[OPEN] I love the monsters in my nest

notesnone<3tag: Open

Nelthilta
the most massive characters are seared with scars.

Nelthilta likte langzaam aan haar poot, grote halen. Het was voor haar niet prettig, als albino om hele dagen buiten te liggen, maar zeuren deed ze niet. Nee, de lichte pijn in haar spieren deed haar ontspannen en zolang ze haar ogen half dicht kneep had ze weinig last van de zon, zeker omdat met Leafbare de branding nog niet al te hevig was. Met zeven Moons had ze zich nog niet hogerop kunnen werken, niet zoals ze wilde. Al helemaal niet omdat ze veel te mild moest doen, ze wilde de Clans treiteren, bloed proeven. Kittypets doen janken en bovenal haar Ome Orchis trots maken. Een kleine glimlach stond op haar snoet terwijl ze zich langzaam uitrekte en haar blauwe blik op een kat in de buurt wierp. 'Ik leef voor de dood, kan ik met je vechten? Stoeien, bloedden.' Mauwde ze zachtjes. Nu ging het haar er niet om, om de ander te doden, maar wel om de ervaring die de ander kon geven. En een paar sneetjes, daar werd geen Bloodclanner minder van.

∎ ◣ ◥

[OPEN] I love the monsters in my nest Dba4k6c-04b5455b-b005-4610-bf8a-ad03a864ee5d.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOiIsImlzcyI6InVybjphcHA6Iiwib2JqIjpbW3sicGF0aCI6IlwvZlwvNWZkMDQ1ZmYtNDIyNS00ZWYwLWEwYWMtYWZmM2VjZmM1MWQ3XC9kYmE0azZjLTA0YjU0NTViLWIwMDUtNDYxMC1iZjhhLWFkMDNhODY0ZWU1ZC5wbmcifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ

_{Kalmte. Cheriey vond het een interessant woord waar iedereen anders naar leek te kijken. Waar de één het juist geweldig deed in een kalme situatie, deed de ander er juist bagger in. Snakte naar het gevoel van chaos, naar de adrenaline die het met haar meebracht. Waar de één er genoeg van had, grijpt de ander maar al te gretig naar een kalmer leven. Cheriey slaakte een zachte zucht, wist niet al te goed waar zij zelf in zou vallen, zoals wel meerdere dingen onzeker waren voor de jonge kattin.

Iemand die veel zekerder leek te leven was Nelthilta, een albino young one, veel jonger dan de ragdoll. Zoals ze sprak leek ze maar al te graag in chaos te leven. Maar echt uniek voor de katten waarmee de twee zich omringde was het niet. Cheriey knipperde met haar oogjes toen de kattin haar vroeg of ze wilde vechten, of ze wilde bloedde. De ragdoll draaide kort haar oortjes naar achter terwijl ze op de young one neer keek. De ragdoll poes had een afkeer ontwikkelt voor onnodig bloed verlies, een afkeer voor zij dit het opzochten voor sport. Cheriey was verre weg van een vechters baasje, en om daar boven op ook nog is te moeten vechten met iemand jonger dan haar? Ze schudde haar kop "Probeer het eerst met iemand van je eigen leeftijd en grote Nelthilta" Het zou oneerlijk zijn, moraal onjuist. Een zachte glimlach sierde haar kop, hoopte dat de young one haar met rust zou laten.}

notesnone<3tag: Open

Nelthilta
the most massive characters are seared with scars.

Nelthilta keek Cheriey aan, een ragdoll die niet echt een vechtershart te hebben. Dit kon natuurlijk niet, het was de Elite! Een Elite van niks als elk lid nooit wilde oefenen, zeker iemand die al bijna Member kon worden. De albino was dan ook niet te remmen, waardoor ze haar blauwe ogen rolde terwijl de ander met een of ander zwak excuus kwam. De iets oudere kattin schudde haar kop, 'Probeer het eerst met iemand van je eigen leeftijd en grote Nelthilta,' de albino grijnsde vreemd voordat ze op een fluisterende toon met lange letters, uitgerekte woorden op een luie manier terug sprak. 'Ben je te laf MonCheerri,' Een felle blik ontstond in haar ogen, voordat ze haar nagels uitsloeg en er langzaam naar keek. 'Bloodclan moet strijden om territorium te behouden, om eten om leven en jij bent niet eens in staat de Elite wat te brengen. Wat doe je hier als je niet eens met een andere Young One wilt oefenen. Lafaard.' Brieste ze voordat ze haar nagels langzaam in de richting van de snoet van de ander bracht, en haar tanden toonde. Glinsterende tanden, ze was gelukkig beter verzorgd dan Ome Orchis, al was ze misschien net ietsje minder gek, maar dit leven...dit leven maakte een kat gek. Zeker onder de invloed van Orchis.

∎ ◣ ◥

Cheriey schreef:: _{Cheriey snoof geïrriteerd bij het horen van de young one haar woorden. Dook voor geen seconde weg toen ze haar klauwen naar haar snuit bracht. Het ergerde haar, hoe de kattin voor haar sprak over strijden, maar nog geen druppel bloed aan klauwen had hangen. Het strook haar tegen de haren in , zoal ze Cheriey een watje noemde, maar zelf nog nooit enig drama had meegemaakt. Zelf nog pas net de nursery uit was komen klauteren. In tegenstelling tot haar gesprekspartner hield ze kaken op elkaar, haalde enkel uit naar diens kop en snoof. Ze had geen zin in een oneerlijk gevecht, dat maakte haar geen watje. Dat maakte haar rechtvaardig. Maar als Nelthilta er nog blind voor was, zou het maar beter zijn het te tonen voor ze echt op d'r bek zou gaan met iemand die geen moraal had.}

notesnone<3tag: Open

Nelthilta
the most massive characters are seared with scars.

De albino was goed in het uitdagen van anderen. Het kon ook haast niet anders dat de meeste haar een stront vervelend kreng vonden. Veelal omdat ze niet helemaal honderd procent was en elke uitdaging zag als een mogelijkheid om zichzelf omhoog te werken en in de schijnwerpers te staan. Om haar doel te bereiken en dat was Shadowclan omlaag halen. Ze zouden niet weten wat hen overkwam als de witte kattin hen de waarheid zou tonen, hun zwakte en wraak zou nemen voor haar vader. Sirtlan. De ander haalde eindelijk naar haar uit, een aanval die de Young One aan had zien komen en waar ze giechelend voor weg stapte. Voor haar was het nog enkel een spel, nog niet de realiteit. Daarnaast, de dood was iets dat haar als kitten al gewoon was geworden. Iets dat wellicht ervoor had gezorgd dat de jonge Young One nog geen goed gevoel voor rechtvaardigheid had. Aan de andere kant, Bloodclan was niet echt rechtvaardig. Ze zou er op haar plek zijn. Mits ze niet al te sterke tegenstanders uit zou dagen. 'Je kant het wel,' Klonk er opgetogen terwijl de misschien wel gestoorde albino haar nieuwe "vriendin" besprong, dit maal zonder nagels. Snorrend begon ze diens vacht te wassen. Gestoord, zij? Nee dat viel wel mee, toch...

∎ ◣ ◥

_{Ze snoof bij het horen van de kattin haar opmerking, deinsde opzij toen ze haar besprong. Jammer voor d'r, Cheriey zou niet rustig aan doen tegenover de albino, niet meer. Met nagelloze poten haalde ze uit naar de kop van de young one, zou geen bloed haar witte pels rood laten kleuren. Even stoeien, het was al weer even geleden sinds ze dat gedaan had.}

Onderwerp: Re: [OPEN] I love the monsters in my nest