[Event] We go round and round to just fight

The point is not the bearing of suffering.

Ze had geen tijd om te verwerken wat Burnetbliss haar had verteld. Ze had geen tijd om te accepteren dat de apprentice die zij nu naar Shadowclan moest brengen haar neef was. Haar gezicht was ijzig staal gebleven terwijl ze duidelijk had gemaakt naar haar clan om alleen te gaan met Flutterpaw. Ze had enkel toegeknikt en ondersteund terwijl ze de lange tocht maakte. Hij had vaak genoeg geprobeerd tegen te stribbelen maar met een harde blik of snauw en een enkele keer een staarttrek had ze hem in het gareel weten te houden. Geen woord delend met de shadowclanner, de zoon van haar zus. Haar neef.

De ene dag had ze geen familie, dacht ze enkel dat het leven gemaakt was om te strijden, te vechten en wellicht te moorden. De andere dag had ze een zus, een familie in Windclan en nu bracht ze haar familie naar haar vijand. Naar een Shadowclan die hem wellicht nieteens meer terug wouden. Als dat het geval was.. Zou ze een andere oplossing moeten bedenken. Terug met hem naar Windclan zat er niet in, een order was een order en haar clanleader was haar clanleader, ondanks dat het hier om familie ging was het woord van de leader wet. Maar ze kon zowel Burnetbliss haar belofte waarkomen en naar haar leader luisteren.

Op de rand van het shadowclan territorium had ze in stilte gewacht, nogsteeds niet wetende wat, hoe ze iets kon delen met haar neef. Met een kat die ze van kitten af aan had moeten kennen en niet een kat die haar vijand was. Maar dat was hij door de keuzes van zijn moeder en ze moest die respecteren. Ze moest haar clan respecteren.

Veel meer tijd om echt na te denken had ze niet. Het eerste wat haar opviel was een witte schim door de dikke bebossing en ze trok haar vacht iets omhoog. Hoarsevoice, herkende ze de warrior en knikte hem langzaam doe. De witte kater maakte een opmerking en ze zuchtte terwijl ze kort uitlegde waarom ze hier zat met die 'verrader' zoals Hoarse haar neef noemde. Ze moest echter haar verhaal kort opnieuw doen toen ze de deputy van Shadowclan ook zag. Een nieuwe opluchting gezien de kater ze kort twijfelend aankeek voor deze met een knik van zijn kop zei dat ze maar mee moesten komen naar het kamp zodat ze rustig konden spreken.

Ze tikte haar neef aan en vervolgde haar weg in stilte. Achter de deputy aan gevolgd door de witte warrior. Haar blauwe ogen gefocust op Flutterpaw tot ze in het kamp aankwamen. Daar nam ze in stilte plaats en haalde even diep adem. Ze waren er..

-powerplay Settled & Flutter is toegestaan
Let aub op dat Butter ook graag vanavond wil posten voor jullie een bom laten ontploffen!

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale

Tumult in het kamp. Ze voelde de sfeer omslaan in het kamp aan de geluiden van buiten. Verbazing, geroep. Peppermint spitste haar oortjes en keek Newtspark eventjes aan, waarna ze voorzichtig naar de uitgang liep, haar oren nu wat naar achter draaiend. Wie weet wat voor ellende er nu weer aan het wachten was. Haar rosse snoet stak tussen de bladeren heen, waarbij ze als eerste een Windclan poes zag. Nerveus begon haar staart te zwiepen, wat deden die hier? Nieuwe oorlog? Dat kon niet, Shadowclan zou er niet meer boven komen. Maar toen zag ze de kleine tabby ernaast. Haar ogen sperden zich wat open. Oh! Ze trok haar kop terug. "Newt! Flutterpaw is terug!" riep ze haar mede medicine cat toe, waarna ze zich de medicine cat den uitwurmde en de open plek in stapte. Haar staart trilde van lichte spanning terwijl ze haar blik op Settleddust richtte. Ze stapte verder niet voorwaarts en besloot alleen te kijken. Wie weet wat Acornstar ging doen immers.

