loyality makes you a family {geboortetopic}

Ze had enkele dagen terug officieel haar intrede gemaakt in de Nursery, ze wist nog goed; hoe Blazesong haar had geholpen met een nest in elkaar zetten. En ze had hem ook al een paar keer erop uit gestuurd om wat versiersels voor haar mee te nemen. Veren, mooie stenen. Het was allemaal in het riet en mos verwikkeld. Zo hadden haar kinderen straks ook speeltjes, al zou ze de edelsteen nog even bij hun weg houden. Het was nu aftellen, tot het grote moment. Fawnleap had geen idee hoe ze zou weten dat "het" begonnen was. Zou ze eerst een pijnlijke steek ervaren? Of zou ze eerst gaan lekken? Ah, beide waren niet echt fijne gedachtes. Andere moeders hadden haar verteld dat het bij ieder anders ging, maar dat ze zich er geen zorgen over hoefde te maken. En dat probeerde ze dan ook zo weinig mogelijk te doen. Met een dennenappel gleed ze door haar vacht heen, het zo glad strijken. En toen gebeurde het, ze kon het niet beschrijven. Maar het moment was daar. Een luide kreet ontsnapte uit haar bek terwijl haar spieren samen spande. Ze gilde naar een omstander dat ze Blazesong moest halen, Fawn wou dat hij er bij was. Dat hij namen kon geven, dat als ze het toch niet zou halen ze kon zeggen dat ze van hem hield

Toch, ging alles soepeler dan ze had gedacht. Want al snel had ze 4 kleine bundels naast haar liggen. Ze verspilde geen tijd in ze schoon te likken. Het groepje leek gezond, maar ze zouden later nog wel voor de zekerheid onderzocht worden door Routnose of Falconpaw. Maar voor nu; was ze trots. Op haar kinderen, ze waren allemaal zo prachtig. Ook al had ze de macht om dingen te veranderen; zou ze het niet uitoefenen. Want ze waren al perfect. Op dat moment kwam Blazesong binnen. Met een zacht glimlachje gebaarde Fawn dat hij dichterbij moest komen. "Je hebt vier kinderen," spark ze blij terwijl ze hen aan de kater toonde. "Twee dochters en twee zoons." Het was verrassend goed verdeeld. "Zullen we ze een naam geven?"

Het katertje kwam de wereld in zoals hij er ook doorheen zou gaan: al rollend. Zijn lange poten leken half in de knoop te zitten maar in ieder geval ging het wel vrij vlot. Hij landde met een plofje ondersteboven op de grond, was een milliseconde stil alsof hij heel verbaasd was en piepte toen luidruchtig. En hij stopte niet meteen. Het was geen langgerekte piep, maar eerder een serie van piepjes, de ene na de andere. Piep piep piep piep. Ook al zo'n goede maatstaaf naar hoe hij later zijn. Het nog naamloze katertje lag nog steeds wat raar ondersteboven; hij rook de melk van zijn moeder, maar was te onhandig om er op zichzelf bij te raken. Tot zijn moeder hem schoonlikte en hij iet of wat gearrangeerd werd in een iets betere positie. Toen hij eenmaal begon te drinken werd hij op zijn minst een beetje stiller.

_{Weeeeeeeeee! Hier was het dan. De dag des oordeels! Hij zou de wereld begroeten met een knal. Hij was echt, hij was tastbaar, hij was geboren. Wat kon een worm anders dan krioelen en schreeuwen, want dat was wat hij tot nu toe nog was. Nat, hij leek bijna naakt, zijn oren en ogen dicht. Langzaam testte hij zijn pootjes, strekte ze één voor één uit, en begon daarna te tijgeren als de strijder die hij was. Aan de kant iedereen, ík kom eraan! En wie ben ík? Oh, dat sprookje zou nog moeten beginnen. Maar zijn naam was al genoemd, en hij zou het nog duizenden malen hierna uit dezelfde mond horen. Sparkkit.}

Vandaag zou ze haar intrede in de wereld maken. Al wist ze dat zelf natuurlijk niet. Ze was niks meer dan een zaad, waar ooit over een uitgestrekte periode. Een bloem uit zou komen. Of tja- dat was de verwachting immers. Maar net zoals veel dingen in het leven kunnen dingen heel anders uitpakken dan je verwacht had. Het hele gebeuren was snel, ze merkte er nauwelijks iets van. Enkel de temperatuur oogde anders dan ze gewend was. Maar al snel werd ze door een warmte bron omhelsd en begeleid naar een plek waar ze voor het eerst vloeistof kon proeven; moeders melk.