[18+] Vast in een gat :(

Een klein glimlachje stond op zijn gezicht terwijl hij door het territorium heen liep met een konijn in zijn bek. Ah, zijn jacht was heerlijk goed gegaan. Hij had het domme konijn er met gemak uitgeracet. Nu ging hij deze in het kamp inleveren en dan genieten van een lekkere vrije middag. Zijn oortjes stonden vrolijk vooruit terwijl hij met het nogal grote dier aan het lopen was. Een verraste 'hmpff?' verliet zijn bek toen hij plots met zijn voet in een gat verdween. Met grote ogen keek hij naar beneden, waarbij hij zijn evenwicht verloor en met zijn hoofd naar beneden viel, om op zijn prooi neer te komen alsof het een soort kussentje was. Hah, zijn voet was in een konijnenhol gekomen. Met een zelfverzekerde ruk probeerde hij zijn poot eruit te halen. Oké, dat mislukte zwaar en opnieuw verloor hij zijn evenwicht. Dit keer kwam hij niet zo mooi op het konijnenlichaam neer en raakte zijn kop hard de grond. Een kreun van pijn verliet zijn bek terwijl hij wat hulpeloos om zich heen keek .
- Lethaldose

_{Vanaf waar hij stond kon hij precies toekijken hoe de warrior aan het ruziën was met een gat in de grond, maar wat hij daarmee deed? Er liep een rilling door Lethaldose zijn lichaam, bah. Hij wilde ook niet weten water er allemaal door zijn kop ging. Het enige wat hij wist was dat het vies was net als hij eruit zag. Met grote passen liep hij er uiteindelijk toch maar naartoe en begon hij zachtjes te grinniken. "Ik denk, Hawkchase, dat dat gat toch echt iets te groot en enthousiast is.. of was je druk met het konijn?" Tja, hij lag met zijn kop nou eenmaal een beetje vreemd gepositioneerd in de buurt van de open achterpoten van het konijn. "Maar héy, oefening baart kunst en het wordt vast gewaardeerd" met een klap op de rug van de kater die overduidelijk nog steeds vast zat keerde de kater zich weer om om te vertrekken.}

Er kwam iemand naar hem toe en met een gepijnigde glimlach keek hij op. Au, au, dat deed pijn aan z'n kaak, oof. Het was Lethaldose, een warrior een stukje ouder dan hemzelf. Nou goed, die zou hem wel komen helpen, toch? Hij gaf nog is een sjor aan zijn poot, maar die zat goed vast. Haast smekend keek hij de ander aan. A little help, pwetty pwease <3? Maar de hoop om bevrijd te worden werd een beetje ingetrapt toen e ander met hem begon te spotten. Ahh.. Lethaldose dacht dat hij lol aan het hebben was in dit gat, of met het konijn, whatever? Pretlichtjes verschenen in zijn ogen terwijl hij zuchtte. "Ik was te ambitieus," speelde hij vrolijk mee waarbij hij zijn tong uitstak en zijn ogen wegrolde, ahegao stijl. Hij kreeg een klap op zijn rug met ondersteunende woorden en hij krabbelde toen toch wat paniekerig aan het gat. "Lethaldose! Beste maat, je laat me toch niet achter," sprak hij met een lachje, waarna hij met zijn staart zwiepte. "Zie je, het was allemaal erg plezant met mijn metgezellen hier, totdat ik echt vast kwam te zitten," vervolgde hij toen, met puppy oogjes gericht op de ander. "Wil je me helpen? Pwease?"