[Event] We go round and round to just fight 12696350_jks6pUK6ZgJK5On

"Hoeveel topics wil je?" "Ja"

Take my lips, leave me

tongue-tied

Het was een doodnormale patrouille geweest, maar voor hoelang. Met zijn vorige apprentice wandelden ze wat rond de grenzen, af en toe babbelend, zo nu en dan splitsten ze eventjes op om de grenzen te markeren. Op een gegeven moment hoorde hij hem spreken voor hem uit. Settleddust fronste en kwam dichterbij, en al snel merkte hij ook de Windclan geur op. Windclan, wat deden zij hier? En op de manier waarop Hoarsevoice zijn stem verhief, dacht hij dat het niet dat het een gezellig gesprek was. Dus kwam Settleddust rap dichterbij, en zag hij een oude, verdwaalde apprentice bij een Windclanner staan. Zijn blik ging naar Flutterpaw, die hij enkele momenten gebiologeerd aankwam. De verloren zoon kwam dus toch thuis, bijzonder. Al leek hij niet heel blij ermee.

Settleddust wees Hoarsevoice de achterhoede te nemen, waarna hij het voortouw nam. Hij leidde de twee rustig naar kamp, waar Flutterpaw maar zijn recht zou moeten afwachten. Al met al, was hij gevlucht uit zijn clan, omdat hij Newtspark aan zou hebben gevallen. Maar het hele verhaal om Flutterpaw was vreemd, aangezien hij ook bijzondere meldingen van Bluejay had gekregen. Maar voordat hij dat uit had kunnen zoeken was Flutterpaw verdwenen en niet meer teruggekomen. En nu was hij opeens terug. Settleddust vreesde het ergste voor de apprentice, maar misschien had hij nog een goed verhaal. Goed genoeg voor een Windclanner om hem thuis te brengen. Settleddust was niet de minste om iemand een tweede kans te geven, al twijfelde hij er erg over.

Eenmaal in het kamp, keek hij even rond. Hij keek de eerste de beste kat die hij tegenkwam. ‘Haal Acornstar,’ beval hij simpel. Hij zou de Windclanner niet uit zijn oog houden. Misschien moest ze ook maar zo snel mogelijk vertrekken, met een begeleider of twee om haar weer terug te brengen naar huis. Dit ging haar eigenlijk niets aan. Hij keek even rond het kamp, waarna hij Ashenpatch weer aankeek. ‘Dankjewel voor het terugbrengen van de apprentice, ik zal iemand ophalen om je terug naar de grens te brengen.’ Hij seinde nog een keer naar Hoarsevoice om even bij de buitenstaander te blijven, waarna hij dieper het kamp in liep.

Together alone, I guess we're alone together

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

_{Newtspark hief haar kop toen ze Peppermint haar naam hoorde roepen. Flutterpaw was terug. Zachtjes bromde de poes terwijl ze overeind kwam. Ze was net gaan liggen en nu dit. Als het nog leuk nieuws was dan had ze het niet erg gevonden, maar in plaats daarvan was die snotaap weer terug in háár clan. De flame point volgde de andere medicine cat naar buiten en liet ze haar kille blik op de tabby vallen. Het was duidelijk dat hij, als het aan haar lag niet lang in de clan zou blijven. Ratten hoorde in het riool. In het riool of dood in de goot.}

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

If this is the last decision I can ever make

Sinds zijn training was afgerond was zijn verhouding met Settleddust ook heel wat verbeterd. Hij had zelfs een beetje genoten van de patrol die hij samen liep met de deputy. Tot een windclanner en een verrader hun patrol onderbraken.

De verrader Flutterpaw die hun medicine cat had aangevallen en vervolgens was vertrokken. Met alle liefde had de jonge kater hen ook direct weer weggejaagd maar zijn deputy had hun nukkig uitgenodigd om mee naar het kamp te komen en met een constant opgetrokken lip liep Hoarsepaw achter de nu verdubbelde patrol aan.

Eenmaal in het kamp seinde Settleddust hem om bij de katten te blijven en pontificaal plaatste hij zichzelf naast Flutterpaw, neerkijkend op de kat. "En waag het niet om met een jankverhaal te komen." Snauwde hij hem toe en snoof even. Diep van binnen voelde hij zich wel even de trotse bewaker maar hij hielt zijn mond. Zijn blauwe ogen gericht op zijn clangenoten. Nagels malend in de grond.

at least it is my decision

xoxo

My shining dishonesty will be the salvation of me

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw wist dat zijn tijd in Windclan ten einde kwam. Immers leek hij niet echt gewenst geweest, enkel het feit dat hij zeer jong was en gewond had hem de kans gegeven om aan te sterken in een redelijk veilige Clan. Al hoewel, op zijn nek stond nog steeds een goede kras van Wisteriawisp, de Elder die hem duidelijk niet had gemoeten. Hij wist dat de dagen daar waren geteld en nu, helemaal nu hij erachter was gekomen dat Burnetbliss zijn moeder was. Dat hij een moeder had! Familie had, niet helemaal alleen was op deze grote wereld, nu werd hij weg gestuurd met de kattin die zijn tante bleek te zijn.

