[OPEN] Pins and Needles in My Head

_{Haar ogen opende zich ietwat slaperig. Een paar keer knipperde ze om haar ogen te laten wennen aan haar omgeving. Even keek ze wat gedesoriënteerd om zich heen. Wat..? Toen ze haar kop optilde, zonk het besef in dat ze in de medicine cat den lag. Dim kon zich niet herinneren dat ze hierin gebracht was. Haar borst voelde zwaar en rauw. Haar blik gleed kort over haar poten heen, waar allerlei papjes en dingetjes op gesmeerd waren. Ah, de.. De overstroming. Plots voelde ze paniek over zich heen vallen toen ze eraan dacht. Ze was bijna dood geweest. Maar dankzij Settleddust en Ravenstrike lag ze nu hier, levend en wel. Kort klemde ze haar kaken op elkaar. Het feit dat ze door iemand anders gered had moeten worden lag haar niet lekker - toch moest ze dankbaar zijn dat ze het gedaan hadden, natuurlijk. Ze schraapte haar keel in de hoop de discomfort die hierin zat weg te halen, wat heftig mislukte. Dankzij de handeling verslikte ze zich juist en hard hoestend kwam ze overeind. Shit. Na een tijdje van goor hoesten wist haar lichaam eindelijk te kalmeren. Dankbaar keek ze naar een stuk boomschors dat gevuld met water naast haar tijdelijke nest stond. Die zou Peppermint waarschijnlijk voor haar klaargezet hebben. Snel begon ze met drinken, waarbij haar keel toch wat verzacht werd.}

Tidepaw had geen moment van haar zijde geweken. Iedereen verliet haar. Eerst Newtspark, en nu Dimpaw.. Maar Dimpaw was hier. Ze voelde haar vacht tegen die van haar, ze voelde haar ademhaling. Ze leefde nog, ook al had dat eerst niet zo geleken. Tidepaw had haar kopje op haar poten gelegd en probeerde zich te ontspannen, maar de sporen van de tranen over haar wangen brandden nog. Plots kwam Dimpaw in beweging, begon ze hard te kuchen. De jonge kattin sprong recht, keek haar zusje aan met grote tweekleurige ogen. Oh, Dimpaw, Starclanzijdank dat ze nog leefde. Ze zou niet weten wat zonder haar te doen. Dan was ze alleen.. Dat zou ze nooit overleven, nooit. De rosse kattin duwde haar kopje tegen die van Dimpaw, misschien niet voorzichtig genoeg, misschien vrij dramatisch, maar dat kon haar allemaal niet schelen. "D-d-dim..", snikte ze, opnieuw huilend van alle emoties die vrijkwamen. Ze schokte zo hard, haar hele lichaampje trilde, haar tanden klapperden op elkaar en ze kon geen woorden meer uitbrengen, ook al was er zo veel dat ze wou zeggen.

Luid gehoest liet haar opkijken. Peppermint spitste haar oortjes en keek op van de kruiden die ze had uitgestald. Nu moest ze alles alleen doen, waar ze hiervoor Newtspark's kundige pootjes had. Ze vond het verschrikkelijk, ze hield ervan om met Newt te overleggen over alles. Het gaf haar zekerheid, dat sparren. Maar dat kon nu niet meer. Ze stond er alleen voor dankzij Acornstar.

Bij het horen van het gehoest was ze echter wel in beweging gekomen. Ze had al wat klaargelegd voor Dimpaw en pakte het blad voorzichtig op tussen haar tanden. "Hey goedemiddag Dimpaw, Tidepaw," zei ze opgewekt tegen de apprentices. "Dimpaw, je zult wel last van je keel hebben, ik heb hier wat honing voor je, het zal je keelpijn wat verzachten. " Ze duwde het blad met de honing wat naar voren. Ze had er nog smeerwortel bij kunnen doen, maar het was eerlijk gezegd goed dat Dimpaw nog aan het hoesten was, voor als er nog wat vocht in haar longen zat. Of tenminste, dat voelde zo voor Peppermint.

Onderwerp: Re: [OPEN] Pins and Needles in My Head