_{Met een opgetrokken wenkbrauw keek de grote tom naar de kater terwijl hij hem begon te vragen of hij hem eruit wilde halen. Het liefste had hij de kater hier nog een paar uur laten liggen in de volle zon, gewoon om er nog even van te genieten dat hij hem hier zo achter kon laten en hij er niks aan kon doen. "Er moet dan toch echt wel iets heel goeds tegenover staan wil ik je helpen" bromde hij terug met een rol van zijn ogen. Hoe kwam hij toch altijd weer terecht in situaties met de grootste idioten uit de clan? Het was een raadsel. "Ik denk dat je hier best nog even kan zitten om die halve breincel in je kop onder het stof vandaan te halen" met een duidelijke neppe glimlach keek hij hem aan. Wat? Het was nou niet alsof zijn kop veel gebruikt werd.}

Aah, natuurlijk wilde meneer er iets voor terug. Gelukkig was het niet alsof ze clangenoten waren en elkaar zouden moeten helpen vanuit de goedheid van hun hart.. Jeetje. Met een rol van zijn ogen keek hij naar de ander, waarna hij een uiterst zoete glimlach opzette en hem smachtend aankeek. "Je krijgt een kusje van me als je me helpt," sprak hij lief, al was het niet eens echt een grapje. Lethaldose had wel iets ruigs aan zich, dat vond Hawk eerlijk gezegd wel een lekker gezicht. Een beetje een daddy was het wel. Half verontwaardigd keek hij de ander aan om de tweede opmerking. Wow, uncalled for. "Nou zeg," mopperde hij, al zei hij verder niks, want de ander moest hem nog steeds helpen. "Alstublieft meneer de grote warrior?" sprak hij toen met een soort afwachtende blik. Zou dat 'm doen bij Lethaldose? Was het zo'n type? Hij maakte grabby hands met zijn vrije voorpoot.

_{Een kusje. Lethaldose snoof. Hij hoefde geen kusjes en al helemaal niet van viespeukjes zoals Hawkchase. Alleen starclan wist waar die lippen allemaal geweest waren. "Nee bedankt." Mopperde hij en met een strenge blik keek hij hem even aan. Zet het idee uit je hoofd. Ondertussen was de noorse boskat er maar bij gaan zitten en begon hij zijn borstkas wat te wassen. Hij zou hier nog wel even zitten waarschijnlijk. "Alstublieft meneer de grote warrior?" Midden in zijn lik vonden zijn gele ogen die van de ander en hief hij weer een wenkbrauw. "Ik hou ervan hoe je m'n ego streelt," miauwde hij zachtjes en hij bracht zijn kop dichter naar zijn oor. "Maar als je dat nog een keer doet-" zijn stem was diep, rauw. Alsof hij dingen zou fluisteren die alleen maar voor hem bedoeld waren en voor niemand anders. "Dan eindig je als rattenvoer." Met zijn voorpoot schoof hij een hoop zand in zijn gezicht en hij kon alleen maar hopen dat alles in zijn mond terecht kwam.}

Eigenlijk had hij moeten stoppen met zijn advances toen Lethaldose nee zei op een kusje. Maar het was algemeen bekend dat Hawkchase niet bepaald van ophouden hield - er werd nog wel is gespeculeerd dat zijn suffix daar dan ook vandaan kwam. Hij hield van de jacht, de chase, het spannende moreel grijze gebied waar hij oh zo graag mee speelde. Zijn oortjes spitsten op toen hij een positieve reactie kreeg op het grote warrior-stuk, maar al gauw vielen ze ook weer naar beneden toen Lethaldose's kop opeens heel dichtbij kwam met een waarschuwing. Hawk voelde zichzelf warm in zijn gezicht worden en opeens waren al zijn grapjes op. Zijn ogen stonden groot terwijl hij zichzelf even heel hard bestrafte voor het feit dat hij dit zo ontzettend aantrekkelijk vond. Hij sputterde toen hij een hap zand binnen kreeg, zijn reactievermogen nogal traag geworden door het feit dat deze daddy zo dichtbij geweest was, met zo'n rauwe fluistering. Na een aantal keer speeksel spugen was het meeste zand uit zijn mond, waarna hij met zijn poot langs zijn neus wreef om de rest weg te halen. "W-wat wil je dan?" Hij wilde serieus niet achtergelaten worden door Lethaldose om de rest van de dag in dit gat te moeten creperen.

