[Clanmeeting] When all is said and done

Hij had moeten weten dat Settleddust niet op zou geven en hij was dan ook op dat moment bereid om zijn deputy mee zijn den in te nemen. Voor hij daar echter de kans toe kreeg zag hij hoe in zijn ooghoeken zijn apprentice op hem afsprong. Hij draaide zich al half naar haar toe om haar op te vangen, om haar naar de grond te werken wanneer het nodig was, maar Wolfblood was hem voor. De warrior werkte de apprentice naar de grond, maar hij voelde zijn woede opborrelen. Hij had haar misschien uitgelokt, maar je clanleider aanvallen, dat kon niet zomaar, ook al was deze je mentor. "Haal haar hier weg," Sprak hij dan ook naar Wolfblood voornamelijk, maar ieder ander kon het doen. "Wanneer ik terug ben wil ik haar niet meer in het kamp zien." Nee, ze had haar kans gehad. "Misschien zal het haar goed doen om eens te leven als een rogue," Ook al betwijfelde hij dat het feit dat het zou helpen om haar ook maar wat te veranderen.

Darktrail kwam naar hem toe en gaf aan dat hij het kamp bewaakte met een aantal apprentices. "Ik wil straks weten waarom een apprentice het kamp uit heeft weten te komen." Sprak hij naar zijn ex-apprentice. Hij liet zijn blik weer naar Settleddust gaan. "Kom mee," En met die woorden liep hij zijn den binnen. De rest zou moeten wachten tot ze weer klaar waren.

Chillypepper stond als aan de grond genageld toen Serpentpaw op haar mentor afsprong. Wolfblood was sneller, kon de kattin tegen de grond werken terwijl zij enkel maar toekeek met open mond. En Acornstar, Starclanverdomme, wat was er mis met hem? Was hij op zijn kop gevallen, had iemand zijn lichaam overgenomen? Maar toen hij mauwde dat het leven als rogue Serpentpaw misschien goed zou doen, kwam ze plots weer in beweging. De grijze kattin stapte op hem af, staarde hem recht in de ogen. "Dus je neemt een rogue op maar alle Shadowclanners zou je verbannen?", raasde ze woest. "Als je Serpentpaw verbant, verban je mij ook. En ik ben zeker niet de enige die er nu wel genoeg van heeft!", mauwde ze vurig, klauwen in de aarde geboord, vacht dik opgezet. Dit ging te ver. Acornstar had genoeg onschuldigen zonder meer de clan uit gewipt. Niet meer.

Tag: Acorn

Oh en daar brak de hel los. De reactie op Acornstars woorden tegen zijn apprentice waren verwacht. Natuurlijk was ze kwaad, maar Settleddust had nog zo gehoopt dat ze het niet zo ver zou laten komen. Maar voordat ze haar klauwen in de vacht van de leider kon zetten, werd ze gebodycheckt door Wolfblood. Oké, een probleem opgelost. Maar Acornstar was niet blij, verre van blij. Starclan, ergens mocht hij kwaad zijn, maar deze had hij echt zelf uitgelokt. Hij gedroeg zich als een pestkop. Hij had alle macht en misbruikte het, zoals hij nu met simpele woorden besloot dat hij haar niet weer wilde zien. Zijn eigen apprentice. Dit was zijn falen, niet die van Serpentpaw. Dus ontstond er een lage grom in zijn keel, terwijl hij het allemaal voor zijn ogen zag afspelen. En toen ontplofte de bom weer, en Acornstar gebaarde hem mee naar zijn den. Settleddust bleef nog even achter. Bij de sterren wat moest hij zeggen. Helemaal toen Chillypepper, zijn apprentice, voor solidariteit wilde kiezen. ‘Nee, Chillypepper, let op je woorden. Dit komt goed.’ verzekerde hij zijn apprentice. Hij moest dit terugdraaien. Allemaal, de rogue, Serpentpaw, alle gestoorde dingen die nu gebeurden. Zijn blik ging naar de clan, kwaad, maar ergens ook triest. Hij weigerde op te geven, maar het zag er uitzichtloos uit op dit punt. ‘Kalmeer alsjeblieft allemaal een beetje, ik snap jullie woede. Ik zal het met hem bespreken. Voor nu, focus je op aansterken.’ En de rogue, die mocht geen seconde uit het zicht verloren worden. Hij liep daarna Acornstar achterna de den in.