Niet naar de Tribe, daar waar hij heen wilde, zijn vriend achterna. Nee, naar Shadowclan. Hij wilde niet, de angst dat hij Newtpaw weer onder ogen moest komen was te groot. Hij wilde weg, echter kon hij Ashenpatch niet overhalen om de opdracht van haar Leader te negeren en hem los te laten. Hij kon wellicht iets beter lopen, maar nog steeds voelde het niet prettig om zijn gewicht op zijn pooot te plaatsen.

Elke keer als hij zich omdraaide blafte ze hem toe of trok ze hem zacht maar firm mee aan zijn staart. Totdat ze eindelijk aan de rand van het territorium stonden. De bekende geuren deden zijn poten trillen terwijl hij dicht langs de Windclanner ging staan, half verscholen achter haar. Hij wilde niet gezien worden, niet gevonden zijn, hij had gewoon de hond hem af moeten laten maken. Zijn moeder, het was nog steeds gek om dit te beseffen. Zijn moeder had hem gered, zelfs toen ze nog niet had geweten dat hij haar zoon was. Haar lang verloren kind.

Een witte schim werd veel te snel zichtbaar, hij herkende de kater, al had hij deze niet Warrior zien worden. Toch zei hij niks, geen woord. Het was beter te zwijgen en te hopen dat hij snel rechtsomkeert kon maken en weg kon, weg van zijn nachtmerrie. De witte kater leek hem te kunnen missen als kiespijn, hij was de verrader, natuurlijk. Natuurlijk had hij hen verraden maar niet op de manier waarop de kater het dacht. Zijn ogen gleden niet eens naar die van de ander, hij wilde hen niet zien. Hij wilde niemand van zijn vroegere Clan zien. Dat was een leugen, hij wilde enkel Bluejay en Pepperpaw nog kort aan kunnen kijken, zijn twee vrienden. Hen tonen dat hij gezond was, zover hij nog gezond kon worden genoemd.

Het duurde niet lang voordat ook Settleddust hen tegemoet kwam. Flutterpaw zwiepte een tikkeltje gespannen met zijn staart terwijl hij hulpeloos naar zijn tante keek. Hopende dat zij hem nog iets van bescherming kon bieden.

Ze moesten het kamp in, Flutterpaw haalde diep adem. Waarom konden ze niet Acornstar naar de grens toe halen en hem per direct verbannen, hij was te lang weg geweest door zijn verwondingen. De blauwe ogen, dit keer vriendelijke, van Ashenpatch bleven op die hem gericht terwijl ze naar het kamp begeleid werden.

Daar nam zijn tante zweigend plaats, hij drukte de nagels gespannen in de grond, terwijl hij zijn haren lichtjes opzette, het voelde bedreigend aan. Daar in het kamp. In zijn vroegere thuis, hij wilde er niet zijn. Hij wilde niet de blikken zien van hen die hem ongetwijfeld verkrachtten. Smekend keek hij Ashenpatch aan terwijl hij haar woordeloos probeerde duidelijk te maken dat hij niet anders kon dan liegen. Hij moest en zou de waarheid moeten verbuigen, zodat de Clan niet zonder Medicine Cat kwam te zitten. Pepperpaw had Newtpaw nodig, die kon hij niet pijn doen. Die zou hij beschermen, zelfs als het hem brak.

Hij was al gebroken, hij had nauwelijks meer de kracht om zich telkens overeind te trekken. Hij wilde dit niet. Wilde niet bestempeld worden als vijand, hij wilde niet dood. Hij wilde weg. Alleen hij kon niet, zijn lichaam voelde als lood terwijl zijn blik op Ashenpatch bleef, de enige die hem wellicht nog niet per direct dood wilde. De enige familie die hij naast zijn moeder nog had.

'Haal Acornstar,' beval de Deputy naar de eerste beste kat die hen tegemoet kwam. Het was duidelijk dat hij de Leader onder ogen moest komen. Hij wist nu al dat ongeacht zijn verhaal, hij verbannen zou worden. De kater was te vaak geraakt geweest door katten die zich niett trouw hadden bewezen aan de Clan. Stiekem wilde hij ook verbannen worden, dan hoefde hij niet elke dag Newtpaw en diens blauwe ogen te zien.

