[open] obeying the rules is for losers

<sub>Met grote oogjes staarde de tuxedo kater naar het windclan territory vanuit de ingang, of uitgang van het kamp. Het was maar net hoe je het bekeek. Hoewel zijn naam Ploverkit was wilde hij het liefste sinds hij met zijn vader herten was wezen kijken aangesprongen worden met ‘Prongs’. Hij vond het zelf een stoere naam en het was voor hem dan ook een goede confidence boost geweest toen zijn moeder en vader deze keuze van hem accepteerde. Met een ondeugende grijns stak hij zijn ene voorpootje uit, het kamp uit. Toen de andere. Achterpootjes er achteraan. Wauw. Hij ademde een keer diep in en uit voordat hij nog een kleine stap zette. Oke. Misschien was het toch wel eng zonder mama. Boven zijn hoofd gilde er een vogel en Ploverkit sprong de lucht in, alleen om daarna snel achter een struik te duiken. Straks werd hij opgegeten? En dan? Wie zou er dan de knapste hunk in de clan zijn? Precies. Niemand.
+ open</sub>

Alsof het deputy zijn kwam met een neus voor misdaad. Zijn blik viel net op de kamp uitgang toen een kleine etter stoer probeerde te doen, zo pats boem naar buiten stapte. Voor een seconde had hij enkel staan staren, kon niet geloven dat hij de zoon van beste vriend, zo makkelijk betrapte. En ergens wilde hij ook niet de gemene handhaving uithangen die maar al te graag iedereen bestrafte. Maar in de gaten hield hij het zeker, zou hem niet te ver laten afdwalen, stapte langzaam naar voren iedere keer dat de kitten dit deed. Versnelde deze pas toen het onder een struik verschuilde na het gekraai van een vogel. Een onschuldig beest dat wel, maar grappig zou dit wel zijn. "Wist je ploverkit" begon de deputy terwijl hij zijn kop ietwat verlaagde. "Dat vogels zo door bosjes heen kunnen kijken?" hij knikte "Echt waar"

_{Met zijn poten over zijn ogen geslagen lag hij trillend als een rietje in de bosjes. Oh jongens wat was het eng buiten met alle gevaarlijke vogels in de lucht. Wát als ze hem echt als een lekkere snacc zouden zien? Want dat was hij zeker. Misschien was het maar een onschuldig musje in de lucht, maar hij was liever iets voorzichtiger dan dat hij als ontbijt, lunch en avondeten zou eindigen. "Wist je ploverkit" de stem van de deputy haalde hem uit zijn schrik en hij sprong dan ook meteen overeind. Borst vooruit, oogjes op de kater gericht (met misschien zo nu en dan een oog op de lucht gericht). "Blazesong!" Piepte hij. "Geen zorgen! Ik heb hem weggejaagd hoor!" Piepte hij er snel achteraan terwijl de deputy hem wat vertelde over vogels die door bosjes heen konden kijken. "W-wat?" Stotterde de kitten zacht. Dat kon toch helemaal niet? Daar had zijn vader hem nog nóóit voor gewaarschuwd.}

Hij kon het niet helpen, een grinnik ontsnapte hem terwijl het kleintje met borst naar voren daar stond. Beweerde de super gevaarlijke mus te hebben verjaagd. Wat een strijder was het toch al zeg, poah. Een andere grinnik ontsnapte toen hij de schrik in zijn oogjes zag, mooi zo. Die had ook meteen zijn lesje geleerd. "Goed gedaan kameraad" knikte hij "En het is echt waar hoor, zo, er doorheen. Ze hebben super goede ogen, echt." De deputy hief zijn kop op, zag de vogel wegvliegen. "Maar voor volwassenen en apprentices zijn ze bang, maar voor kittens?" hij wierp een blik op het jochie.

_{Há daar konden zijn broertjes en zusjes nog wat van leren. Katetende vogels wegjagen was wel iets waardoor hij gewoon extra punten zou krijgen bij de deputy. Weer de clan beschermd. Nog even en hij zou het alleen tegen betalingen doen hoor. Pff. Zijn angst leek wat meer weg te zakken en zijn adem die hij zonder het door te hebben inhield ademde hij uit. "Dat heeft pappa mij nooit verteld" reageerde hij dan ook bijdehand tussendoor totdat hij hoorde over de kittenetende vogels. "Kittens?" Herhaalde hij zachtjes en hij slikte luid. "N-nou gelukkig ben ik straks apprentice" probeerde hij zijn eigen kontje nog te redden. Jeetje. Hij had dit dus écht met gevaar voor eigen leven gedaan. En het enige wat hij van Blazezong te horen kreeg was een 'goed gedaan'. Ondankbaar. Maarja, hij had ook veel te oude billen om op te willen eten als vogel zijnde. Plover snapte het wel.}

Blaze kon het niet helpen een tikkeltje te grijnzen, zoals het jochie stotterde. Pappa had hen niet veteld, tuurlijk niet het was pure onzin. Maar het zou het jochie voor even weg laten scuwen voor de buiten wereld hoopte hij. En zo niet, dan was het grappig. "Bijna" knikte de deputy "Kan zelfs nog langer duren als je vaker het kamp uitgaat" vertelde hij de kitten vervolgens met een glimlach op zijn kop.