We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Ze kon nog altijd niet geloven dat hun leader die smiecht binnen had gelaten. Geen haar op haar lichaam vertrouwde hem ook maar een klein beetje, met de manier waarop hij zo over Pepperpaw heen zwijmelde. Het zorgde ervoor dat ze ongemakkelijk met haar oren trok, al probeerde ze niet teveel het huppelkonijntje te verstoren. Ze was duidelijk hard geraakt en hoewel Wolfblood normaliter heel weinig interesse had in plantjes, voelde ze zich nu vervelend nutteloos omdat ze niets kon doen. "We zijn er bijna," bromde ze zachtjes. Met tegenzin drukte ze zich iets dichter tegen de rossige poes aan om haar verzwakte lichaam beter te ondersteunen. Natuurlijk was het een idiote rogue die haar te pakken kreeg, alleen zij waren zo laf. Wolfblood snoof en begeleidde haar de medicine cats den in, naar haar veilige nest. Och, het konijntje. Iets in haar harde ogen verzachtte toen ze zag hoe versuft haar blauwe ogen stonden, hoe pijnlijk de wond op haar hoofd eruit zag. De ruige poes duwde haar nagels in de zachte grond. Waar waren haar grote poten goed voor, als ze niet eens de katten kon beschermen waar ze om gaf. Wolfblood keek weg. "Eh, heb je dorst? Moet ik wat water vooe je halen, of iets?"
De weg terug was lastig, als een waas waar ze doorheen liep. Haar hoofd nam nauwelijks dingen op behalve het doffe geklop dat met elke hartslag een nieuwe scheut pijn door haar heen drukte. Wat was er nou gebeurd? Ze herinnerde zich een flinke klap op haar hoofd, en nog een hardere klap toen ze haar hoofd hierop tegen de grond smakte, tegen de stenen. Ze herinnerde zich Brokentune, de kater bij wie ze altijd al een naar gevoel had gehad, maar kon de gebeurtenissen niet aan elkaar linken. In ieder geval was Wolfblood bij haar en ze maakte dankbaar gebruik van de steun van de poes. Haar bewustzijn wilde continu wegvallen, maar voor Wolfblood probeerde ze zich sterk te houden.
Haar nest was het beloofde land. Ze zakte meteen in elkaar toen ze deze bereikt had en krulde zich op in een klein bolletje, haar staart om zich heen geslagen. Ze hoorde nog steeds het geschreeuw van katten in haar oren. Ze had verwacht dat het erg zou zijn, maar dat ze dit keer niet zelf een groot pak rammel zou krijgen. "er is water in de hoek," murmelde ze, bij de kleine poel met water die ze voor de patienten hadden. "Blijf je hier..?" vroeg ze vervolgens, haar stem zacht maar smekend.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Haar konijnenvoetjes stootten amper tegen haar nest aan en toen zakte ze al in elkaar. Wolfblood's blik vertroebelde terwijl ze naar de poes voor haar keek. Had ze geen hulp nodig? Waarom was dat hagedissenmens niet bij d'r? Ze knarste met haar tanden en wist niet zo heel goed wat ze moest doen. De rossige poes vertelde haar waar het water was en kort knikte ze, waarna ze een schoon stuk mos pakte en zich al richting het poeltje wilde lopen. De woorden van de ander stopten haar echter in haar pas en lieten haar oren wat naar achteren springen. Langzaam draaide ze zich om naar de medicine cat. Waarom zou ze? Wat had ze hier nog te zoeken? Haar poten konden niet helen zoals die van Pepperpaw of Newtpaw, ze konden alleen maar schade aanrichten. Wat zou ze hier nog moeten doen, zitten en hopen dat het beter met haar ging? Toekijken, d'r troosten? Yeah, like hell dat ze dat kon. Er was een rogue in het kamp die ze er nog uit moest knikkeren, zat andere dingen waar ze met haar grote bek wél iets aan kon doen... Hopelijk. "Ik-," ze maakte oogcontact en slikte haar woorden in. Even was stil.
Ze wilde niets liever.
