-XX- Kleine boerderij (Night's terriotrium)

"Klinkt als een mooi territorium." zei Night. Toen begon Icy over haar verleden. Blijkbaar was ze vroeger toch een poesiepoes geweest. "Dat bedoelde ik niet met mijn familie." zei ze bars. Het klonk een beetje hard. Niet zo hard als ze had bedoeld. Het zat Night nog steeds niet lekker dat ze Aztec nog steeds rook, alsof hij nooit was weggegaan. Buiten was de stortbui overgegaan in motregen, en het was alweer bijna klaar met stormen. De druppels waren zo klein dat je ze bijna niet meer zag. "Ik denk dat de bui nu wel over is. Zullen jullie maar eens opstappen? Mijn boerderij is geen kattenopvang. Het was erg fijn om je te ontmoeten, Icy. Ik denk dat we elkaar nog wel eens tegenkomen. Ook leuk om jouw weer gezien te hebben Sandstorm." ze stond op en liep richting de uitgang. Een struik net buiten de boerderij rook verdacht veel naar Aztec. Night zag twee amberkleurige ogen in het donker schitteren. "Aztec!" fluisterde Night. "Wat doe je daar in StarClan's naam?" Night vertrouwde nog steeds op StarClan. Ze was opgegroeid in de Clans die geloofden in StarClan, de Clan waar alle gestorven katten heengingen zodat ze vanaf Zilverpels op hun oude vrienden en familieleden konden passen.

Aztec zat, omdat het gesprek nogal lang duurde, zijn vacht te wassen. Hij schrok op toen hij de fluisterende stem van Night hoorde. "Aztec! Wat doe je daar in StarClan's naam?" Hoorde hij haar fluisteren. Aztec stapte uit de struik. 'Euh, ik...' Zei Aztec verlegen. 'Ik wachtte tot jullie klaar waren, nu ik hier toch was, kon ik hier beter blijven, dacht ik. Als je wil dat ik weg ga, ga ik hoor.' Eigenlijk had hij gewoon geen zin om terug te gaan. Het was best een eindje stappen en het schemeren was al begonnen. 'Zou ik dan iets met je kunnen bespreken?' Vroeg Aztec aarzelend. 'Als ik u niet tot last ben, edele jongedame.' Zei Aztec, om nog een beetje humor in het gesprek te brengen. De ritselende struik achter hem, zwierde de druppels van de voorbije regen op zijn bruine vacht.

"Euh, ik..." stamelde Aztec. "Ik wachtte tot jullie klaar waren, nu ik hier toch was, kon ik hier beter blijven, dacht ik. Als je wil dat ik weg ga, ga ik hoor. Zou ik dan iets met je kunnen bespreken?" zei hij daarna. "Je hoeft niet weg hoor, als je niet wilt. Ja dat kan, de anderen gingen al weg nu de bui over is." zei Night. Ze stond op en liep weer naar binnen. "Kom maar mee," riep ze nog over haar schouder. Eenmaal binnen zocht ze een gemakkelijk plekje in het hooi. Nu ze lekker lag kon ze ook beter luisteren. "Zeg het maar," miauwde ze.

Icy draaide haar oren. Volgens haar begrepen ze haar nog steeds verkeert. 'Ik ben echt geen poesiepoes hoor', zei ze. 'Kan ik er wat aan doen dat ik op straat ben gesmeten toen ik een kitten was?', mompelde ze. Toen Night over opstappen begon, knikte ze. Het werd langzaamaan ook tijd voor haar. Ze wist alleen even niet waar ze naar toe moest. Ze rook in de lucht. Ah, die kant op! Ze was echt ver van huis. Zij ook met haar wandelingen! Was Sandstorm er maar, dan kon die haar vergezellen, ze had niet zo'n zin om alleen te gaan. Zelfs Aztec mocht haar nu op dit moment vergezellen. Ze begon zuchtend aan een tocht naar huis, maar raakte al heel snel de weg kwijt. Ze mauwde jammerend. Ze zocht beschutting in een struik voor de wind, en dacht daar even rustig na. Haar schuilplaats was niet erg opvallend. Mar hoe kon zij, leider van haar eigen schuilplaats, de weg kwijtraken? Als ze nu werd aangevallen door een wilde kat, was haar overlevingskans net zo klein, als dat van een kitten die op het punt stond door een monster te worden aangevallen. En haar huid stak fel af tegenover haar schuilplaats. De wind waaide door haar vacht, suisde in haar oren, en nam de koude met zich mee. Maar ze ging niet klagen. Oh nee. Dan trok ze misschien de aandacht van Aztec, of andere wilde katten, en had die een reden om haar uit te lachen. Het was dat ze door de muis van Night gevoed was, anders liep ze nu ook nog uitgehongerd rond, wat alles een stuk moeilijker zou maken. Hoe kwam ze hier uit? Ze legde zich uitgeput tussen de struiken neer. Toen stond ze op, en begon krachtig tegen de wind in te lopen, maar ze voelde zich uitgeputter & uitgeputter worden naarmate ze de weg verder kwijtraakte.

