Met elke nieuwe dag voelde het kamp kleiner en kleiner aan, maar vandaag had ze eindelijk besloten een van de dens te inspecteren. Ze wist echter niet dat haar demoon, degene die het litteken op haar gezicht gemaakt, hier woonde. Nieuwsgierig keek ze rond, haar ogen groot en rond. Ze wandelde al veel beter dan een paar dagen terug en de tred waarop ze dan ook de den binnen kwam was een duidelijk beeld van hoe ze was, wié ze was. Een zelfzeker kind, passie in haar tred en een vurige blik in haar ogen. Wat er die dag was gebeurd met de elder, zat niet in haar geheugen. Door de klap was ze vergeten wie het was en ze was er ergens van overtuigd dat papa het litteken op haar gezicht had aangebrachT. Ze wist het eigenlijk niet zeker, maar veel aandacht besteedde ze er niet aan. Ze zag er gewoon heel erg cool uit met haar mini litteken, dus dankbaar was ze papa zeker. Ze vond het immers enorm gaaf als anderen littekens had en dus was ze apentrots dat ze er zelf al een had. Opgetogen keek de jonge poes rond, waarna ze al snel een nest in stuiterde en trots rechtop ging zitten. Misschien ging ze hier even wonen, dan kon stinky papa haar zeker niet vinden! Hihi.
- Open