'Newt! Flutterpaw is terug!' Riep een bekende stem, Pepperpaw. De pijn leek te verdubbelen. Hij zou haar niet kunnen beschermen, niet zoals zij hem had beschermd tijdens de inval van Bloodclan. Hij knipperde verwoed met zijn ogen, terwijl hij ongemakkelijk in de richting van Hoarsepaw keek, die blijkbaar van Settleddust bij hem moest blijven. 'Dankjewel voor het terugbrengen van de Apprentice, ik zal iemand ophalen om je terug naar de grens te brengen.' Paniek was in de ogen van de kater zichtbaar. Zijn enige bescherming, zijn tante! Hij schudde verwilderd zijn kop. Nee, Ashenpatch moest blijven, hij had haar nodig. 'En waag het niet om met een jank verhaal te komen.' Snauwde Hoarsepaw hem toe waardoor de jonge kater zijn oortjes in zijn nek drukte. Hij sprak nog geen woord, verdedigen had toch geen zin. 'Waarom verbannen jullie mij niet direct, aangezien het toch duidelijk is dat jullie mij niet moeten. Bespaard ons allemaal tijd en emotie.' Zijn stem klonk vermoeid, hij wilde helemaal niet de eindeloze discussie als hij toch al wist wat de uitkomst was. Daarnaast was Newtpaw ook verschenen door het geroep van Pepperpaw en wilde hij haar niet nog een keer zien. Zijn blik gleed naar de kille van haar, stil leek hij haar te tonen dat hij geen woord zou spreken, met een reden. De reden was de andere flamepoint. Was de Clan. Hij hoopte dat het de juiste keuze was, zijn staart legde hij over zijn poten heen. Nu was het afwachtten. 'Ik zal enkel spreken wanneer Acornstar er is. Hij is de enige die hoeft te weten wat er is gebeurd, hij is de Leader.' Mauwde hij daarna, duidelijk makende dat hij zich gedeisd zou houden. Dat hij zou doen wat er van hem gevraagd werd.

He began to fly.

Elfje

[Event] We go round and round to just fight Flutte20

_{De kilte in haar blik bleef. Elke seconde die hij hier op shadowclan gebied stond vergiftigde hij het moeras en alle katten die daarin woonde. Newtspark gaf hem een bijna onzichtbaar knikje toen ze de blik in zijn ogen kon aflezen. Zolang zijn verhaal niet het echte verhaal werd maakte het haar vrij weinig uit wat er met hem gebeurde. "Waarom verbannen jullie mij niet direct, aangezien het toch duidelijk is dat jullie mij niet moeten. Bespaard ons allemaal tijd en emotie." Er kwamen meer stemmen die dingen te zeggen hadden, maar Newt luisterde naar niemand. "Zoals Hoarsepaw al zei, bespaar ons de tranen en vertel wat er gebeurd is zodra Acornstar er is."Bromde ze. Nu de kater er was verbitterde ze meteen en dat was duidelijk te merken ook, maar voor zover de clan wist was de apprentice voor hun neus de reden van haar littekens op haar schouder. Ze had elk recht om zo te reageren, al was het dan misschien haar eigen schuld en wilde zij hem weg hebben.}

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

Een van de katten was hem komen halen uit zijn den. Vertelde hem dat er een windclanner was die Flutterpaw terug had gebracht. Hij was verward, want waarom zou hij terugkomen na Newtspark aangevallen te hebben? Of had hij geen keuze gehad door de Windclanner? Hij stapte zijn den uit en liet zijn blik op de apprentice vallen en vernauwde zijn ogen. "Waarom ben je terug?" Hij begreep niet waarom de apprentice terug zou komen na alles. Vooral niet omdat hij zijn clan in de steek gelaten had. Hij zou met iets heel goeds moeten komen, wilde hij hem niet meteen de uitgang wijzen. Want dat was hij zeker geneigd te doen, alleen kon dat niet terwijl de windclanner erbij was. Dan zou hij eerst een poging moeten doen om Flutterpaw's verhaal te horen.

If you are strong, you'll find responsibility
[Event] We go round and round to just fight 38cVMP

Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Spoiler:

Take my lips, leave me

tongue-tied

Hoarsevoice deed er nog een erg tactisch schepje bovenop. Hij was licht ontvlambaar, dat bleek maar weer, maar toen hij zijn rug had toegekeerd trilden zijn snorharen even geamuseerd. Maar voordat hij uit gehoorafstand was, begon de apprentice te spreken. Settleddust keerde zijn kop om en keek de bruine apprentice vragend aan. ‘Wie heeft het gehad over verbannen? We willen alleen praten. Al met al, hebben we al die manen voor je gezorgd toen je een kitten was.’ Hij moest niet doen alsof ze monsters waren. Dit was zijn eigen schuld. Voor zover hij wist, was Flutterpaw een vreemd geval. Hij zou aangevallen zijn, volgens Bluejay, maar weigerde te zeggen door wie. En toen had hij besloten hun medicine cat aan te vallen. Er zat een luchtje aan die jongen, wat niet helemaal zuiver was.

