I don't wanna hear no apologies [OPEN]

RAGE, NOTHIN' BUT RAGE

Ze had er genoeg van. Van heel Windclan en alle halfbakke regels. Niets was juist en niets klopte. Het was om te verachten en ze kon niets anders dan er om lachen. Laatste keer dat ze besloten had om te vertrekken uit dit verrukte kamp hadden honden haar aan stukken gescheurd. Nu stond ze opnieuw met de afweging in haar hoofd. Het was niet beter geworden, katten hadden gedaan alsof ze om haar geven alleen maar om haar net zo hard weer te laten vallen. Het was miserabel, zielig en zwak. Waarom was de stap naar buiten zetten dan zo zwaar. Waarom was die grens opnieuw overstappen zo onmogelijk. Haar blauwe ogen staarde brandend naar de buitenwereld, zo dichtbij en zo enorm ver weg. Haar poten tintelde, smekend naar die vrijheid die ze eens gevoeld had. Toen ze goede dagen had met Houndtemper. Toen ze kon rennen. Toen ze liefde dacht gevonden te hebben.

Het was uiteindelijk allemaal een leugen.

Woedend draaide ze haar kop terug en snoof hard. "Moet je wat van me!" Schreeuwde ze bijna naar de eerste kat in haar gezichtsveld.

CAN'T FIGURE OUT IF I'M GOIN' INSANE. AIN'T NO DOUBT BUT WE SHOW NO MERCY

xoxo

_{Foxtrail liep met nog een knipoog weg van de kater waarmee hij zonet een gezellig gesprek mee gehad had. Heel gezellig. Nu moesten beide toch wel weer aan het werk en Foxtrail wist dat hij zijn taken moeilijk aan de kant kon doen voor zijn pleziertjes. Hij had Ashpaw vanochtend al mee op training genomen, dus nu moest hij nog even jagen. Later had hij nog een Patrol waar hij mee moest gaan, als hij het goed onthouden had. Nou ja, dat was een zorg voor later. De gespierde Warrior begaf zich naar de uitgang waar hij Wisteriawisp tegenkwam. Foxtrail verwachtte niet persé dat zij het plan had het territorium op te gaan, sinds haar ongeluk met die honden was ze toch niet meer weggegaan. Tenminste, dat dacht hij. Hij wou haar vragen of hij er langs kon, maar ze draaide haar kop al naar hem om en schold kwaad op hem. Foxtrail legde geschrokken zijn oren in zijn nek, al besefte hij dat het gewoon haar was. Wie zij was. Ze was kwaad op de hele wereld en hij kon haar moeilijk ongelijk geven. ''Gewoon, erlangs''merkte hij op. Hij stond zelf nog half in de tunnel, al was nu wel genoeg ruimte om langs de poes te gaan. Als ze dat tenminste toeliet. Foxtrail liep langs de grijze Elder heen en keek haar eens aan. ''Als je gaat, ga je niet te ver?''vroeg hij aan haar, niet wetend wat haar plan hier buiten was. Straks moest iemand haar nog terughalen.}

RAGE, NOTHIN' BUT RAGE

Het was Foxtrail en natuurlijk sprak hij haar aan als een baby. Of ze niet te ver zou gaan. Het liet haar sissen terwijl ze de kater aanstaarde. "Alsof jou dat wat boeit." Snauwde ze naar hem. Haar staart heen en weer slaand. Tuurlijk was dat het enige waar hij aan dacht. Hij wou niet degene zijn die haar zielige lichaampje zometeen weer naar binnen zou moeten tillen. Zag hij verdomme niet dat ze opgesloten zat hier. Ze was gevangene hier. Gevangen door haar eigen clan en ze vroegen zich allemaal af waarom ze zoveel haat had naar ze allemaal.

CAN'T FIGURE OUT IF I'M GOIN' INSANE. AIN'T NO DOUBT BUT WE SHOW NO MERCY

xoxo

Foxtrail

I'd like for you and I to go romancing

Say the word, your wish is my command

Het was inmiddels wel bekend dat Wisteriawisp niet het zonnetje in de clan was en de Tunneler wist ergens ook prima dat hij zich er niet al te veel van moest aantrekken. Hij was echter ook het type om vlug opgehitst te worden en hij moest even zijn best doen om zijn trots in te slikken. Daarnaast, ruzie maken met een zwakke Elder was niet helemaal zijn style. ''Mij direct misschien niet zo, maar je hebt gelijk. Ik zal je niet tegenhouden, dat was ik ook al niet van plan''beantwoorde hij simpel. Hij had al genoeg aan zijn eigen zus en Wisteriawisp had genoeg die zich om haar bekommeren. Alleen wist hij niet wat men van hem zou denken als hij haar zomaar had laten gaan zonder een woord en er was weer iets gebeurd. .

@Wisteriawisp

sarahkik

Onderwerp: Re: I don't wanna hear no apologies [OPEN]