ladyfingers

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw hield wel van een beetje avontuur. En het leuke was dat ze wíst dat er nog een meer was, ergens ver weg, tussen wat vroeger verbrand territorium was, en wat daarvoor clanterritorium was. Skyclan, of whatever, een clan in een ver verleden waar ze niet meer in geïnteresseerd was. En nu stond er een enorm gebouw en reden er monsters groter dan ze ooit had gezien rond. Maar, er was water, en dat betekende ijs. Het was gewoon iets wat je als Riverclanner moest zien, toch? En dus was ze helemaal naar het oude territorium gegaan, uitgeweken voor een enorm monsters, verstopt onder een heg. Maar het was weer veilig en uiteindelijk was het meer er. De oevers waren bedekt door een laagje sneeuw en zoals ze al had verwacht, ijs. Maar was het ijs dik genoeg? Dat zou ze moeten testen. Met een tongetje uit haar bek ging ze aan de rand van de oever liggen en strekte ze haar pootjes voorzichtig uit naar het ijs, totdat haar teentjes het bevroren water aanraakte.}

Bluepaw was hier vaker geweest, het was bekend terrein. Dat deed ze haarzelf geloven. En het was ook wel waar, op een manier. Ze kende het zeker niet zo goed als het ShadowClan territorium, maar toch. Ze was hier vaker geweest, dus het was niet allemaal onbekend. Bluepaw zat een beetje verscholen tussen het riet bij de oever, maar bewegingen naast haar trok haar aandacht. Een poesje die erg op haar leek, alleen dan met bruin, had haar pootje uitgestrekt naar het bevroren meer. Bluepaws nieuwsgierigheid was gewekt en ze liep naar de - zo te ruiken - RiverClanner toe. 'Wat doe je?' vroeg ze, niet onvriendelijk.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Een stem liet haar opschrikken uit haar focus. Bijna had ze zich compleet laten vallen op het ijs, voordat ze wist of het wel sterk genoeg was. Ze krabbelde weer wat meer op de oever en bleef plat op haar buik in de sneeuw liggen. ‘Jeetje, je had me bijna vermoord,’ grapte ze, al zat er wel een bitchy randje aan haar stem. Ze keek de jongere apprentice aan, waarvan ze al snel had geconcludeerd dat het een Shadowclanner was. Oh.. Shadowclan. Ze rolde haar ogen en keek weer naar het ijs. ‘Ik was aan het kijken of het ijs sterk genoeg was, dommie’ miauwde ze, waarna ze haar voorpoten weer naar het spiegelgladde oppervlakte gingen. Ze zette haar teentjes op het ijs en oefende was druk erop uit. Maar het bleef stil. Geen gekraak of gekreun, dus verplaatste ze nog wat meer gewicht op haar voorpoten, en meer, en nog wat meer, totdat ze praktisch haar hele gewicht erop had staan. Dus Cottonpaw nam de gok en plaatste ook haar andere pootjes bij, en toen stond ze met vier pootjes erop. ‘En het is sterk genoeg!’}