We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: [open] I truly didn't know that vr 21 mei 2021 - 23:10
Het leven zat nu precies goed. Zijn familie had een goede welzijn en hij had een goed doorzettingsvermogen om zichzelf door deze dagen heen te slopen. Niet dat het ontzettend moeilijk was, maar elke dag had wel zijn slechte dingen. Zoals dat hij daarnet een gesprek had gehad met zijn boze moeder, die gewoon boos was omdat hij niet meer wilde luisteren naar haar slecht advies. Hij was al een volwassene, wist precies goed hoe het leven in elkaar zat. Waarom kon ze al dat advies dan niet op zijn zusje uiten in plaats van op hem? Hij had dat toch niet meer nodig, komaan zeg. Zijn moeder was anderzijds echt een superlieve kattin, maar hij maakte zijn vacht echt wel schoon hoor, en hij was beleefd tegen andere katten, ... Wat kon je nog meer van hem verwachten?
Met een vermoeide zucht ging hij weer buiten het kamp. Mogelijks kalmeerde het jagen hem wat, want hij hield van de open velden en van jagen, dus dat was de perfecte combinatie. Here we go.
Onderwerp: Re: [open] I truly didn't know that vr 21 mei 2021 - 23:41
Foxtrail
I'd like for you and I to go romancing
Say the word, your wish is my command
Hot stuff, zo liep hij door Windclan territorium heen. Hij voelde zich goed in zijn vel vandaag, met zijn mooie verzorgde vacht. Hij mocht niet de mooie kleuren hebben die zijn zusje had, maar hij was zeker niet minder knap. Heldere blauwe ogen en het rood wat door zijn vacht liep, een volle staart die hij om anderen kon slaan om ze lief te hebben. Foxtrail wist wel wat hij waard was en hoe hij er mee om moest gaan. Het was niet enkel uiterlijk, ook zijn woorden telde mee. Zinnen maken die anderen lieten vallen voor hem of ze misschien opstandig maakte, dat was ergens ook wel leuk. Ach nee, te ver ging hij nooit. Het moest een eerlijk spel blijven en al vond hij zichzelf de winnaar, hij hield het ook graag leuk. Talking about fun, was dat niet Prayingmantis? Iets ouder dan hem, zover Foxtrail wist geen grote problemen. Een vriendelijke vent en bovendien met prima looks. Weet je, Foxtrail vond dat hij zijn reputatie wel wat omhoog kon houden. Hij gaf een paar vlugge likken over zijn borst, want Prayingmantis was wel iemand met een verzorgde vacht, dus dat vond hij vast wel belangrijk. ''Hallo daar, Prayingmantis'' begon hij, een warme glimlach op zijn lippen maar een ondeugende twinkel in zijn ogen. ''Je ziet er weer goed uit vandaag''ging hij vrolijk verder. Het was een verrassing hoe de gepatchte Warrior er op zou reageren, maar dat was ook altijd leuk. Het ontdekken van hoe anderen mee deden.
Onderwerp: Re: [open] I truly didn't know that zo 23 mei 2021 - 11:49
Rustig wandelde hij verder het territorium in, gefocust op de omgeving tot er opeens een stem van achter hem klonk. ‘Hallo daar, Prayingmantis’. Hij hield even halt en keek om naar de andere kater die warm naar hem glimlachte – al had deze een ondeugende twinkel in zijn ogen. “Hallo Foxtrail”, begroette de witbruine kater hem terug met een knikje, waarna hij zich naar de ander toedraaide zodat ze gezicht-tegenover-gezicht stonden. Hoe moeilijk was het anders om te luisteren als je de hele tijd je nek moest pijnigen aan hem zo om te keren. ‘Je ziet er weer goed uit vandaag’. Zijn groene ogen gleden even over zijn vacht voordat hij zijn blik weer naar de iets jongere tom richtte. “Dankje, jij ook”, glimlachte hij de ander toe, eigenlijk zachtjes blozend dat hij zo een compliment kreeg uit het niets. Het beurde hem meteen op. Daarnaast waren ze allebei wel mooie aanzichten, hij met zijn korte wit met bruin bevlekte vacht en Foxtrail die een wit met rode mengeling had gepaard met blauwe ogen. “Hoe gaat het anders nog met jou?”.