het echt gaan leren want ze schreef het elke keer fout. Sprak en ze knikte zacht. Er was zoveel te doen. Zoveel op te bouwen en de hele clan leek elkaar niet te vertrouwen. Sinds Stallionstar's vertrek.. Ja het was al zo lang een rotzooi. Ze had het niet opgemerkt voor de langste tijd. Had zich enkel op zichzelf gefocust maar hij had gelijk. Hun leader Wolfstar had niets verbeterd, sterker nog.. had hij het niet verslechterd? Het voelde naar om zo te denken over een vriend, zeker iemand die overleden was. Maar het voelde zo verkeerd. Alles was verkeerd.
Ze snorde zacht, de gedachtes wegduwend die als een duistere deken over hen hing. "Crowkit is nog een handvol." Mauwde ze lachend en schudde haar vacht even uit. "Ik wil wel naar Riverclan gaan? Samen met Harespring?" Ze knikte langzaam op haar eigen woorden. "Met Shatteredice daar is het beter om zeker te zijn van wat wel en niet uitgesproken zal worden." Onderbouwde ze haar keuze en trok even met haar oren. "En ik denk dat jij zelf ook wel het goede nieuws zou willen verkondigen?" Ze snorde even lachend. "Misschien met Daintywhiff en Oceanpaw?" Ze knikte even op haar keuzes. Dit waren patrols die er op uitgestuurd zouden worden en die vielen nu onder haar taak. Dus was het niet vreemd om ze op te stellen tegenover haar leader toch? "En voor Thunderclan Longclaw en Windweaver?" Ze keek hem even vragend aan, het waren beide rustige warriors waar ze wel op konden bouwen. En misschien was het juist goed om twee katten te sturen die nooit drama veroorzaakte.
"Het is een goed begin inderdaad. En samen lukt het ons wel." Ze gaf een klein stootje tegen de kleinere leader naast haar en snorde zacht. "En anders.." Ze klakte even met haar tong. "Komen we er maar op 1 manier achter."
-tc krijgt npc's opgestuurd vanwege timeline issues voor de meelezers-
De kater begreep maar al te goed wat ze bedoelde. Crowkit beloofde nog lastig te worden, als ze dat al niet was. Blazestar knikte instemmend, grinnikte zachtjes mee met haar gelach. Vervolgens sprong de kattin gelijk terug in haar positie, stelde de patrols op de erop uitgestuurd werden. Blaze kon met een gerust hart er van uitgaan dat ze het goed zou doen als deputy, zoals het haar natuurlijk afging. Een kleine frons kreukelde zijn voorhoofd toen ze sprak over shatteredice, een doorn in het oog voor de meeste windclanners. Nog nooit eerder had iemand zo hun clan ingeruild voor een ander. En ook Blazestar kon maar niet vatten waarom. Kon enkel paralellen leggen met zijn eigen vader. Kort verdonkerde zijn lbik toen de grote kater zijn gedachtes kort plaagde.
Zijn oortjes prikte naarvoren toen ze hem weer aansprak, een kleine glimlach kleurde zijn gezicht. "Ik neem ze wel mee, een gezellige excursie naar Shadowclan" knikte hij met een korte grinnik, liet zijn blik op Ashenpatch vallen, zijn deputy, zijn goede vriendin en een schouder waarop hij kon leunen. Hij knikte bij haar keuze in de laatste patrouille "Je hebt hier een talent voor hoor" complimenteerde hij de kattin. "Mijn eerste patrol keuzes waren een chaos, eerlijk" Een pijnlijke grinnik ontsnapte hem, herinnerde zich nog maar al te goed hoe hij had moeten wennen in het begin.
Toen hun schouders elkaar kruiste schoten zijn mondhoeken omhoog. Een ietwat op gevrolijkt gezicht verscheen maar de vermoeidheid was nog altijd van mijlen weg te zien. Maar toch stuurde hij haar niet weg. Wilde nog niet alleen zijn in de leaders den, hoe moe hij ook was. "We zullen het vanzelf merken" Voor even voelde het weer als die nacht een aantal manen geleden. Waar ze hadden gelachen en gegierd, de warriors hadden geklaagd maar het kon hun pret niet bederven. De kater glimlachtte, toen was alles nog zo veel simpeler geweest. "Ik zat er aan te denken om het voor apprentices tijdelijk te verdieden om alleen de tunnels in te gaan" hij knikte "Het is veel te gevaarlijk daar nu, ik vertrouw er nog op dat warrior luisteren naar waarschuwingen, maar apprentices?" Ze waren nog jong, roekeloos, niet allemaal natuurlijk maar toch, hij hoefde het haar niet uit te leggen.
Onderwerp: Aftermath 
di 8 jun 2021 - 10:58
