Strange place..

Kalm en met haar staartje fier in de lucht trippelde Littlepaw door het gebied van de Hoogsparren. Hier, onder de beschutting van de bomen, was ze volledig in haar element. Ze was een kat van de bossen, een kat uit de Thunderclan. En hoewel het leven in een clan zwaar kon zijn, zou ze het met geen mogelijkheid willen opgeven. Dit was haar thuis.
Ze hield voor enkele seconden halt om de omgeving te observeren, en vervolgde toen haar weg over de met naalden bedekte bosgrond. Haar voetkussentjes waren in de loop der manen steeds sterker geworden en hadden dusdanig zoveel eelt opgebouwd dat ze de scherpe takjes nu al niet meer voelde. Alleen af en toe, als er eentje toevallig ongelukkig omhoog stak. De jonge apprentice opende haar bek om de verschillende geuren in de lucht te proeven, en concludeerde toen dat er geen prooi tussen zat. Ze was echter vastbesloten niet met lege poten thuis te komen, en liep koppig door met de aanname omdat ze al 7 manen was, ze dit ook niet kon maken. Winterstorm leidde haar goed op, en zou niet tevreden zijn als Littlepaw er op haar eentje was uitgegaan, en dan bij terugkomst liet blijken dat ze niets had gedaan wat iets te bieden kon hebben voor de clan. Zo ging het nou eenmaal in de warrior code.
De grond onder haar poten voelde plots minder bekend aan, en een zacht briesje dat met haar vacht speelde haalde Littlepaw uit haar concentratie en deed haar dit ontdekken. Ze doorzocht voor een tweede keer de geuren om haar heen, dit keer niet voor prooi, maar om te weten waar ze zich bevond. Ondertussen gleden haar helder blauwe ogen doorzoekend door de omgeving, op zoek naar enig punt van herkenning. Ze bevond zich nog steeds in de Hoogsparren, maar het was hier veel meer open en verderop stond iets wat het zicht op de horizon blokkeerde. Nieuwsgierig, en zich ergens bewust dat dit niet meer clan territoria was, liep Littlepaw erop af. Het leek op boom, maar dan breder, heel veel breder, en niet zo hoog. Ook staken er nergens takken uit, en had elk stukje stam dezelfde symmetrische vorm op het eind. Het was een hek, een soort markering die tweebenen gebruikte voor hun grenzen. Littlepaw snoof eraan, trok met een raar gezicht haar kop weer terug en besloot toen verder een kijkje te nemen. De vreemde, van boom gemaakte markering leek eventjes eindeloos door te gaan, totdat de bosgrond opeens veranderde in een koude en harde ondergrond, en Littlepaw achteruit deinsde bij het zien van vele tweebeennesten. Vol ongeloof staarde ze naar de vreemde gebouwen en vormen die haar brein eerder nog niet voor mogelijk had gehouden. Ze voelde zich hier niet op haar gemak, maar was tevens enorm benieuwd naar deze absurde levenswijze van de tweebenen. Er was haar zelfs verteld dat hier ook katten leefden, zogeheten kittypets. Hoe konden ze het uithouden in zo'n vreemde wereld? Littlepaw kon het niet goed begrijpen. Ze was blij met de vertrouwde bos omgeving op de achtergrond, en nam zich voor niet nog verder van haar territoria te dwalen. Ook al was ze zo nieuwsgierig, haar gezonde verstand vertelde haar dat het niet slim was om je hier te begeven als wilde kat, zeker niet in je eentje. De apprentice draaide zich om om terug naar het bos te keren, toen ze plotseling een geluid opving dat duidelijk de aanwezigheid van een ander dier aankondigde. Ze verstarde. Was het een tweebeen? Of misschien wel een hond? Voorzichtig draaide de siamees haar kop, om tot de ontdekking te komen dat ze werd aangestaard door de ogen van een andere kat.

Princess hoorde haar bazin haar naam roepen, maar ze had nog geen zin om naar binnen te gaan. Haar baasje had niet graag dat ze buiten zat, er zouden hier allerlij gevaren kunnen zijn. Maar princess trok zich daar niets van aan, ze had nog geen enkzl gevaar gien. Ookal had ze wel gehoord dat er in de bossen die aan haar tweebeenest grensden wilde dieren zouden zitten die iemand als haar rouw zouden lusten, maar princess kon zich niet inbeelden hoe er in zo'n bos een kat zou kunnen leven. Zorgeloos liet ze zich naar beneden glijdzn aan de andere kant van het hek. Dorre dennenaalden prikte zcht in haar pootkussentjes. Steeds vaker begaf ze zich tot grote ergernis van haar bazindichter bij het bos. Ze was nog steeds nieuwsgierig of ze ooit een van die grote wilde katten te zien zou krijgen, maar verder brak ze haar hoofd er niet over. Stilletjes wandelde ze verder terwijl allerlij geuren haar neus inkwamen. De verschrikkelijke stank van dat schurftige mormel van de buren, het leek meer op een rat dan op een hond. Frissen bosgeuren en opeens nog een andere , kat. Princess blauwe ogen rustte nu op een kleine simese kat die haar ook anstaarde , ze rook niet als princess net heel anders maar princess herkende de gzur niet. "ha..hallo " mompelde ze een beetje verward tegen de andere kat.

Een vreemde geur streek langs haar geurklieren, en bij het zien van de witte poes rezen Littlepaw's nekharen overeind. Ze leek niet gevaarlijk, zelfs een beetje van haar kant gebracht, maar dit betekende niet dat de jonge leerling onnodige risico's mocht nemen. Dit was onbekend gebied voor haar, en maakte haar extra voorzichtig. De tijd van roekeloze kitten was over, ze was nu 7 manen en moest zich gaan gedragen als een echte warrior. 'Ha..hallo,' mompelde de vreemde poes voorzichtig. Littlepaw boog haar rug en negeerde de begroeting. "Wie ben jij?!" Wàt ben jij? De vreemde zoete geur was haar geheel onbekend. Ze haalde haar neus op, het was zeker geen clankat. Maar, ze droeg ook niet de stank van een zwervende Rogue, dus wat was ze dan wel? Littlepaw liet haar blauwe ogen doorzoekend over haar lichaam glijden. Een Kittypet misschien? Te zien aan de lange, opgepoetste vacht kon dit heel goed mogelijk zijn. Ze had ook niet echt de bouw van een wilde clankat, maar dit kon ook te maken hebben met haar waarschijnlijk jonge leeftijd. Littlepaw deed een paar passen naar voren en opende haar bek. "Ben jij een kittypet?" vroeg ze op haar hoede.

Silverleaf wandelde op een mooie dag naar de tweebeen plaats tot ze geschokt een rare kat zag ze liet zichzelf zakken in sluiphouding en ging geluidloos door de bomen tot ze twee staartlengtes van haar weg stond en ez snoof een kitty cat geur en dacht .....oh het is maar een kitty cat en ze sprong uit de struik voor de vreemde poes haar poten