Acornstar verscheen uit zijn den, na nog wat woordwisselingen tussen Newtspark en Flutterpaw, die duidelijk elkaar niet mochten. De spanning was te zien, duidelijk. Settleddust zuchtte en vond twee warriors, precies wat hij nodig had. Hij seinde ze even naar hem toe. ‘Snappingturtle, Twistedheart, jullie brengen de Windclanner terug naar de grens. Zorg ervoor dat ze veilig terugkomt naar haar clan, en verlaat de grens pas weer als je zeker bent dat ze niet meer terugkomt.’ Hij wachtte nog eventjes hun reacties af, voordat hij weer plaatsnam bij het groepje om Flutterpaw heen.

Tag: @Twistedheart @Snappingturtle

Together alone, I guess we're alone together

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Twistedheart had het allemaal gadegeslagen vanaf de zijlijn. Een WindClanner was het kamp binnengekomen, samen met de verdwenen Flutterpaw. Twisted wiebelde met zijn oortjes door de reactie van de katten. Hij wist niet zo goed wat hij ervan moest vinden allemaal. Moest hij blij zijn dat Flutter er weer was? Hij herinnerde zich nog het verhaal dat Newt hem had verteld. Haar reactie maakte hem ook niet echt geruster. Hij keek wat geschrokken op toen Settleddust hem aansprak. Oh, ze moesten de WindClan Warrior terugbrengen? Natuurlijk. Natuurlijk. Twisted slikte en knikte, en draaide naar de grijze poes. 'Volg ons maar,' miauwde hij zachtjes, zijn pootjes droegen hem het kamp uit. Naar de grens. Van WindClan. Dat kon hij wel. En hij was niet alleen, dat was fijn.

@Ashenpatch @Snappingturtle

[Event] We go round and round to just fight Wc2u8Fj

whistle in the dark

The point is not the bearing of suffering.

Ashen trok even met haar oren. Natuurlijk wouden ze haar direct het kamp uit. Zelf zou ze dezelfde reactie hebben gehad op een vreemdeling. Echter was de jonge kater naast haar haar familie. Was de kat naast haar iemand die ze beloofd had te beschermen en niet om het een of ander. Maar katten spraken, katten fluisterde over de grenzen en hoeveel er werkelijk van waar was kon Ashen geen duim op leggen (misschien omdat ze die niet had) maar het bracht haar twijfel genoeg dat ze niet de veiligheid van Flutterpaw kon garanderen.

Respectvol knikte ze richting Settleddust die al begleiding voor haar regelde om te vertrekken. ”Met al het respect, Windclan heeft deze kat aardig moeten oplappen en ik heb zijn redder, die overigens voor het leven getekend is in de actie om hem te redden, beloofd om te verzekeren dat hij veilig en gelukkig zou zijn.” Ze keek even met een vertrokken oor richting Settleddust. ”Ik vind het geen probleem om buiten het kamp te wachten, ik respecteer jullie privacy als clan ten zeerste. Maar ik kan mij ook goed inzien hoe Flutter eventueel geen plek meer heeft hier, als dat zo is neem ik hem graag persoonlijk mee naar een plek die wel een gelukkige toekomst voor hem bied.” Ze trok haar kin iets omhoog. ”In windclan is geen plaats voor een shadowclanner, maar elke kat verdient veiligheid. Zeker wanneer een warrior van ons daar bijna haar leven voor geeft.” Met die woorden stond ze op en tikte Flutter met haar staart aan en knikte die toe. Ze zou in de buurt blijven. Zelfs al dwongen ze haar terug naar de rand van het territiorium. Maar accepteerde ze hem terug in Shadowclan was dit haar afscheid. Zonder dat gevoelens spraken in haar ogen knikte ze hem toe voor haar blik door de menigte gleed en bleef hangen op de twee flamepoint poezen. ”Routnose doet jullie nog de groeten.” Haar ogen dansde even over de twee medicine cats. Opgeleid door hun medicine cat zelf. Het was een subtiel trekje aan hun hartsnaren. Maar ach. Wellicht niet nodig.