Aztec ging mee met Night terug naar binnen. Hij nestelde zich neer, net als Night. 'Zeg het maar' Zei ze. 'Nou, ik heb veel vragen...' Begon Aztec, zonder eigenlijk te weten waar hij moest beginnen Laughing

.Hij keek even rond en rook aan de lucht. Vaag kon hij de angstige geur van Icy herkennen, maar besloot er niets over te zeggen. Hij richtte zich weer tot Night. 'Waarom liep je eigenlijk weg? Ik was je achternagelopen, maar ik werd toen aangevallen door een of andere clankat -Steelpaw denk ik-. Toen het gevecht voorbij was, was je weg! Ik dacht eerst dat je in de ravijn gesprongen was. Dus rende ik in paniek naar de ravijn. Opeens kwam Sandstorm ook uit de struiken en dan kwamen er nog 2 katten bij die ik niet kende. Ik rook nog eens aan de lucht en realiseerde me dan dat je geur daar niet stopte. Ik wou de geur volgen, maar het was al heel donker en dan ben ik maar een plekje gaan zoeken. Maar waar was je dan naartoe gelopen aan de ravijn?' Aztec ratelde alles aan één stuk door. Hij besloot Night te laten antwoorden.

Ga door zoals jullie nu posten, op de vorige pagina was het veel te kort.
fluffyFur/Dirkje

"Nou, ik heb veel vragen..." zei Aztec eerst een beetje onzeker. "Waarom liep je eigenlijk weg? Ik was je achternagelopen, maar ik werd toen aangevallen door een of andere clankat -Steelpaw denk ik-. Toen het gevecht voorbij was, was je weg! Ik dacht eerst dat je in de ravijn gesprongen was. Dus rende ik in paniek naar de ravijn. Opeens kwam Sandstorm ook uit de struiken en dan kwamen er nog 2 katten bij die ik niet kende. Ik rook nog eens aan de lucht en realiseerde me dan dat je geur daar niet stopte. Ik wou de geur volgen, maar het was al heel donker en dan ben ik maar een plekje gaan zoeken. Maar waar was je dan naartoe gelopen aan de ravijn?" Opeens kreeg Night een heel verhaal over haar heen. Ze wachtte even om het te overdenken en besloot toen antwoord te geven. "Steelpaw ken ik wel ja. Hij was nog een kitten toen ik in de Clan zat. Het spijt me dat ik weg was gegaan, maar ik wou naar het kamp gaan kijken. Soms heb ik nog een beetje heimwee." ze schudde een beetje met haar schouders. "Toen kwam ik een zwarte langharige kitten tegen die een heel verhaal hield en toen kwamen er nog meer katten van ThunderClan die me weggejaagd hadden. Ik was niet in het ravijn gesprongen, in het ravijn ligt het kamp van ThunderClan. Een goede plek, moet ik zeggen. Je komt er niet zo makkelijk."

Aztec keek even rond en toen Night haar verhaal startte keek hij weer naar haar. "Steelpaw ken ik wel ja. Hij was nog een kitten toen ik in de Clan zat. Het spijt me dat ik weg was gegaan, maar ik wou naar het kamp gaan kijken. Soms heb ik nog een beetje heimwee. Toen kwam ik een zwarte langharige kitten tegen die een heel verhaal hield en toen kwamen er nog meer katten van ThunderClan die me weggejaagd hadden. Ik was niet in het ravijn gesprongen, in het ravijn ligt het kamp van ThunderClan. Een goede plek, moet ik zeggen. Je komt er niet zo makkelijk." Aztecs mond viel open, 'Hadden ze je weggejaagd? En waarom dan?' Zei Aztec en keek vol medelijden naar Night. Hij besloot verder niets te zeggen. Buiten was de regen gestopt, maar er hing wel een strakke windvlaag, die gemakkelijk een kat kon omverblazen.

