[open] champagne problems

<sub>Wildflower ging op een drafje richting de grote Eikenboom. Het was niet ver van het kamp, iets wat ze wel kon waarderen. Erg veel zin in een verre wandeling had ze niet meer nadat ze de patrouille had gelopen die dag. Haar nagels gleden ondertussen uit hun hulzen en met een grijns stopte ze voor de boom. Adrenaline door haar aderen voelen stromen was een kick geworden die ze graag opzocht. Een verslaving bijna. Even keek ze om haar heen, maar er was gelukkig niemand in de buurt. Met een lik over haar lippen zetten ze haar voorpoten tegen de bast van de boom en klom ze omhoog, onderweg naar de tak die altijd luid kraakte wanneer ze haar gewicht erop rustte.

+ open</sub>

Het dagelijkse leven ging verder; langzaam was de sneeuw weggesmolten en het zonnetje gaan schijnen. Dit bracht een hoop problemen met zich mee, maar op de drogen plekken was er weer volop prooi te vinden en Ardentheart stak eindelijk niet meer af tegen het spierwitte oppervlak.
Hij was naar buiten gegaan om te jagen, maar hij was al gauw het bekende figuur van een van zijn zussen tegengekomen. Wildflower had hem echter niet opgemerkt en hij wilde net op haar aflopen toen de geur van een muisje zijn aandacht wegtrok. Zijn zus zou er straks ook nog wel zijn, maar het beestje was zo weer weg. Dus hij staakte het volgen van zijn zus voor het vangen van de muis. Al gauw had hij het beestje tussen zijn klauwen en gaf hij hem een snel einde. Warme, verse prooi in zijn bek probeerde hij het geurspoor van Wildflower weer te vinden, om te volgen. Het was niet bepaald dat hij haar nodig had voor iets specefieks, maar hij vond het altijd leuk om tijd door te brengen met zijn zussen. Toen het spoor tot einde kwam, was zijn oudere zus echter nog steeds nergens te bekennen. Dat was, totdat hij een een luide kraak hoorde boven zijn kop. Daar lag ze op een tak die misschien niet meer al te stabiel was. Een kleine rilling ging door hem heen. Ardentheart had geen goede herinneringen aan bomen; er bijna uitvallen, in vast zitten omdat er honden achter je aan zitten of een hele boom bijna op je geplet krijgen zorgde er voor dat ze er geen fan van was. “Hey, zus!” riep hij echter wel vrolijk naar boven.

_{De poes zuchtte bijna luid toen ze de stem van haar broertje onderaan de boom hoorde. "Ardentheart." Bromde ze als begroeting en even keek ze naar beneden. Wildflower klom nog wat hoger de boom in en zocht een stevige, toch minder dikke tak om op te liggen. Eentje die misschien wat zou bewegen onder haar gewicht, maar die niet meteen zou afbreken. "Heb je niet wat beters te doen dan onderaan een boom naar me te lopen gillen?" Riep ze toen naar hem toe en ondertussen klauwde ze aan de bast van de boom waardoor splinters en stukjes hout naar beneden dwarrelden.}