Maanlicht

Het was nacht, maar niet heel donker. De maan scheen fel en de witte sneeuw op de grond weerkaatste dat licht, waardoor het heel licht leek. Tidepaw was op nachtjacht vannacht, al vond ze het niet zo fijn om alleen buiten te zijn in het donker. Ze keek even omhoog naar de sterren die twinkelden. In ieder geval was Starclan bij haar, niet waar? Maar dat was niet helemaal hetzelfde. De jonge kattin liep verder. Dan begon het te sneeuwen, kleine witte sneeuwvlokjes die naar beneden dwarrelden. Tidepaw stak haar tong uit en proefde één van de vlokjes. Koud, bijna ijzerachtig in smaak. In een poging zichzelf af te leiden van haar eenzaamheid, joeg ze achter de vlokjes aan en probeerde ze er zo veel mogelijk te vangen op haar tong. Eén, twee, drie... Ze raakte tot dertig toen ze plots iemand anders opmerkte. Oh! Haar moeder! De grote kattin trok haar tong snel weer in en rechtte haar rug. Haar relatie met haar moeder was.. Moeilijk. Ook al wou ze zo graag close zijn, dat leek bijzonder moeilijk.

+ Airwisp eerst

Prompt 97

Haar nachtelijke dwalen was inmiddels een routine geworden. Het was te druk in de warriors den, te krap, te veel katten en te weinig hem. Hoe kon het dat haar pseudo dochter al haar warriornaam had gekregen, en haar daadwerkelijke zoon nog tussen de apprentices sliep? Ze wist dat hij het verdiende, wist dat hij makkelijk in staat zou zijn nu al zijn volledige naam op zich te nemen. Vanaf het begin had ze al het idee gehad dat Amberhunt wellicht te soft was, te zachthartig en te traag om haar zoon klaar te stomen voor het warriorschap. Binnenkort zou ze wel met de rode mentor van haar zoon spreken, want dit bracht een zure smaak in haar mond. Want als warrior zou hij weer bij haar kunnen liggen, dan zou ze niet meer telkens langs zijn nest hoeven lopen om zeker te weten dat hij goed sliep, dat zijn nest warm was. Airwisp zuchtte en schudde haar kop. Voor nu had ze een ander doel. Settleddust mocht haar, en ook hij leek 's avonds wel vaker te dwalen. Hoewel ze zijn sympathie niet wilde uitbuiten, hoopte ze dat haar charmes hem hielpen in te zien dat haar zoon het ook verdiende warrior te worden. Daarom sloop ze geluidloos over het territorium heen, maar in plaats van haar partner in crime, kwam haar Tidepaw op haar pad. Haar andere 'dochter'. Airwisp hield zich uit de wind, maar dat leek niet echt nodig te zijn. Immers was de poes druk bezig met een of ander spelletje. De grijze poes trok met haar oor, anders dan haar zoon verbaasde het haar niet dat Tidepaw nog haar paw suffix droeg. Uiteindelijk draaide de poes zich naar haar toe, en stopte toen abrupt met haar spelletje. Direct leek er spanning door haar lijf te trekken, alsof een hert in het licht van koplampen. "Hm, Tidepaw, is dit hoe jij je nachten vult?" sprak ze vrij toonloos, waarna ze op de poes afstapte. Met haar poot veegde ze wat sneeuw van haar oor af.

Prompt 40