Aztec keek haar met open mond aan. "Hadden ze je weggejaagd? En waarom dan?" Night zuchtte even. "Een moeilijk verleden..." mompelde ze nauwelijks hoorbaar, met haar kop naar beneden. "Bluestar werd erg kwaad toen ze me zag. Ik had net mijn neef ontmoet en zat net rustig met hem te praten en toen kwam Bluestar ineens en toen jaagde me ze weg toen ze me zag..." ze viel stil. De gedachte aan dat moment was te pijnlijk. "En toen rende ik weg, Steelpaw noemde me een verrader en werd ook kwaad..." weer viel ze stil. Die gedachte was ook te pijnlijk. "Anyway," ze had duidelijk geen zin om er nog meer over te praten, "was dat alles wat je wilde vragen?" Night ging weer rechtop zitten. "Mag ik je ook wat vragen? Hoe was je oude leven? Ik heb nog nooit gehoord van een kittypet die in het wild ging leven. Ik heb wel eens avontuurlijke kittypets gezien, zoals een grote oranje kater met oranje ogen. Ik heb hem wel eens met anderen horen praten, hij heet blijkbaar Jake. Maar ik heb nog nooit gehoord van kittypets die weggelopen waren..."

Aztec schuifelde heen en weer en keek naar Night. Ze zei dat ze een moeilijk verleden had en dat Bluestar -waarschijnlijk de Thunderclan Leader- erg kwaad op haar was. .....'Steelpaw noemde me een verrader.'... Zei ze tussen Aztecs gedachten door. Ze sprak met tegenzin en veel moeite over dat onderwerp en dus besloot Aztec er niet over uit te weiden. Aztec had zijn gedachte juist toen Night over iets anders begon. "Mag ik je ook wat vragen?" Begon ze, en waar Aztec op antwoordde 'Ja, vraag maar.' Nog steeds in lichte shock van wat er met Night was gebeurd. "Hoe was je oude leven? Ik heb nog nooit gehoord van een kittypet die in het wild ging leven. Ik heb wel eens avontuurlijke kittypets gezien, zoals een grote oranje kater met oranje ogen. Ik heb hem wel eens met anderen horen praten, hij heet blijkbaar Jake. Maar ik heb nog nooit gehoord van kittypets die weggelopen waren..." Zei Night rustig en een beetje nieuwsgierig. Aztec voelde zich niet zo gemakkelijk bij dat onderwerp maar als Night het allemaal vertelde van haar leven, kon hij moeilijk zeggen, ik praat er niet graag over..., of zoiets. 'Het huis van mijn tweebenen, was een ramp. Overal lag er eten op de grond, waar ik soms de neiging toe had om ervan te eten en dan meestal ziek werd. Maar dat kon hen niets schelen. Ze waren alleen bang dat ik dood zou gaan als ik buiten zou lopen, onder een monster ofzo. Daarom hielden ze me altijd binnen, waardoor ik 's nachts uit mijn vuile mand kroop en op de vensterbank ging zitten om naar buiten te kijken. Maar op een dag had ik er genoeg van, ik sloop naar de garage en verstopte me daar, tot iemand de garagedeur opendeed en ik kon wegvluchten. Zei Aztec en glimachte met een kleine moeite.

"Het huis van mijn tweebenen, was een ramp. Overal lag er eten op de grond, waar ik soms de neiging toe had om ervan te eten en dan meestal ziek werd. Maar dat kon hen niets schelen. Ze waren alleen bang dat ik dood zou gaan als ik buiten zou lopen, onder een monster ofzo. Daarom hielden ze me altijd binnen, waardoor ik 's nachts uit mijn vuile mand kroop en op de vensterbank ging zitten om naar buiten te kijken. Maar op een dag had ik er genoeg van, ik sloop naar de garage en verstopte me daar, tot iemand de garagedeur opendeed en ik kon wegvluchten." Zo te horen had Aztec het ook moeilijk gehad in zijn verleden. "Wat kunnen tweebenen toch wreed zijn..." zei Night. Ze gaf Aztec een kopje. Het was erg donker geworden in de schuur. Night stond op en keek naar de heldere nachthemel, die helemaal schoongewassen was door de eerdere storm. "Wat zijn de sterren toch mooi he, zoals ze daar staan aan de hemel..." ze keek over haar schouder naar Aztec. "Denk jij dat als ik dood ga, ook naar StarClan ga, en een ster word in Silverpelt?" deze vraag had Night vaak aan haarzelf gesteld. Ze was Clangeboren, en had ThunderClan bloed in haar aderen. Maar ze was een rogue geworden. Afwezig keek ze weer naar de sterren. Een volle maan kwam tevoorschijn achter een doorzichtige kleine wolkensliert, en scheen nu helder op de grond waardoor alles verlicht werd in een zilveren schijnsel.