_{Hij kon niet ontkennen dat hij niet genoot van wat zich er voor zijn neus afspeelde. Waar Hawkchase eerst een grote mond had leek hij nu geen tong meer in zijn mond te hebben zitten en het voelde goed. Het voelde goed om zo’n reactie op iemand te hebben. Met een grijns op zijn lippen keek hij toe hoe Hawkchase op hem reageerde. Op zijn woorden. Hij had het zand uit zijn mond gespuugd en Lethaldose pakte zijn kin met zijn poot vast. ”Ik wil dat je je gedraagt als de grote jongen die je bent,” bromde hij terwijl hij met zijn poot de kater zijn gezicht schoonveegde. ”En dan zien we wat ik ervoor terugkrijg als je er eenmaal uit bent, hm?” Met nog steeds dezelfde grijns liet hij zijn kin weer los en stond hij abrupt op. Zijn staart streelde langs zijn gezicht waar hij hem eerst had vastgehouden en langzaam volgde zijn staart de bochten van zijn kaak, zijn hals en door naar zijn schouder. Daarna begon hij bij zijn achterpoot te graven om hem los te krijgen, al vond hij het veel te leuk om hem nog hier te houden en nog even door te gaan.}

Plots werd zijn kin vast gepakt en haast hulpeloos keek hij omhoog, naar de oudere kater. Zijn tong stak nog een klein stukje naar buiten, omdat zijn laatste beweging van zand uitspugen gestagneerd was. Zijn wangen schoten in vlam terwijl hij de woorden van de ander aanhoorde en haast verlegen keek hij weg. Oh god, jezus, amen. Alsjeblieft, dat hij maar snel bevrijd mocht worden, anders hadden ze dadelijk een heel ander probleem, iets met een vijfde been? Hawk klemde zijn kaken stevig op elkaar om geen geluiden te maken waar hij spijt van kreeg terwijl de staart van de ander langs hem heen streek. Hij keek opeens super gefocust naar een grassprietje dat voor zijn neus zat. Hij ademde scherp in toen Lethaldose bij zijn poot begon te graven, en wierp een dankuwel naar Starclan. Verder hield hij zijn mond heel wijselijk dicht.

_{De grote kater begon hem langzaam uit te graven. Ondertussen gleed zijn blik over de kater, van zijn billen omhoog door tot aan de punten van zijn oren. Lethaldose likte zijn lippen en beet op de binnenkant van zijn wang. Dit was zeker een uitzicht waar hij aan kon wennen. Toen de poot van de warrior eenmaal goed genoeg uitgegraven was liep hij naar voren, zijn poten aan beide kanten van zijn lichaam. De boskat bracht zijn mond weer naar beneden, naast zijn oor. ”Beweeg je poot eens,” mompelde hij zacht en zijn warme adem streelde zijn wang. Meer dan zijn poot kon hij niet bewegen nu Lethaldose nog boven hem stond, hij was vele male zwaarder door zijn grotere gebouwde lichaam. Iets wat hem nu het voordeel gaf. Met een ‘hm’ en een knik keek hij even toe hoe hij zijn poot bewoog daarna keerde hij zijn kop terug naar voren. Zijn tong gaf hem een lik over zijn wang, een lik over zijn oor. Dominant stond hij boven de kater die nog op zijn buik op de grond lag en zijn mondhoek krulde omhoog.}

-- het wordt vanaf hier misschien wat meer explicit? evt 18+ melding? looking at you, ema, eigen risico B( --
Ahh, hij voelde de blik van de ander branden. Nerveus keek hij achterom, zijn oren twijfelachtig heen en weer bewegend. Een rilling trok door zijn lichaam heen toen de grote kater opnieuw vlak bij zijn oor murmelde, terwijl dominant over hem heen stond. Hij deed netjes wat er van hem gevraagd werd, bewoog zijn poot, zou hem los kunnen trekken als Lethaldose niet over hem heen stond. Vragend keek hij omhoog, wat nu? Zijn vraag werd snel beantwoord toen de ander hem een lik over zijn wang gaf. Hawk beet verwoed op zijn lip. Thanks, ik- ahh," zijn kaken klapten op elkaar, maar te laat. De lik over zijn oor had hem verrast en god, dat had Lethaldose zeker weten gehoord. Hawk verschoof zijn heupen wat, om de, ehh, druk wat te verminderen.

