Until we reach the new world

Met spanning in haar lijfje liep Silverwish het ThunderClan territorium uit. Ze was op weg waar ze al meerdere keren was geweest de afgelopen dagen. Het had ook niet lang geduurd, StarClanzijdank. Ze wist niet of hij het nog langer vol had gehouden. De details moesten nog blijken, maar ze voelde het allemaal aankomen. Ze hoopte maar dat alles goed zou komen. Voor hem, maar ook wel een beetje voor haar. En natuurlijk haar Clangenoten. Silver rende op een pasje naar het oude nest waar de kater zich de laatste tijd verscholen had gehouden. 'Rascal,' miauwde ze, niet eens wachtend of hij er wel echt was. Maar gelukkig, ze zag hem staan. Een glimlach spreidde zich over haar snoetje. 'Thornstar is terug.'

CLOSED

maybe this cage
has been a cocoon all along

_{Rascal had zichzelf opgevreten de laatste dagen. Hij had Silverwish haar wensen in de wind geslagen, en een Bloodclanner opgezocht. Een kind, verdomme. Maar hij had informatie gekregen die hij nodig had, al was het maar minimaal. Hij wist waar hij ongeveer moest zijn. En sindsdien kon hij niets anders dan ijsberen, de grenzen opzoeken, hoe ze verlangend naar hem keken. Hoe hij peinsde en peinsde en peinsde om het heft in eigen handen te nemen, en Eveningglow uit die puinhoop te redden. Ja, hij moest het doen. Hij zou het doen. Nu. NU! Maar toen hij wilde vertrekken stond opeens Silverwish voor hem. ‘Muis?’ reageerde hij op haar. En toen meldde ze het. Datgene wat ze had beloofd. Het op de goeie manier te doen, nederig zijn hulp aanbieden. ‘Oh,’ kwam er stamelend uit zijn mond. ‘Oh.. oké, dat is goed nieuws,’ sprak hij hakkelend. Hij glimlachte zwakjes. ‘En.. heb je ook nieuws over.. over Eveningglow?’}

Haar bijnaam werd verbaasd uitgesproken. Ze hadden bijna tegen elkaar opgebotst. Was hij van plan weg te gaan? Ze kantelde haar kopje wat. 'Oh,' kwam er stamelend uit. Was hij niet blij? 'Oh.. oké, dat is goed nieuws,' sprak hij hakkelend. Silver fronste lichtjes. 'Ja, zeker,' miauwde ze. 'En.. heb je ook nieuws over.. over Eveningglow?' Silver zuchtte zachtjes en schudde haar kopje. 'Nee, dat niet. Maar het gaat snel gebeuren, Ras.' Ze liep om hem heen, verder het nest in, om vervolgens weer naar hem toe te draaien. 'Dus nog even geduld, alsjeblieft. En dan.. Dan kan je.' Ze wilde niet dat hij ging, maar zij ging ook. Hij moest gaan. Toch was ze bang voor de dingen die zouden gebeuren. Hij was net terug.

maybe this cage
has been a cocoon all along

_{Rascal keek haar onderzoekend aan. Nog even. Hoe lang, waar moest hij zijn? Moest hij nog... Oh god. Het kwam nu allemaal dichtbij. Wat als de Thunderclanners hem niet zouden accepteren? Wat als hij niet op tijd was. Wat als hij nu nog een nacht zou wachten, en Evening in die tijd zou sterven. Hij knipperde langzaam. ‘Oké,’ miauwde hij uiteindelijk. ‘Ik blijf in de buurt,’ miauwde hij, waarna hij slikte. Hij zou dichterbij zijn dan ooit. Misschien zou hij zich al wel in het territorium verschuilen. Misschien... Hij keek de gestipte poes weer even aan, waarbij hij lichtjes zijn kop kantelde. ‘Ga jij ook?’ Hij kon niet op twee katten tegelijk letten. Maar opeens wilde hij niet dat zij zou gaan. Straks overkwam haar wat.}

'Oké,' miauwde hij uiteindelijk, na een hele tijd. Ze keek hem fronsend aan. 'Ik blijf in de buurt,' miauwde hij, waarop ze kikte. 'Maar, alsjeblieft, ga geen domme dingen doen. Ik zal je de details nog wel geven. Voor die tijd kan je echt niet in de problemen komen.' Niet met ThunderClan en zeker niet met BloodClan. Stel je voor, dat gebeurde. Ze wilde er niet aan denken wat er dan zou gebeuren. Haar hart klopte in haar borst vol spanning, denkend aan het komende gevecht. Want een gevecht zal komen. 'Ga jij ook?' vroeg hij haar toen. Ze keek op en knikte. 'Ja,' antwoordde ze. 'Ik zal vechten voor ThunderClans territorium, en mijn Deputy. Daarbij, ik kan je moeilijk zonder toezicht de boel laten afslachten.' Dat laatste miauwde ze met een lichte grinnik, om de spanning een beetje te ontwijken. Ze hoopte dat het geen slagveld zou worden, maar dat zal vast wel komen.