these are our childeren

Onderwerp: these are our childeren ma 31 mei 2021 - 10:37

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

Shrimpnose had aan haar gevraagd of ze een rondje wilde maken bij de zwakkere onder hun. Om te zien hoe ze maken in deze nieuwe omstandigheden. Het zou immers verschrikkelijk zijn als iemand onnodig ziek zou worden. Ze was al bij de elders geweest, dus nu had ze haar aandacht gericht op de Queens en Kittens. Maar ze had werkelijk geen idee wie bij elkaar hoorde. Dus besloot ze haar vragenlijst maar ook de jongeren zelf te presenteren. Wel in een makkelijkere vorm natuurlijk. Ze begreep ook wel dat kleuters niet wisten of de nieuwe slaaplekken een invloed had op hun gezondheid en welke symptomen daar allemaal bij kwamen kijken. Maar ze nam wel aan dat ze haar konden vertellen of ze "auw" hadden of niet. "Jij daar," Met haar poot wees ze een willekeurig kind aan. "Kom eens hier, je moet wat dingen beantwoorden voor me."

De lichtgekleurde calico was heerlijk aan het luieren. Ze had net heel lang gespeeld met wat andere kittens en nu lag ze languit in haar nest. Dat was een stuk makkelijker zonder Emberkit, die nu weg was. Foetsie. Gestolen. Ze wist niet ofdat ze nog aan het zoeken waren voor haar zusje, maar ze wist wel dat zodra ze apprentice werd zij dat wel zou doen. Ze mocht misschien wel zeggen dat ze haar siblings stom of saai vond, maar dat betekende niet dat ze niet van ze hield. En ze zou in een mum van tijd apprentice worden, nog maar een moon, of minder zelfs. Maar voor nu kon ze het nog rustig aan doen. Tenminste, als er niet ineens een apprentice haar erbij riep. Verward stak Specklekit haar kopje omhoog. Het was Mousepaw. Was die niet de nieuwe medicine cat apprentice? Wat moest die nou weer van haar? Langzaam duwde de kitten haarzelf omhoog en liep ze op de grijze kattin af. “Wat voor dingen?” Vroeg Specklekit. Ze zou geen flauw idee hebben hoe zij de ander kon helpen.

Onderwerp: Re: these are our childeren di 1 jun 2021 - 8:54

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

Gelukkig, haar russische roulette had dit keer gunstig uitgepakt. Aangezien ze het oudere grut had weten aan te wijzen. Dat scheelde al veel irritatie. “Wat voor dingen?” Werd er gevraagd. Mousepaw vouwde haar lichaam in een zit positie en zwaaide langzaam heen en weer met haar lange dikke staart. "Voel je je anders dan voor de vloed?" Begon ze rustig. Ze liet express een paar secondes tussen haar zinnen door. Zodat het makkelijker zou kunnen bezinken bij de kitten. "Daarbij bedoel ik; heb je vaker hoofdpijn? Heb je het erg koud? Of juist super warm?" Ze probeerde het zo makkelijk mogelijk te brengen voor het wezen zonder dat ze zelf breincellen zou verliezen. "Als je mentale klachten heb moet je het ook zeggen, dat houdt in dat je bijvoorbeeld, vaak nachtmerries ervaart tijdens het slapen."

De ander plantte zich voor haar snoetje neer en vroeg of ze zich anders voelde als voor de vloed die hun kamp had overstroomd. Een hele lijst klachten werd opgenoemd, maar geen waarvan de dilute calico kitten last van had. En dus schudde ze haar kopje. “Nee, alleen een beetje moe,” vertelde Specklekit de medicine cat apprentice. Ze lag nou soms wel eens wakker omdat ze zich zorgen maakte over hoe haar zusje hun nou nog terug zou moeten vinden, want die zou niet weten waar Riverclan nou naartoe was als ze eindelijk hzou ontsnappen.

Onderwerp: Re: these are our childeren