_{Zacht gromde hij in zijn oor toen hij de geluiden hoorde die een simpele lik over zijn oor met zich mee bracht. De kater onder hem verschoof zijn heupen wat en Lethaldose perste zijn lippen even strak op elkaar. Nogmaals likte hij zijn oor en bracht hij zijn mond naar zijn nek waar hij zijn nekvel tussen zijn kaken pakte en zijn kop op die manier richting de grond probeerde te duwen. Zijn kaken klemde zich iets strakker om zijn nekvel, maar niet hard genoeg om hem daadwerkelijk pijn te doen. De nagels van Lethaldose doorboorde de grond onder zijn poten en hij begon wat zwaarder te ademen. Zijn staart zwiepte van links naar rechts en plots waren de gevoelens van lust die door zijn aderen stroomde verdwenen. Het was te makkelijk. Lathaldose liet hem los en stapte weg. Hij hield, net als de ander, van de chase. Hij genoot voornamelijk van het teasen tot het randje en daarna abrupt terugtrekken, iets wat er meestal voor zorgde dat het óf nog beter zou worden óf dat het zou eindigen in een koude plons.}

Een grom hier, een beet daar. Hawkchase liet het allemaal met liefde gebeuren. Zijn ogen sloten zich terwijl zijn nekhaar wat overeind kwam te staan, uitkijkende naar hetgeen wat hierna zou volgen. Maar plots stapte Lethaldose weg en een heel zachte whine verliet zijn bek, waarbij hij opkeek. Wat was er aan de hand? "I-iets mis, meneer warrior?" Hawk vervloekte de stotter die uit zijn bek kwam. Hij zag er waarschijnlijk niet uit, ook, zijn blik donker en vacht wat verwild omhoog stond.

_{Lethaldose likte zijn lippen en probeerde het enthousiaste slaan van zijn hart te kalmeren. Met nog een zwiep van zijn staart bekeek hij de kater waar hij daarnet nog overheen gestaan had en hij probeerde zijn ademhaling wat rustiger te laten verlopen, al was hij wel ietwat.. excited. "I-iets mis, meneer warrior?" Het gestotter van de warrior liet een gevoel van, tja, het kon niks anders dan trost zijn door zijn aderen stromen. "Ik zei dat je me niet zo moest noemen." Gromde hij zacht en hij keek hem recht in zijn ogen aan. Hun beide pupillen waren wijd en hun ogen donker.}

Hawk had zijn pit weer een beetje teruggevonden, en durfde de ander het bijnaampje te geven die hij eigenlijk niet meer had mogen herhalen. Er stond iets uitdagend in zijn ogen terwijl Lethaldose dit aankaartte. "Het past zo goed bij je," miauwde hij, waarna hij zijn poot uit het gat trok, deze afschudde en een rondje om de ander heen trippelde. "Dankuwel voor de hulp," sprak hij netjes en onderdanig, al stonden er pretlichtjes in zijn ogen.

_{Oke. Hij moest toegeven dat het niet verkeerd klonk als hij meneer warrior genoemd werd. Het streelde zijn ego op de plekken waar het gestreeld moest worden om hem iets op te laten warmen. Op verschillende manieren. De kater likte zijn lippen toen Hawkchase om hem heen trippelde en met een zacht gebrom knikte hij toen hij bedankt werd. Ja, wat moest je anders? 'geen dank, ik duik graag bijna op katers die vast zitten'? Nee. Dat is een beetje gek.}