They tell me I'm a god, I'm lost in the facade

There's really just one thing that we have in common:
Neither of us will be missed

Hij wist niet precies waar hij op uit was, de ware reden dat zijn poten weer verkeerd terrein betraden was nog zeker bij hem. Dat was de laatste tijd wel vaker zo, dat onzekere gevoel. Oh ja, hij wist waar hij op uit was en al kwamen er meer redenen bij of verloor hij er een of twee, zijn doel stond vast. Het was waar hij hier voor was, wat zijn oude man hem liet geloven. Alleen hoe erg hij er nog in geloofde stond niet meer zo vast, de haatdragende blikken van wie zijn vrienden zouden moeten zijn waren zwaar. Hij wist wat ze dachten, hij wist wat iedereen van hem dacht. Alleen op het einde maakte het allemaal maar bar weinig uit voor hem. Alles stond al vast. Dus hij had niks meer te verliezen. De donker gestreepte Warrior was een keer slimmer geweest en had eerst gezocht naar sterke geuren die zijn eigen konden bedekken. Hij was de resten van een kampvuurtje tegengekomen. Bijzonder, hoe Twolegs van zo iets verwoestend kon houden. Het rook nog sterk en hij was er in gerold. Het was gelukkig niet te heet meer en het as zorgde ervoor dat zijn vacht nog donkerder werd. Bij het Thunderpath, voordat hij overstak, wreef hij ook nog even met zijn lichaam over het vuile pad. Men moest nu goed hun best doen als ze nog Riverclan wouden ruiken. Hij stak over en dook meteen de struiken in. Shadowclan territorium was een verradelijk gebied, naast het feit dat hij nog geen groot doel had, dus ging hij niet te diep. Met groene ogen spiekte Grimestripe onder de bladeren van de struik door, zijn ogen vielen op water. Hetzelfde water wat uit hun rivier kwam. Zij moesten dat delen met deze ratten. Ongelovelijk eigenlijk. Zou het niet prachtig zijn als hij daar eventjes een einde aan kon maken, ze een teken geven. Natuurlijk, het was vast niet hun enige watervoorraad die ze hadden, maar het zou gewoon bijna grappig zijn. Misschien voor later, als het water sneller opdroogde. Nee, hij moest indruk achterlaten. Hij zou ze laten zien tot wat hij in staat was. Er klonk geritsel verderop en Grimestripe hield zijn adem in, kijkend naar wie er was. Hoewel zijn geur bedekt was, was zijn vacht dat waarschijnlijk nog niet genoeg en hij had geen zin in herkenning. De Shadowclanner was echter onbekend voor hem en een Apprentice. Een jonge nog te zien, jonger dan de poes die hij vermoord had. Zou hij weer een moord plegen? Een laffe moord? Nee, zo vlug was nog te gevaarlijk. Hmmm, misschien kon hij wel eventjes plezier hebben met die kleine rat. Hij wist vrij zeker dat ze elkaar nog niet kende en dat joch zou echt niet weten waar hij vandaan kwam. Grimestripe stapte uit de struiken, na eerst een vlugge check gedaan te hebben of ze echt alleen waren. ''Dwaal je niet te ver naar het gevaarlijke pad?''liet hij zichzelf helemaal bekend maken. Zijn stem was gevaarlijk kalm, maar er was iets van plezier te klinken. Het was helaas niet duidelijk waar hij plezier in had.


Tag: @Gesloten

There's really just one thing that we have in common:
Neither of us will be missed

Een jonge Apprentice, die waren heel verschillend. Sommigen waren meteen aggresief en anderen leken niet zo goed te snappen wat er aan de hand was. Dit was een bijzonder type. Hij zocht meteen naar het gevaarlijke pad waar Grimestripe over had en het feit dat er een wildvreemde kater voor hem stond was blijkbaar nog niet zo belangrijk. Toen de ginger Shadowclanner het over Riverclan had stapte Grimestripe naar achteren, een beetje ongemakkelijk kijkend. Hij had zijn geur toch goed verborgen, of niet soms? Nee, hij wist niet zo goed wat er in de kop van deze voor hem omging, maar het moest bijzonder zijn. Wat had dit allemaal met slakken te maken? Hij begon zijn geduld te verliezen. "De Thunderpath, waar de monsters overheen razen''zei hij maar, om het even duidelijk te maken. Deze clan leefde ernaast, het leek hem dat ze hun Apprentices er meteen over vertelde. Natuurlijk, ze stonden er niet direct naast maar heel ver weg was het ook niet. "Wat is jouw naam?''het was niet gebruikelijk dat hij naar namen vroeg, meestal kon het hem geen ene barst schelen. Alleen hij wou hier iets uithalen, iets nieuws bereiken en dan moest hij een naam kennen. Intussen hield hij alles goed in te gaten en bleef hij dicht bij de struiken.


Tag: @Morningpaw