(Lol ben in een romantische bui xD)

"Wat kunnen tweebenen toch wreed zijn..." zei Night, nadat Aztec heel z'n verhaal had gedaan en gaf hem een kopje. Hij keek naar de zwarte poes, en toen ze op stond en naar buiten ging, volgde Aztec haar. De heldere hemel was bezaaid met fonkelende sterren. "Wat zijn de sterren toch mooi he, zoals ze daar staan aan de hemel..."Zei Night rustig. Aztec ging een beetje dichter bij Night zitten. "Denk jij dat als ik dood ga, ook naar StarClan ga, en een ster word in Silverpelt?" Aztec was een beetje verbaasd, maar zei er niets over. 'Je gaat nooit dood, Night. Je leeft verder in iemand anders hart.' Zei Aztec, keek haar aan en gaf een lik achter Nights oor. Er ging een warme rilling langs Aztecs vacht, Van de wind waarschijnlijk., dacht hij en keek naar de sterren.

"Je gaat nooit dood, Night. Je leeft verder in iemand anders hart." zei Aztec, terwijl hij Night een beetje verbouwereerd aankeek. Toen bedacht ze dat Aztec nog nooit van StarClan gehoord moest hebben. "Maar in wie zijn hart zou ik voortleven? Mijn enige familie haat mij om iets wat ik niet heb gedaan. Wie zou er nog meer zijn?" ineens voelde Night zich verloren terwijl ze terugdacht. Ze keek even naar beneden toen Aztec haar ineens een lik gaf achter haar oor. Dat had ze niet verwacht en ze voelde haar gezicht warm worden, al zou niemand het zien nu het zo donker was. De warmte verspreide zich in haar lichaam en ze ging met haar kop tegen Aztec's schouder zitten, terwijl ze samen naar boven keken.

"Maar in wie zijn hart zou ik voortleven? Mijn enige familie haat mij om iets wat ik niet heb gedaan. Wie zou er nog meer zijn?" Zei Night bedroefd. Aztec voelde zich warm worden al was het hier buiten koud. Opeens voelde hij iets op zijn schouder en keek ernaar. Night lag met haar kop op zijn schouder, wat hij helemaal niet erg vond en dus legde hij zijn kop ook en deed zijn ogen dicht. Aztec hoorde de krekels zachtjes zoemen.

-Sorry voor de mini-post... Inspiloos-

Toen Aztec niets terug zei, ging Night maar verder. "Denk je dat..." ze beet even op haar lip. Ze voelde zich nogal ongemakkelijk. "Denk je dat ik zou voortleven in jouw hart?" ze was bang. Dit had Rainpaw gezegd vlak voordat hij stierf aan zijn verwondingen op het donderpad. Een keer had ze hem nog gezien in een droom. "Ik bedoel," ze voelde zich erg stom. "jij zou wel voortleven in de mijnes. Echt waar. Aztec, sinds ik jouw heb gezien die andere keer met al die rogues en die oranje kittypet, kan ik aan niemand anders dan jouw denken." ze wachtte Aztec's antwoord af. Zou hij kwaad worden? Of lachen omdat hij haar zo stom vond? Of zou hij hetzelfde voelen voor haar?

Silvercoat wandelde eens door het rogue gebied. Hij was op zijn hoede. Opeens rook hij een geur van een rogue-vrouwtjeskat. Dit moest haar territorium zijn. Hij rook de geur het sterkst bij de eik. Hij bestudeerde de eik nader en zag dat er veel leven in en omheen was. Krekels, kevers, vogeltjes en tientallen verschillende kleine beestjes. Silvercoat miauwde beleefd een keer bij de eik om de eigenares' aandacht te trekken. Silvercoat wou tenslotte eens zijn buren ontmoeten...

