Recall the time of no return

Het ging al wat beter met hem en zijn trainingen. Na 3 manen van goed wennen heeft hij ervoor gezorgd dat hij eindelijk zijn weg kon vinden in de tunnels en in het algemeen de trainingen vlotter kon doorlopen. Het deed hem beter voelen dan vroeger, wanneer het leven zo'n routine had waarbij hij elke dag wel faalde met iets. Maar nu voelde hij zich beter ja, nu hij had geluisterd naar de woorden van zijn oudere broer.

Nu was de bruine tom druk bezig met eens op zijn eentje door de tunnels te navigeren. Het was nog steeds een ingewikkeld stelsel gevuld van duisternis maar hij had eindelijk door hoe hij zijn andere zintuigen, naast zijn ogen, goed kon gebruiken. Hij huppelde van hier naar daar en zorgde voor een goed evenwicht en balans. Zo was deze uiteindelijk aan het ene eind van de tunnel gekomen die zeer dicht bij de grens lag van windclan. Toen hij uit de tunnels was rende hij nog door het veld, waar hij van wist dat hij er nooit echt op zou jagen. Ergens vond de kater dat wel jammer, maar als zijn hele familie die soms niet eens naar hem omkeek - allemaal succesvolle tunnelers waren, dan wilde hij dat ook worden om zijn Clan goed te kunnen helpen.

Eenmaal aan de grens ging hij even stilstaan om te rusten van al dat rondrennen. Hij was aardig goed geworden in dat soort dingen dat hem tevreden maakte. Paar manen terug voelde hij zich alsof de hele wereld naar hem toe keerde al was hij niet depressief ofzo. Het maakte hem gewoon zeer onzeker, maar nu was hij voorbereid. Al kwam er wel opeens Riverclan geur zijn neus binnen en zijn bruine ogen keken op naar de poes die verscheen met een prachtige glans door het zonlicht die recht op zijn ogen leken te schijnen.

+Mousepaw

De kattin kwam steeds vaker buiten, en steeds een stukje veder. Ze had het gebied waar haar moeder over regeerde al helemaal gezien. Dus zocht ze nu, (letterlijk en figuurlijk) de grenzen op. Een koude bries waaide door haar haren heen. Maar koud had ze het niet, ondanks dat haar vacht kort was. Kon het haar goed warm houden. Haar goud gekleurde ogen merkte een gedaante op. Ze schatte dat de kat in kwestie ongeveer haar leeftijd moest zijn. Oh, en een windclanner. Dat was wel duidelijk te ruiken. "Hallo daar!" Riep ze vanaf haar kant. Ze schonk de vreemdeling een glimlach, ze hoopte dat dit een luchtige ontmoeting kon zijn. Zin in vijandigheid had ze echt niet.