"Tuurlijk, als je dat wilt Huppel-... Pepperpaw." een zeldzame glimlach kroop als een waas over haar gelaat. Opnieuw pakte ze het balletje mos op tussen haar tanden en depte deze in het water, waarna ze deze naast Pepperpaw neerlegde. Aan de rand van haar nest ging Wolfblood zitten op de grond, en na even te twijfelen liet ze zich zakken en vouwde haar poten onder zich. "...Ben je... Oké?"
Haar hart bonste in haar keel terwijl ze wachtte, wachtte op het antwoord van Wolfblood. Afwachting werd angst. Misschien vroeg ze wel teveel van Wolfblood, misschien zat de warrior er helemaal niet op te wachten om hier op haar te babysitten terwijl zij met haar domme kop gewond was geraakt. Desondanks durfde Pepperpaw te hopen in haar mistige kop. En die hoop bleek gegrond, want Wolfblood wilde wel blijven, als Pepperpaw dat wilde. Meteen begon haar hoofdinhoud weer te draaien uit stress. "H-het hoeft niet hoor, alleen... alleen.." murmelde ze, haar stem stierf af. Ze voelde zich onrustig, onveilig en één ding wist ze zeker. Wolfblood was altijd een veilige haven.
Voorzichtig boog ze naar voren. De druk op haar hoofdje werd erger en ze kneep haar ogen even pijnlijk dicht, maar desondanks lukte het haar om de mosbal wat leeg te likken. Met een zachte huivering kroop ze wat dieper haar nest in, krulde ze zich op. Wolfblood's vraag beantwoorde ze enkel met een wedervraag. "Heeft Acornstar Brokentune meegenomen?" vroeg ze stilletjes.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Pepperpaw begon alweer te stamelen. Of ze het wel wilde. Wolfblood wuifde het weg, ondanks de onrust in haar poten. Maar ze had het al eerder gedaan, als ze in de oorlog voor haar stil kon zitten, kon ze dat nu ook. Acornstars oren zou ze d'r zeker nog wel van af schreeuwen voor zijn idiote idee om dat gedrocht mee te nemen. Maar het kon wel wachten. Heel eventjes. Ondertussen probeerde Wolfblood het ziczhelf zo comfortabel als mogelijk te maken op de grond naast haar zachte nest, terwijl ze tot haar opluchting zag dat Pepperpaw het water op dronk. Planten kende ze niet, maar water was altijd goed. Toch? Op haar vraag gaf Pepperpaw geen antwoord, ze bracht alleen de viezerd weer op. Wolfblood knarste kort met haar tanden. "...Ja," gaf ze uiterst geërgerd toe. "Maar dat gaat net lang blijven," sprak ze zeer zeker van haar zaak terwijl ze de ander weer aan keek. "Hoezo, ken je die gek?"
Pep voelde haar hart in haar keel bonzen bij het horen van het antwoord van Wolfblood en draaide haar oren naar achter, diep haar nek in. Een huivering trok over haar lichaam heen en ze krulde haar staart om zich heen alsof ze zichzelf wat wilde beschermen. Brokentune voelde alles behalve veilig. Hij had haar niks aangedaan, maar zijn aanwezigheid liet elke alarmbel in haar hoofd rinkelen zo luid als luchtalarmen. Ze knikte stilletjes als reactie op de woorden van Wolf en draaide haar kop weg, haar ogen even dichtknijpend. "Hij is me al een paar keer komen opzoeken.. vanaf dat ik heel klein was al. En hij doet altijd raar."
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Ergens had ze gedacht dat hij een of andere vage rogue vriend van haar was. Dan had ze hem alsnog even hard de deur uit gebonjourt, maar het zou wel het verhaal logischer maken. Daarom wilde ze haar vragen waarom in Starclansnaam ze iets te zoeken had van een rogue die zo walgelijk veel ouder was dan haar. Maar alleen al over hem praten leek haar... Wolfblood fronste, niet zeker over wat het was dat ze in de houding van de ander aflees. Het leek iniedergeval niet positief, waardoor haar haren wat overeind kwamen uit ongemak. Want het was geen vriend. Het was een wildvreemde die haar wél leek te kennen. Wolfblood tikte met het puntje van haar staart op de grond."Hoe bedoel je precies... Raar?" Ze deed haar best zichzelf in te houden, maar er sloop een dreigende ondertoon door in haar woorden.