Aztec voelde zich heuglijk warm vanbinnen en bleef rustig naar de sterren staren. "Denk je dat..." Begon Night, waardoor Aztec zijn blik legde op Night. "Denk je dat ik zou voortleven in jouw hart? Ik bedoel,... jij zou wel voortleven in de mijnes. Echt waar. Aztec, sinds ik jouw heb gezien die andere keer met al die rogues en die oranje kittypet, kan ik aan niemand anders dan jouw denken." Aztec werd helemaal rood en keek naar de grond. 'Nou,' begon hij 'ik vind je ook wel leuk.' Mompelde hij. Maar voor hij verder iets kon zeggen hoorde hij gemiauw, vlug keek hij op. 'Ik zal eens kijken wie het is.' Zei Aztec stil en hoopte nog altijd dat Night hem niet had zien blozen. Eenmaal aangekomen bij de eik, zag hij een grijze tabby kat zitten, een kater. Aztec liep op zijn hoede naar de eik. 'Hallo, wat doe jij hier?' Vroeg Aztec, niet onvriendelijk.

Silvercoat sprong geschrokken opzij. 'Sorry als ik stoor, maar ik ben eens aan het rondkijken om mijn buren te ontmoeten.' legde Silvercoat de rode kater uit. 'Maar, ik rook een andere geur bij dit territorium dan die van jou...' zei Silvercoat ongemakkelijk tegen de ietswat jongere kater. 'Nou, in ieder geval..mijn naam is Silvercoat. Ik leef in de oude koeienschuur, hier niet ver vandaan.' glimlachte hij de andere kat toe. Hij keek even rond. Waar zou die geur dan vandaan komen? vroeg hij zich nieuwsgierig af.

(sorry voor de korte post..)

Night stond op en liep achter Aztec aan. Er was een grijze tabby kater bij de eik, hij had gemauwd om aandacht te trekken. Aztec vroeg wat hij hier deed. Night ging voor hem staan en keek de kater onderzoekend aan. "Hallo, ik ben Night. Dit is mijn boerderij," ze zwaaide met haar staart naar de boerderij. "Ik hoorde je mauwen bij de eik. Wilde je me spreken ofzo?" vroeg ze. Er kwamen tegenwoordig wel veel rogues langs, vond Night. Vanmiddag Icy, Sandstorm en Aztec was er nog steeds. De kater rook naar een geur die Night al eerder geroken had. Dat kon best zijn, omdat ze toen ze pas in de boerderij ging wonen het gebied eromheen goed had verkend.

"Ik hoorde je mauwen bij de eik. Wilde je me spreken ofzo?" vroeg de zwarte poes aan Silvercoat. 'Nou, eigenlijk kom ik eens de omgeving verkennen. Ik woon hier al zo lang in de buurt en ik vond het eens tijd om mijn buren eens beter te leren kennen.' legde hij lachend uit. Hij dacht even weer aan vroeger, toen hij nog erg op zichzelf was, terwijl hij nu heel veel katten een bezoekje bracht en zij hem. 'Ik woon hier niet ver vandaan. Ken je het erf van de tweebeen Harry? Die is inmiddels al wel gestorven, maar het gebied heet zo...nou daar woon ik.' ging Silvercoat verder. 'Ik ben praktisch dus jullie buurman....' hij keek de rode kater eens aan. 'Of...wonen jullie hier niet samen?' vroeg hij langzaam aan de twee. Hij hoopte ze niet te beledigen. 'Trouwens, mijn naam is Silvercoat.' miauwde hij naar de zwarte poes.

Toen Aztec op antwoord zat te wachten van de grijze kat, hoorde hij geritsel in de struiken achter hem en zag Night er uit komen. De grijze kat begon dan te vertellen, 'Sorry als ik stoor, maar ik ben eens aan het rondkijken om mijn buren te ontmoeten. Maar, ik rook een andere geur bij dit territorium dan die van jou... Nou, in ieder geval.. mijn naam is Silvercoat. Ik leef in de oude koeienschuur, hier niet ver vandaan.' 'Hallo Silvercoat,' Zei Aztec dan maar. "Hallo, ik ben Night. Dit is mijn boerderij,' zei Night rustig, "Ik hoorde je mauwen bij de eik. Wilde je me spreken ofzo?"
'Nou, eigenlijk kom ik eens de omgeving verkennen. Ik woon hier al zo lang in de buurt en ik vond het eens tijd om mijn buren eens beter te leren kennen. Ik woon hier niet ver vandaan. Ken je het erf van de tweebeen Harry? Die is inmiddels al wel gestorven, maar het gebied heet zo...nou daar woon ik. Ik ben praktisch dus jullie buurman...'Zei Silvercoat aan een stuk door. 'Of...wonen jullie hier niet samen?' Aztec keek blozend naar zijn poten en in zijn ooghoeken zag hij ook Night een beetje verlegen kijken.

Onderwerp: Re: -XX- Kleine boerderij (Night's terriotrium)