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw wist dat Hoarsepaw hem niet moest, wie moest hem wel. Bluejay was nergens te bekennen, een van zijn weinige vrienden in de Clan en zou hem niet kunnen beschermen. Enkel Starclan, als die katten nog iets voor hem voelde kon misschien nog iets betekenen maar het leek er nog op dat ze voornamelijk achter Newtpaw en Pepperpaw stonden. Hij kon de band tussen hen niet breken. Dus was het beter als hij verbannen werd, voor iedereen. Hij wilde achter Bloodhound aan maar had moeilijk de orders van Wolfstar kunnen negeren. In Windclan was er geen plek voor hem, zelfs al was zijn moeder een Windclanner. 'Wie heeft het gehad over verbannen? We willen alleen praten. Al met al, hebben we al die manen voor je gezorgd toen je een kitten was,' sprak de Deputy die duidelijk nog niet buiten gehoorsafstand was toen hij door had hoe vijandelijk de katten van zijn Clan tegenover hem waren. Zijn tweekleurige ogen gleden naar de gestreepte kater terwijl hij zijn oren lichtjes in zijn nek drukte. Alsof hij nog geaccepteerd zou worden, als alle Warriors hem al als verrader aan keken, zijn ogen gleden naar Ashenpatch, hij hoopte dat zij nog iets van bescherming kon bieden. Voordat hij haar een vragende blik kon sturen sprak Newtpaw echter weer. 'Zoals Hoarsepaw al zei, bespaar ons de tranen en vertel wat er gebeurd is zodra Acornstar er is.' Bromde de flamepoint. Het onzichtbare knikje had hij gezien, het was ook enkel voor zijn ogen bestempt. Hij snapte waarom ze op deze manier reageerde, het moest niet duidelijk worden dat hij onschuldig was, in dit alles. Enkel een kater die telkens net op het verkeerde moment om het hoekje kwam kijken. De kater die wist dat zij niet zo onschuldig was als iedereen dacht. Die wist dat zij meer bloed op haar klauwen had, dan hij zelf ooit hoopte te hebben. Hij zei echter niks meer, hij wist dat het een verloren zaak was.

'Waarom ben je terug?' Was het eerste dat de Leader zei, niet eens vragende of de jonge Apprentice in orde was. Dat bewees maar weer dat geen enkele kat hem nog als een goede kater zag, een jongen die gewoon de verkeerde kaarten was toebedeeld. Het leven was niet eerlijk en hij was zo ongelofelijk moe. Hij wilde niet de hoop hebben dat hij ooit zijn thuis weer zou zien, ooit geaccepteerd zou worden.

Ondertussen leek Settleddust twee Warriors te zoeken die zijn tante weer terug naar Windclan zouden brengen. 'Snappingturtle, Twistedheart, jullie brengen de Windclanner terug naar de grens. Zorg ervoor dat ze veilig terug komt naar haar Clan, en verlaat de grens pas weer als je zeker bent dat ze niet meer terugkomt.' De kater, de Deputy wachtte nog even de reacties af voordat hij weer naar het groepje om de Apprentice af stapte. Flutterpaw voelde zich ingesloten, hij kon niet alleen met de Deputy en de Leader spreken. Hij had het idee dat de hele Clan hem als vijand had bestempeld, nog voordat hij een woord had gesproken. Wat had Newtpaw hen verteld? Hij kon de waarheid niet geheel vertellen, maar misschien wel voldoende verdraaien om niet geheel als slechterik te worden bestempeld.

'Met al het respect, Windclan heeft deze kat aardig moeten oplappen en ik heb zijn redder, die overigens voor het leven getekend is in de actie om hem te redden, beloofd om te verzekeren dat hij veilig en gelukkig zou zijn.' Mauwde zijn tante, Ashenpatch. Voordat Twistedheart of Snappingturtle haar het kamp uit zouden begeleiden. 'Ik vind het geen probleem om buiten het kamp te wachten, ik respecteer jullie privacy als clan ten zeerste. Maar ik kan mij ook goed inzien hoe Flutter eventueel geen plek meer heeft hier, als dat zo is neem ik hem graag persoonlijk mee naar een plek die wel een gelukkige toekomst voor hem bied.' De kattin hief haar kin voordat ze haar laatste woorden sprak. 'In windclan is geen plaats voor een shadowclanner, maar elke kat verdient veiligheid. Zeker wanneer een warrior van ons daar bijna haar leven voor geeft.' Met die woorden stond de kattin op voordat ze de jonge kater met haar staart aan tikte en naar hem knikte. Een afscheid voor het geval dat hij nog wel geaccepteerd zou worden. Hij wachtte kort totdat Settleddust en de Medicine Cat Apprentices aanwezig waren voordat hij zou spreken. Ook wilde hij niet dat Ashenpatch het zou horen, hij zou haar later wel uitleggen waarom hij hier niet wilde blijven.