Hoe bedoelde ze raar. Dat wist ze zelf ook niet eigenlijk. Een verwarde frons kroop op op haar gelaat en ze schudde haar hoofdje lichtjes. "Hij is.. toen ik nog heel klein was.. heel boos wezen schreeuwen naar pap.. Tallstar," Ze verbeterde zichzelf acuut, ze wilde niet meer aan hem refereren als papa. "En ik.. ben hem wel vaker tegengekomen.. Hij kijkt altijd zo raar en hij doet altijd overmatig lief.. Ik vind hem eng." Haar stem was niet meer dan een murmeling. "Ik denk dat hij mama kende..?" Haar herinneringen waren zo wazig van die tijd. Was hij in Windclan kamp destijds? Ja toch? Had hij toen niet geschreeuwd over Tinderight toen bij Tallstar? Maar.. nee.. ze wist het niet meer.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Aandacht luisterde ze naar de woorden van de ander, probeerde deze te ontcijferen. Ergens was het een pak van haar hart dat ze geen genegenheid koesterde tegenover die vieze man, al was dat om meer dan één reden. Anderzijds, waarom bleef hij aan haar plakken? Wat had hij in starclansnaam hier in Shadowclan, en bovenalles bij haar te zoeken? Wolfblood knarste met haar tanden en alles in haar kriebelde om de kater eigenhandig het kamp uit te bonjouren... Maar Pepperpaw had haar gevraagd te blijven, dus dat deed ze. Haar laatste woorden legde een connectie die Wolfblood tot dan toe niet had gedaan, en ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Brokentune. Hij had een clannaam, hij moest ook een clankat zijn geweest - of daar tenminste van afstammen. Had ze gelijk? Kwam hij uit Windclan? Dat deed haar woede enkel verder opborrelen, omdat ze na dit slachtveld alles behalve ruzie met Windclan konden gebruiken. Waarom was hij überhaupt de clan uit? Ze had honderd vragen en geen antwoorden, wat haar mateloos irriteerde. Hij moest weg. Hij moest gewoon weg van haar, en ver ook. "Acornstar heeft verdomme z'n verstand in Starclan achtergelaten," gromde ze meer tegen zichzelf dan tegen Pepperpaw. Haar staart zwiepte ze tegen de grond, waarna ze het rossige meisje met een strakke blik aan keek. "Hij gaat geen haar aan je krenken, oké?" verzekerde ze de ander. "Als dat gedrocht maar in de buurt komt dan geef je een gil, dan sla ik 'm zo terug naar waar hij vandaan komt," heel kort duwde ze haar poot ietwat Pepperpaw kant op, al raakte ze de poes niet aan. Ik ben er voor je.
Pepperpaw beet iets op de binnenkant van haar wang en zuchtte stilletjes. Ze wist niet goed wat ze met Brokentune aanmoest. Wolfblood werd meteen erg boos en Pepperpaw richtte hierop meteen haar blauwe ogen bezorgd op de poes. Straks deed ze iets waar ze spijt van kreeg. Net zoals met Shade toen. Terwijl ze wist dat Wolfblood zoveel goeds in haar had. In dat soort situaties wist Pep ook zeker dat het nog steeds uit het goede van Wolfblood kwam. "Misschien zie ik het gewoon fout en bedoelt hij het goed.." murmelde ze dan ook, waarna ze haar koppie zachtjes schudde. "Hopelijk heeft Acornstar een plan.." Dat moest toch haast wel? Kon toch niet anders? Toen Wolfblood haar poot uitstak, was dat wat Pepperpaw betrof een uitnodiging. Ze had het maar koud in de sneeuw en met haar slechte gestel. Ze kroop dan ook iets haar nest uit en krulde zich tegen Wolfblood's flank aan. Lekker warm.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
De woorden van de ander lieten haar scherp op kijken, een randje van vijandigheid in haar ogen. "Nee." miauwde ze bars. "Nee op beiden," Acornstar had geen plan. Hij zag een kat die hem op dat moment kon helpen en dacht ah, leuk. En als hij al een plan had, kon Wolf er niet uit komen wat het in Starclansnaam was. Wat viel er te halen uit een verraderlijk stuk afval dat niet van haar, van hun medicine cat af kon blijven. "Hij moet gewoon weg-"haar woorden stokten toen Pepperpaw haar fout las, en tegen haar aan kroop. Ze was haar nest uitgekropen en had zich naast haar neer gelegd, haar witte vachtje zo helder en mooi naast de hare. Ze voelde warm en zacht tegelijk, het tegenovergestelde van wat Sinclaw ooit voor haar was geweest, anders dan de intimiteit in een gevecht. Wolfblood verstarde, met iedere spier in haar lichaam. Haar blik gleed naar haar poten, naar haar eigen, grote poten en de klauwen die daar aan vast zaten. "Wat doe je."
