I can see it in your eyes

Onderwerp: I can see it in your eyes zo 4 apr 2021 - 15:07

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Natuurlijk wist hij ergens wel dat wat hij van plan was te doen niet niks was. Toch was de boom hier bij fourtrees iets waar hij zich aan vast kon klampen. Het was een duidelijk teken dat hij het zich niet ingebeeld had en dat er nog maar een ding te doen staat. Hij had Starclan aan zijn zijde, dus wat kon er nu misgaan? Hij maakte zijn weg naar de rots en klom omhoog. Het was misschien geen gathering, maar hier zitten gaf hem een goed uitzicht over de open plek en ook over de andere territoria voor een deel. Hij kon zich nog steeds de vorige gathering herinneren en ook wat er gebeurd was. De plek waar hij zelf een leven verloren had was niet echt zichtbaar door de sneeuw die er nu over lag, maar het verbaasde hem niks als er onder het wit nog een vlek van zijn bloed lag. En niet alleen die van hem zouden zichtbaar zijn. Er waren meer katten doodgegaan tenslotte, maar de rest had niet meer terug kunnen komen.

[Open]

El4a

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw ontsnapte vaak de drukte richting de Fourtrees, zelfs al was ze nog niet bij de Moonstone geweest, het gaf haar het gevoel dat ze in alle rust zich kon verbinden met een deel van Starclan, een klein deel wellicht maar het was nog steeds iets dat onmiskenbaar belangrijk was voor de pas benoemde Medicine Cat Apprentice. Haar amberkleurige ogen stonden bedachtzaam terwijl ze de struiken af speurde naar iets dat wellicht onder de poedersneeuw nog bruikbaar was. De meeste planten overleefden immers de Leafbare niet, of trokken zich terug onder de aarde waar de wortels verder leefden wannaar hun koppen weer op kwamen als de sneeuw smolt en de zon langer aan de hemel bleef staan. De jonge kattin hief haar kop toen ze door het kleine winterbriesje de geur van Shadowclan rook en voorzichtig stapte ze dan ook op de robuuste kater af, zijn bruine vacht kwam haar niet bekend voor, ergens was ze blij dat ze de Gathering niet had mee gemaakt. Al had ze deze natuurlijk wel meegekregen van haar Clangenoten. 'Excuseer mij? Maar... Horen niet alleen Clanleaders op de rots te zitten. Tijdens de Gathering?' Mauwde haar schorre stem zachtjes maar sterk genoeg om de stilte te verbreken. Haar oortjes bewoog ze kort terwijl ze haar staart ontspannen heen en weer zwiepte, ze was oprecht nieuwsgierig, dat was duidelijk aan haar houding die afwachtend maar ook rustig bleef. Een alerte blik in haar ogen toonde echter dat ze niet zeker wist of ze de situatie goed had benaderd.

❅

Een stem trok zijn aandacht voor de geur van Thunderclan dat deed en hij liet zijn blik naar beneden gaan, naar degene die gesproken had, een apprentice. Ze vroeg eigenlijk vrijwel meteen wat hij daar op die rots deed. Een die zo te horen dus niet voor haar mond gevallen was. "Misschien ben ik wel een clanleader?" Het was geen bevestiging dat hij een clanleader was en had het eerder als een vraag gesteld. Hij ging niet in op het gathering deel, want dat was misschien wel waar, maar zou daarom ook niet verklaren waarom hij hier was.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had nog nooit een Leader van een andere Clan gezien en hoewel deze haar wel beschreven waren, waren er wel meer bruin gestreepte katers. Veel meer dan alleen de Shadowclan Leader, waardoor ze hem dan ook niet had kunnen herkennen als zijnde een Leader. Het was niet alsof Starclan elke Leader op deed lichtten in de ogen van een Medicine Cat Apprentice. 'Misschien ben ik wel een clanleader?' Vroeg de grote kater waardoor de grijze kattin haar kopje verward schuin hield. 'Bent u een Leader dan?' Vroeg ze onhandig en zachtjes, haar stem was vriendelijk maar zeer zeker ook twijfelachtig. Dom was de jonge kattin niet, dat was ook duidelijk aan haar houding. Ze wist gewoon niet wat ze van de Shadowclanner moest maken.

❅

Jonge apprentices waren stiekem wel leuk op deze manier. Hoe ze niet wisten wie hij was, want ze hadden alleen beschrijvingen en hij was echt niet de enige bruin gestreepte kater in Shadowclan. Ook al zou het feit dat hij niet de jongste meer was er misschien wel extra bij moeten helpen, maar dan had hij ook zijn broer kunnen zijn. Zijn gezicht vertrok iets bij die gedachte. Nee, hij wilde niet voor zijn broer aangezien worden. "En wat als ik de leader van Shadowclan ben?" Zou ze zich dan ineens anders gaan gedragen? Dat haatte hij ergens wel het meeste eraan, hoe katten zich anders voordeden soms wanneer ze eenmaal door hadden dat hij een leader was.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat Apprentice moest eerlijk bekennen dat voornamelijk de Shadowclanners interessant waren als ze het over andere Clans hadden. Immers leken ze vaak wat vrijer richting haar te spreken, wat mysterieuzer en lastiger in te schatten. Daar viel de cyperse kater dan ook duidelijk onder. 'En wat als ik de leader van Shadowclan ben?' De jonge kattin hield haar kop schuin en haalde haar schouders op. 'Dan heeft u verrassend weinig grijze haren, want de Leader van Shadowclan is super oud. Bijna een Elder!' Mauwde de kattin zachtjes voordat ze onschuldig haar poot begon te likken, omdat ze die opmerking er toch wel een beetje onhandig uit had gefloept.

❅

De apprentice was nog jong, dus het was niet heel verrassend dat ze hem niet herkende. Hetzelfde gold omgekeerd, gezien hij haar nog niet eerder bij een gathering gezien had. Toch dacht hij dat er wel verhalen rond zouden moeten gaan in de andere clans van hoe hij eruit zag. De apprentice sprak weer en hij trok kort een wenkbrauw op. Moest dat een compliment zijn? Maar de woorden die volgden waren dat duidelijk niet. Ze noemde hem simpelweg oud. "Hm, zo oud is hij nu ook weer niet toch?" Was dat hoe de verhalen over hem rond gingen in de andere clans? Dat hij oud was?

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De kater leek er niet zoveel problemen mee te hebben dat ze zijn Leader, of in dit geval hem zelf, een oude kat noemde. Het feit bleef, zeker voor een jong ding als zijzelf, was de kater gewoon een opa. Een oud beest. 'Hm, zo oud is hij nu ook weer niet toch?' Vroeg de grote kater. 'Hij kan de opa van mijn opa zijn. Hij is oud!' Mauwde ze droog terwijl een kleine ondeugende sprankeling in haar ogen ontstond. Het was nu duidelijk dat ze het niet slecht bedoelde, dat ze enkel bloesje eerlijk was en een beetje in een humoristische bui. Van haar kon immers gezegd worden dat ze super jong was, en het was duidelijk dat ze het niet beledigend bedoelde. Voor een kleine kattin zoals de Medicine Cat Apprentice, was hij gewoon bijna seniel.

❅

Onderwerp: Re: I can see it in your eyes