'Routnose doet jullie nog de groeten.' Sprak de Windclanner tegen beide katten voordat ze samen met de twee Shadowclan Warriors verdween. Flutterpaw wierp zijn tweekleurige ogen op Acornstar en Settleddust. 'Jullie spreken alsof jullie het beste met mij voor hebben maar ondertussen staan jullie allemaal klaar om in woede uit te barsten.' Mauwde hij terwijl hij met zijn staart zwiepte. 'Ik wil hier niet zijn, als dit de blikken zijn die ik krijg. Het enige dat ik zal zeggen, is dat ik een indringer aan het verjagen was in de regen, deze verdween en ik dacht dat Newtpaw doordat ik haar niet kon zien de indringer was. Ik ben toen weg gerent om na te kunnen denken maar werd onderschept door een hond waarvan enkele Windclanners mij hebben gered.' Zijn stem klonk kalm en oververmoeid. 'Het spijt me Newtpaw,' Mauwde hij enkel zacht voordat hij zich op drie poten overeind hees. 'Mijn wonden weerhielden mij er toen van om terug te kunnen komen. Ik weet dat ik volgens de regels van Acornstar te laat was. Dus doe het nu maar, ik wil niet onnodig lijden.' Somber keek hij zijn Clangenoten of vroegere Clangenoten aan.

He began to fly.

Elfje

De rogue zat zijn rug rustig te wassen. De halen van zijn ruwe tong haalden zijn oude wonde af en toe open en lieten een ijzeren smaak na in zijn mond. Toen er echter heel wat heisa ontstond in het kamp, kwam hij rustig overeind. De gestreepte kater kwam overeind waarna hij met lange passen dichterbij stapte naar het tafereel. De kater trok even met zijn oren en keek naar Acornstar, voordat zijn ogen naar Ashen.... Dinges gleden. De jonge poes was niet meer dan een jonkie geweest toen hij de clan uit was gegaan. Apprentice leeftijd misschien? Who knows. De buitenstaander benaderde Acornstar even en bleef kalm achter de tabby staan, zijn ogen haast priemend gericht op de windclanner die er zat. Dit kon nog eens amusant worden.

[Event] We go round and round to just fight N3DJlqEZ_o

Extra:

_{Wat een tafereel. Dim snapte niet waarom dit nou allemaal zo lastig moest. Flutterpaw was toch Shadowclan? Misschien had hij iets fout gedaan - prima, daarvoor kon hij gestraft worden. Maar sinds werd je voor één fout de clan uit geknikkerd? Het was niet alsof Newtspark dood was. Kort gleed haar blik richting de medicine cat. Die leek niet al te blij te zijn met de terugkomst van Flutterpaw. Haar oren gleden in haar nek terwijl ze keek naar de rogue, die als een soort... soort slaafje achter Acornstar ging staan. Zijn aanwezigheid gaf haar de rillingen. Dus ze lieten wel vreemden toe in Shadowclan, maar hun eigen apprentice, nee, dat was teveel gevraagd? Met een afkeurende blik in haar ogen draaide ze zich weg van het gedoe, de apprentice den in. Wat een onzin.}

[Event] We go round and round to just fight Dimpaw17

BELIEVE THAT YOU WON'T REGRET THE CHOICES YOU MAKE

Waarom was de apprentice teruggekomen? Na alles wat hij gedaan had? Hij moest weten dat hij hier niet meer welkom zou zijn. Hij gaf namelijk ook geen enkele reden aan waarom hij Newtspark aan had gevallen. "Dus je geeft toe Newtspark aangevallen te hebben?" Hij had tenslotte zijn excuses aan Newtspark aangeboden. Dat moest dan toch wel een toegeving zijn? "Maar waarom terugkomen als je weet hier toch niet welkom te zijn?" Dat was niet wat hij begreep, maar hij had geen andere keuze hierin. "Maar ik kan niet negeren dat je een medicine cat aangevallen hebt." Dat konden ze zich gewoon niet veroorloven om nog een keer te laten gebeuren. "En je had altijd een windclanner een bericht kunnen laten geven dat je daar was." De apprentice had niet terug willen keren, daar kon hij vrij zeker van zijn. "Je bent dan ook niet langer meer welkom in Shadowclan. Je hebt tot zonsopgang om weg te komen van ons gebied." Hij hield er niet van om dit te doen met apprentices, echt niet. Ondanks dat hij het al een aantal keren gedaan had, maar ze konden Flutterpaw hier niet houden. Niet na wat er allemaal gebeurd was en wat hij wist.

