One wrong pawstep

Hij wilde het niet alleen aan de patrouilles overlaten om het water in de gaten te houden. Hij zou zelf ook even kijken hoe de situatie was. Tenslotte was het territorium dat ze nu moeilijk konden gebruiken, ook al had hij wel een soort van leren vissen van Riverclan, maar hij verwachtte geen vissen te vinden eerlijk. Hij was in ieder geval blij met de markeringen, waardoor ze konden zien of het water snel aan het stijgen was of juist weer af zou nemen. Ze hadden alleen een groot deel van het territorium verloren voor het jagen en hij hoopte maar dat de clan genoeg zou kunnen vinden, anders zou hij andere beslissingen moeten nemen en misschien verder moeten kijken dan hun eigen territorium. Voor nu zouden ze het stijgende water in de gaten moeten houden en hij boog dan ook wat naar beneden met zijn kop, maar kon er niet echt wat zien door hoe troebel het was. Ze zouden sowieso niks hierin kunnen vangen wist hij.

[Gesloten]

Het moment dat hij in het troebele water keek was het moment dat iets op hem sprong en zijn kop het water in duwde. De poging die hij deed om de geur te ruiken was niet verstandig, want vrijwel meteen liep er water zijn neus binnen. Hij begon tegen te stribbelen, te proberen onder de kat boven hem uit te komen. Maar met welke beweging werd het minder. Hij kon tenslotte maar zo lang zijn adem inhouden en toen dat moment voorbij was kwam het water. Het vulde zijn longen en zijn tegenstribbelingen werden minder tot hij volledig stil lag. Zelfs geen ademhaling was meer te merken, hij was nog een leven aan het verliezen.

Het was niks nieuws voor hem om wakker te worden na een leven verloren te hebben, alleen nog nooit na verdronken te zijn. Hij begon dan ook meteen hevig te hoesten na zijn eerste ademhaling, hij had nog het gevoel dat het water niet volledig weg was, ook al wist hij beter. Het zou er niet meer zitten, ondanks dat het gevoel er nog was. Zijn lichaam voelde zwak, maar hij merkte op dat zijn kop niet meer in het water lag en voor een moment fronste hij. Hij had verwacht er in wakker te worden, misschien zelfs nog een leven te verliezen, maar dat was niet het geval. Degene die hem een leven af had gepakt had niet gewacht om er nog een te nemen.

Hij wist dat hij nog geduld moest hebben, dat het nog even zou duren voor er genoeg kracht terug gekomen was om overeind te komen, maar nu zijn zintuigen weer begonnen te werken, merkte hij op dat hij niet alleen was. "Serpentpaw?" Waarom was ze hier? Was zij degene die hem erin had gedrukt? Maar waarom zou ze hier dan gebleven zijn en iemand moest hem eruit getrokken hebben. Had ze het gedaan? Maar waarom? Hij verwachtte dat ze hem haatte, om wat hij had gedaan. Ze zou niet de eerste zijn, maar als hij ook maar een moment zwakte zou tonen, dan zou hij alles niet meer in de hand kunnen houden. Hoe moe hij ook was van alles, het was niet zomaar een kwestie dat hij alles door de vingers kon zien. De clan moest sterk worden, ook al betekende het dat hij de boeman in dit alles moest zijn. Hij slikte nog een keer en duwde hemzelf nu wat wankel naar een zittende positie. Hij haatte dit altijd aan een leven verliezen. Zijn poten trilden met de moeite die het kostte om hemzelf overeind te houden, maar dat zou hem niet tegenhouden. "Wat doe je hier?" Het was tenslotte niet alsof hij de energie momenteel had om iets anders te doen dan vragen stellen.

Misschien had hij ergens verwacht dat zij degene was die dit gedaan had, die hem onder gedrukt had, dat ze was zoals haar moeder. Maar waarom dan maar stoppen bij een leven? Was ze bang dat hij er nog te veel had, dat hij een van de andere levens sterk genoeg zou zijn om haar van zich af te werken? Maar zoveel had hij er niet meer. Nog twee en dan was het gedaan. Niet dat de clan dat wist. Ze wisten sowieso niet van de eerste en van alle andere wist hij ook niet of de clan daarvan precies op de hoogte was. Sommige wel, andere niet. Tenslotte was een leven verliezen op de gathering of tijdens de oorlog met Riverclan niet iets dat hij verborgen kon houden. Maar haar woorden vertelden hem dat ze hem gered had en hij had het gevoel dat er iets was dat Serpentpaw niet tegen hem deed, dan was dat liegen. Ze wist hem vaak genoeg tegen de haren in te strijken met haar woorden, maar ze meende ze altijd. Leugens waren daar nooit onderdeel van geweest. "Nee, dat was niet mijn plan," Zuchtte hij. "Iemand drukte me erin," Maar wie had hij geen idee van. Al het water had voorkomen dat hij wist wie het gedaan had. "Waarom zou je me redden? Zonder me zou je het vast makkelijker hebben?" En als ze hem gered had, dan kon hij dat simpelweg niet negeren. Ook al zou hij haar op haar woord moeten geloven dan.

Ze was niet als haar moeder? Dat wist hij ergens ook wel, maar alles had ervoor gezorgd dat hij het niet zomaar had willen geloven. Niet zoals met Wolfblood, die Sinclaw zelf vermoord had. Hij sloot zijn ogen dan ook kort, dit alles bleef vermoeiend, iets wat hij de laatste tijd constant leek te zijn. "Je bent je moeder niet," Dat was misschien de eerste keer dat hij dat zei. Een ander van Sinclaw's kinderen had anders bewezen door een leven van hem te nemen. Maar die zat in Thunderclan, niet in Shadowclan. Dat was niet aan hem, tenslotte was hij zelf geen moordenaar. Ondanks Cobra van zijn leven beroofd te hebben en een leven van Crystalstar genomen te hebben. Dat waren niet dingen die hij met plezier gedaan had, nooit iets dat hij voor zijn plezier zou doen. Hij kon dan ook begrijpen dat ze het niet gedaan had, maar ze had hem nog steeds tegengesproken, maar ook zijn leven gered. Hij fronste iets, niet goed wetende wat te doen hiermee. Hij moest tenslotte ook toegeven dat hij haar had verbannen, omdat hij boos was geweest en moe. Hij had geen zin gehad in al die discussies. Hij kwam nu volledig overeind en schudde zijn vacht kort uit. Hopende wat van de modder weg te krijgen. "Kom," Sprak hij, terwijl hij haar wenkte. "Laten we teruggaan. Ik moet er nog achter komen wie dit gedaan heeft," Ook al kon het iedereen geweest zijn en had hij geen enkele aanwijzing. Hier langer blijven zou ook geen zin hebben en als ze zijn leven had gered, dan verdiende ze er iets voor toch?