Tender sweetness

ove was eindelijk groot genoeg om buiten de nursury te spelen. Haar oortjes stonden enthousiast overeind en haar oogjes sprankelende vrolijk. Op haar gevlekte snoetje lag een klein glimlachje waar haar blijdschap van af te lezen was. Echter was er onder haar glimlach een piep klein stukje onzekerheid tevoorschijn gekomen toen haar kleine pootjes dan eindelijk aan de rand van de uitgang stonden. Haar mama was een beschermende moeder, had haar het liefst nog twee moons in het nest gehad, en dan werkte niet goed voor haar onzekerheid. Sinds dat ze een celletje was geweest in haar moeders buik was ze al extra goed beschermd. Zo was haar moeder bijvoorbeeld niet meer buiten de cave geweest sinds het goeie nieuws en had ze haar gehele zwangerschap ervoor gezorgd dat ze zo min mogelijk stress en druk had. Zelfs haar nest was extra zacht geweest voor haar toen zwangere buik. Dat lag natuurlijk heerlijk maar Love wou onderhand wel een keer meer dan het zachte mosnest verkennen. Met haar staartje dik opgezet stond ze te nog steeds op de rand te wachten. Ze moest nog eventjes geduld hebben, haar moeder stond namelijk nog te kletsen met een andere queen. Toen dat eindelijk dan voorbij was kwam haar mama met een klein mosballetje naast haar staan. Love keek op met grote ogen toen het mosballetje aan haar doorgegeven werd. Haar moeder vertelde haar toen ze het balletje overgenomen had dat ze hiermee kon spelen en een vriendje mee kon maken. Ze luisterde goed naar haar woorden. Ze wou niks liever's dan eindelijk een vriendje te hebben om mee te spelen en haar moeder scheen te weten hoe je er eentje maakte; met een mosbal zo bleek. Ze knikte enthousiast, gaf haar moeder een kopje terwijl ze de mosbal nog steeds vasthad en sprong daarna dan eindelijk de grote cave voor het eerst binnen. Er was zoveel te zien. Zoveel nieuwe dingen om te ontdekken. Er liepen veel katten rond maar iedereen paste goed op haar kleine lichaampje die voorbij liep. Haar moeder hield haar natuurlijk ook nog eens vanaf een klein afstandje in de gaten. Als haar moeder geen vacht had gehad dan had je de zweetdruppels van nerveusheid zien lopen. Love keek haar ogen uit en had niks door dat haar moeder angstig toe stond te kijken. Na een tijdje wat rond getippeld te hebben met haar speeltje kwam ze iemand tegen. Een leeftijdsgenootje! Yay! Ze kwam op de tom af en legde haar mosballetje vlakbij de ander neer. Met haar roze neusje rolde ze het balletje naar hem toe en keek hem daarna met verwachtingvolle ogen aan. Wou hij spelen en vriendjes worden? Oh ze hoopte het!