If you are strong, you'll find responsibility
[Event] We go round and round to just fight 38cVMP

Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Spoiler:

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw had de katten van Windclan gesmeekt niet aan Shadowclan te vertellen waar hij was. Zodat hij niet door Newtpaw gevonden had kunnen worden, dit had niet mogen baten. Daarnaast had Wolfstar besloten dat ze hier langs moesten gaan, moesten kijken of hij hier nog een leven op kon bouwen en dat kon hij niet negeren. 'Dus je geeft toe Newtspark aangevallen te hebben?' De flamepoint had haar naam gekregen? Waar was Starclan mee bezig! Zijn ogen sperde hij open voordat hij zijn kop schudde en langzaam zuchtte. 'Ja, omdat ik dacht dat zij de Rogue was.' Een Bloodclanner gingen ze niet geloven, een Rogue daarin tegen wellicht nog wel. Hij zou dit verhaal vertellen, niet zeggen dat hij niet terug wilde omdat hij dan dood zou gaan. 'Maar waarom terugkomen als je weet hier toch niet welkom te zijn?' Flutterpaw zwiepte zijn staart bij die vraag. 'Wolfstar wilde dat ik jullie sprak.' Zijn stem klonk kalmer dan hij zich voelde, hij wilde verbannen worden. Hoe gek dat ook klonk. 'Maar ik kan niet negeren dat je een medicine cat aangevallen hebt.' Het was eerder andersom geweest. Dat wist echter niemand. 'En je had altijd een windclanner een bericht kunnen laten geven dat je daar was.' De Apprentice schudde bijna onzichtbaar zijn hoofd, wetende dat Newtpaw het dan af had gemaakt. 'Je bent dan ook niet langer meer welkom in Shadowclan. Je hebt tot zonsopgang om weg te komen van ons gebied.' De verlossende woorden deed hem enkel knikken in respect voordat hij zich zonder woorden omdraaide en het kamp verliet. Hij had hier niks meer te zoeken, zelfs al had hij Bluejay nog graag gedag gezegd.

He began to fly.

Elfje

De Windclan poes wist duidelijk niet waar ze was. Ze overstapte. Zij bepaalde niet wat er hier gebeurde, ook al paradeerde ze al door het kamp alsof ze de baas was. ‘Met alle respect,’ echode Settleddust haar. ‘Jij maakt hier de regels niet. Je laat je naar de grens begeleiden door mijn warriors. In het geval dat Flutterpaw hier niet blijft, wil hij je vast wel zoeken.’ Geen tegenspraak. Windclan wilde hem niet, dus wat boeide het haar nog? Ze kwam zelf haar afval hier afleveren. Verdwijn. ‘Ik ben al gastvrij genoeg om te laten zien dat hij naar kamp kwam. Beledig onze gastvrijheid niet.’
Het werd maar snel al te duidelijk dat Flutterpaw hier niet wilde zijn. Hij wilde weg, met de noorderzon. Hij had een vaag verhaal. En Acornstar had zijn conclusie. Hij had de medicine cat aangevallen, daar stond een straf op. Settleddust keek de apprentice aan. Het was erg hard, maar hij was al zo lang weg. Settleddust had ergens gedacht dat hij dood was, of dagen hier vandaan gereisd. En nu was hij weer hier, op een plek waar hij niet wilde zijn, omdat het van Wolfstar moest. Maar hij vertrok. Als hij snel was, kon hij samen met zijn patrouille vertrekken.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

The point is not the bearing of suffering.

Het was niet helemaal net van haar geweest om zo te rekken. Maar het had effect gehad. De harde woorden van Settled hadden haar bijna laten caven en accepteren. Ze was hier niet om oorlog te scheppen met Shadowclan. Maar voor ze mee was gestapt had Acorn zijn bevel al klaar staan en kroop er een half lachje over haar lippen heen. "Ziet er naar uit dat ik mee ga Settleddust." Sprak ze hem rustig toe en knikte mee. Liet zich het kamp uit leiden. Ze maakte een mentale notitie dat Acornstar zo'n belangrijke beslissing deed in bijzijn van een windclanner maar hielt haar mond verder dicht. Ze had genoeg gezien hier. Nu was het tijd om haar neefje mee te nemen en in veiligheid te brengen, zoals ze haar zus beloofd had.

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale

Onderwerp: Re: [Event] We go round and round to just fight