Wolfblood stokte met haar woorden toen Pepperpaw zichzelf tegen haar aandrukte. De jonge poes, wie zich het eerst nog zo gemakkelijk had gemaakt naast deze poes wie ze ondertussen als een vriendin zag, verstarde op haar beurt iets bij deze plotselinge omslag. Pepperpaw verstarde vervolgens compleet bij de vraag van de poes en krabbelde weer wat weg. Ze was een grens over gegaan, ze voelde het aan haar water. Ze draaide haar oren wat in haar nek en keek weg. Misschien had ze zich wat te comfortabel gevoeld bij Wolfblood. Een knoop van schaamte legde zich in haar buik terwijl ze nu tegen haar nest aanleunde in plaats van tegen Wolfblood, haar buik op de koude aarde gelegd. "S-sorry.." stamelde het meisje, oren warm van ongemak. Haar hart klopte in haar keel terwijl ze naar woorden zocht. "Het is koud enzo.. sorry, sorry." Pepperpaw dacht er eigenlijk nooit over na, ze voelde zich snel gemakkelijk bij anderen en haalde dan altijd graag knuffels. Maar rekening met Wolfblood's grenzen had ze hierbij niet gehouden.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Shit, kak, kak. Waarom had ze nou weer zo heftig gereageerd? Nu was Pepperpaw duidelijk weer geschrokken, terwijl ze juist zich op d'r gemak moest voelen. En ergens wilde ze d'r ook niet weg. Nuja, ze wilde d'r wel weg, maar niet weg-weg, zeg maar. Ugh, ze wist het zelf ook niet meer. Wolf was inmiddels overeind gekrabbeld en probeerde haar eerdere woorden wat te ontkrachten. "Ik... Eh, Ik bedoelde vooral, het is zo hard hier op de grond, weet je wel," ze dwong zichzelf naar voren te stappen en haar terug haar nest in te helpen. Alles aan haar leek alsof ze van glas was. Haar witte vacht, haar kristal heldere ogen. Zo makkelijk om te breken, te verpesten. Wolf betrapte zich erop dat ze haar aanstaarde, en keek snel weg. "Je nest is zachter. Ik, eh, ik zal wel wat mos voor je pakken. Voor de warmte." ze stapte weg dieper de den in, wetend dat daar nog wat mos lag. Zodra ze uit het zicht was sloeg ze zichzelf voor haar kop. Nutteloos stuk vreten dat ze ook was, waarom verpestte ze het ook altijd? Waarom kon niets verdomme normaal zijn tussen hen? En bovenalles, waarom begon zij de gedachte van Vixen te vervangen? De poes schudde haar kop en benadrukte voor zichzelf dat ze moe was, dat daarom alles vaag was. Met een mond vol mos stapte ze weer richting haar nest, waar ze het mos nogal onhandig en onpraktisch in probeerde te proppen. "Zo beter?" ze wilde sorry zeggen, maar wist niet precies hoe. Dus zorgde ze ervoor dat ze geen oogcontact maakte.
Onderwerp: Gossamer 
di 18 mei 2021 - 12:03
