mmmmrei
342
Actief
Your honor, I'm slaying
| |
|  Onderwerp: Silenzio Bruno!  za 21 aug 2021 - 13:56 | |
| Met een snelle beet met zijn kaken brak hij de nek van het konijn dat hij achterna gezeten had. Hijgend kwam hij tot stilstand, terwijl hij zijn omgeving in zich opnam. Hij stond nog op Windclan gebied - gelukkig - maar was wel tot dicht aan de grens geraakt in zijn jacht. Het was nog redelijk vroeg 's ochtends, dus hij verwachtte niemand tegen te komen. De zon was net een uurtje op en de ochtenddauw stond nog op de planten. Hawk hield ervan om zijn dagen vroeg te beginnen, al zorgde het wel voor een slaaptekort omdat vroeg naar bed gaan niet echt zijn ding was. Vandaar dat hij meestal 's middags lekkere dutjes deed tussendoor, en hij moest zeggen dat hij daar nu al erg naar uitkeek. Niet dat hij nu al terug zou gaan - één konijn was niet genoeg opbrengst in de zomer. Hij wilde zijn jacht voortzetten, maar hoorde toen plots wat geluid komen vanaf de andere kant van de grens. Geïnteresseerd spitste hij zijn oortjes. Hmm?
- Remnantpaw 1st
|
|
Butter
874
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Silenzio Bruno! zo 22 aug 2021 - 20:29 | |
| We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past Remnantpaw werd soms met de ochtendgloren al wakker. Wellicht omdat ze had geleerd dat als ze eerder wakker was dan alle andere katten dat ze dan even tijd had om op zichzelf te zijn. Echt op zichzelf, zonder dat iemand over haar zou oordelen. Remnantpaw sloot haar amberkleurige ogen terwijl ze diep inademde in de hoop dat ze niet de stem van een kat zou horen. De stem van haar Mentor die haar op alle fouten wees. Ze maakte altijd de verkeerde keuzes, het verzorgen van een wond was anders dan keuzes maken welke kat van een andere Clan geholpen zou worden. Haar ogen opende ze toen ze in de buurt van haar een harde klap hoorde van een prooi dat gedood werd. Het klonk hard omdat het praktisch naast haar. Langzaam stond ze op terwijl ze met licht opgezette staart; voornamelijk van de schrik, de blik van een kater ontmoette.
|
|
