I'm walking on sunshine[open]

Gavialpaw was een kalme en easy kerel, die geloofde in het nut van vrede en het nut van oorlog niet persé in zag. Zijn zus daarin tegen had blijkbaar een andere view op de wereld, die ze graag moest bewijzen. Hoe? Oh heel simpel, om het kamp uit te gaan en zich te storten in een oorlog met nauwelijks training ervoor. Bijzonder hoe je familie kon zijn en toch anders. De tabby was juist niet het type om onverwachte en gevaarlijke dingen te doen, niet zo zeer omdat hij bang was, maar waarvoor was het nodig. Gavialpaw liep door het moeras heen, zoveel op de laagste stukken. Hij had al het een of andere erover geleerd, maar hoopte meer te leren van Roughvoice. Vandaag was hij even zelf op pad in elk geval, zodat hij in zijn eigen tijd kon leren. Zijn linker voorpoot zakte opeens weg en hij voelde een schok door zijn schouder heen gaan. Gelukkig was de schade niet al te erg en met wat moeite kon hij zijn poot weer omhoog krijgen. Met een slurpgeluid floepte zijn nu behoorlijk vieze poot er weer uit. Heel fijn weer. Dat werd een lekkere wasbeurt straks. Hij stak zijn tong uit in afkeer, met de gedachte om zijn tong daarover moeten laten gaan. Al kon hij het misschien wel even afspoelen in het water, dat scheelde vast iets.