Tiny love

Hongerig keek hij naar de veel te lage prooistapel, waar nu geen enkele vis meer op lag. Hij besloot niet te eten, of in ieder geval pas wanneer de rest dit al had gedaan. Toen hij Shrimppaw in zijn beeld zag verschijnen twijfelde hij even of hij naar haar toe moest gaan. Als kitten hadden ze elkaar graag gemogen, maar de laatste paar moons was er weinig van spreken gekomen. Ze had het druk met haar medicine cat taken en dat begreep hij. Nu leek ze gelukkig niks te doen te hebben, dus besloot hij dat het oké was om op haar af te stappen. "Hey." mauwde hij zachtjes, zijn ogen verlegen op zijn poten gericht.

[Shrimp]

_{Het was nu rustig in de Medcine Cat Den en Shrimppaw had alle nesten al verschoont en alle kruiden weer netjes gesorteerd en gecheckt. Ze had even een pauzetje voor haarzelf ingelast. Zodra zonhoog voorbij was ging ze op pad voor wat extra kruiden. Ze hoopte maar dat er in die tijd niemand was die haar hulp nodig had. 'Hey,' klonk het zachtjes naast haar. Ze keek op en zag de verlegen Tinypaw. Een lieve glimlach verscheen op haar snoetje. 'Hoi Tinypaw,' snorde ze terug. Was er iets met hem aan de poot of wilde hij gewoon een praatje?}

Bij haar zachte begroeting keek hij weer op. Hij had eigenlijk niet echt nagedacht over wat er nu zou gebeuren. Door haar lieve uitstraling wist hij wel wat te ontspannen. Dat was weer echt iets voor hem, zenuwachtig worden om niks. Zijn voorpoot schuifelde echter nog zachtjes heen en weer. "Heb je uh- hulp nodig?" Stom, dat klonk weer helemaal nergens naar. Maar het was eruit. Hij had haar helemaal zelf benaderd en dat was toch iets om trots op te zijn.

_{Tinypaw leek te aarzelen en schuifelde met zijn pootje heen en weer. Shrimppaw kantelde haar kopje lichtjes en keek de ander met lichte interesse aan. Ze had Tinypaw altijd aardig gevonden, maar door hun aparte taken en slaapplekken hadden ze elkaar nooit beter leren kennen. Ze vond het wel leuk van hem dat hij nu op haar af kwam. 'Heb je uh- hulp nodig?' was zijn vraag. De poes knipperde ietwat verbaasd met haar ogen, maar glimlachte toch. 'Nu je het zegt..' Een ideetje begon zich te vormen. 'Ik wilde eigenlijk zo voor een rondje over het territorium gaan om kruiden te verzamelen. Wil je me daarmee helpen?'}

Met gespitste oortjes luisterde hij naar haar voorstel, waarna hij enthousiast knikte. "J-ja, graag!" Ze moest eens weten hoe blij hij was om weer iets leuks met haar te doen. Van kruiden wist hij vrij weinig, maar dit kon ook een kans zijn om meer te leren. Er was niks mis met wat algemen kennis. Kort schraapte hij zijn keel. "Ik heb alle tijd." Zei hij, hopend op dat ze meteen konden vertrekken. Als ze nog dingen te doen had dan begreep hij dat, al had hij er wel erg veel zin in.

Ze was blij te zien hoe Tinypaw enthousiast knikte bij haar voorstel. 'J-ja, graag!' Ze glimlachte. Nu was kruiden zoeken nog leuker, als ze het samen met iemand deed. En Tinypaw was goed gezelschap. Zeker nu ze elkaar minder spraken was het een goed moment om weer eens bij te praten. 'Ik heb alle tijd,' zei hij vervolgens. Shrimp snorde zachtjes en knikte. 'Dat is mooi, want we kunnen gelijk vertrekken dan,' miauwde ze. Ze wist immers al welke kruiden ze nodig had. Ze draaide al naar de uitgang.

Hij kon zijn opwinding moeilijk verbergen en zijn oortjes schoten omhoog. "L-leuk!" Stamelde hij. Stom, straks dat ze nog dat hij verliefd op haar was. En dat was dus niet het geval. Het mocht niet eens. Hij volgde haar richting de uitgang en begon naast haar te lopen. "Dat heb ik al willen meemaken." Verduidelijkte hij zijn eerdere, een beetje ongemakkelijke uitspraak. Dat was geen leugen. Het medicine cat bestaan interesseerde hem al langer.

Een duidelijk vrolijke stemming overviel Tinypaw terwijl hij stamelde dat hij het leuk vond. Shrimppaw glimlachte, blij door zijn enthousiasme. Kruiden zoeken was voor haar bijna een dagelijkse routine en het gaf haar een stukje rust in haar leven. Om dat samen te delen met een lieve Clangenoot was nog leuker. 'Dat heb ik al willen meemaken,' miauwde Tiny terwijl hij naast haar liep. Ze draaide haar kopje en knikte begrijpend. 'Ik vind kruiden zoeken ook wel wat leuker dan jagen,' reageerde ze snorrend. Al vond ze vissen wel een leuk iets om te doen, dat zou ze eigenlijk wat meer moeten doen vond ze.

Een grinnikje verliet zijn mond bij haar opmerking. Dat kon hij zich wel voorstellen. "Wie weet ik straks ook wel." lachte hij nerveus. Jagen, of uberhaupt ook maar iets warrior gerelateerd was gewoon niet zijn ding. Hij mistte twee moons aan training, was zwak en fragiel en kon gewoonweg niks. Kruiden zoeken leek hem daarom ook een goede uitweg, want dat was vast niet zo moeilijk. Shrimp wees gewoon wat aan en hij zou het pakken. Inmiddels waren ze bij de rivier aangekomen. Soepel gleed hij in het water en zwom hij naar de over kant. Eenmaal op de oever geklommen wachtte hij netjes op de oudere poes. "Wat heb je nodig?" Vroeg hij toen ook zij uit het water was geklommen. Er lag al meer zekerheid in zijn stem nu ze onderweg waren.

Tinypaw grinnikte op haar opmerking. 'Wie weet ik straks ook wel,' lachte hij wat nerveus. Shrimp schonk hem een glimlach. Dat kon ze zich ergens wel voorstellen, maar toch was kruiden zoeken ook erg lastig. Het kon erg lastig zijn, net als dat jagen erg lastig kon zijn. Kruiden konden net als dieren niet aanwezig zijn, en ze moesten met sommigen ook letten op de seizoenen. En dan maar hopen dat je herinnerde waar de kruiden ongeveer groeide. Shrimppaw besloot Tiny daar allemaal maar niet mee lastig te vallen en zonder woorden zwommen ze naar de overkant. 'Wat heb je nodig?' vroeg hij aan de overkant. Shrimp schudde haar vacht uit en keek even rond. 'Ik ben op zoek naar moederkruid en wilde zuring,' miauwde ze. 'Moederkruid groeit het beste bij water, dus daar gaan we naar toe. Houdt je ogen goed open voor de wilde zuring, want die kan zowat overal groeien. Weet je hoe het eruit ziet?' miauwde ze, haar ogen weer op de kater richtend.

Moederkruid en wilde zuring, daar had hij weleens van gehoord. Niet dat hij er veel van wist, maar ze zouden te herkennen moeten zijn. "Ja, groene, gekartelde blaadjes toch?" Vroeg hij al knikkend. Soms vroeg hij zich af of hij niet beter medicine cat apprentice had kunnen worden. Dan zou hij misschien wat goeds in de wereld kunnen brengen. Maarja, op deze manier kon het nog een beetje.