[Open] Glow in the dark

Onderwerp: [Open] Glow in the dark di 10 aug 2021 - 22:08

THERE'S MAGIC DEEP IN OUR HEART

Peppermint

Zachtjes humde ze terwijl ze kruiden uitlegde en weer hersorteerde. Het was een fijn gevoel om dit te doen, ervoor zorgen dat alles weer op zijn plek lag. Het gaf haar rust in haar hoofd, een taak waarmee ze haar gedachten kon verzetten, iets om te doen. Ze wierp even een blik op de teddybeer die in het nest van Newt lag, zwarte oogjes glinsterend in het maanlicht. "Zo ligt alles weer netjes, of niet?" vroeg ze hem hardop, alsof ze tegen Newt zou praten. Het was eenzaam in de medicine cat den nu. Misschien was het een beetje manisch om tegen een beer te praten, maar je moest wat. Weinig zieken was weinig katten die de den bezochten, in principe goed. Maar... Wel stil.

"Living with pain is easy. But the scars.. we'll never get rid of."

Met gespleten ogen glipte ze door de kamp ingang. Haar ademhaling lichtjes gejaagd. Terwijl ze het lichaam van een kraai met zich mee sleurde. Voor ze het op de hoop prooi smeed en lichtjes spuugde. Haar staart zwiepte gemeen heen en weer terwijl ze nogmaals naar haar vangst staarde. Ergens was ze trot, verse prooi en geen kraaien eten. Maar aan de andere kant kon ze haar kwaadheid niet verbergen. Maar oor trok gemeen door een diepe snee. Het bloed sijpelde nog. De kraai had gemeen naar haar uitgehaald met zijn bek en had jammer genoeg haar rechter oor mee gekregen. Ook haar linker shoulder piekte gemeen. Die kraaien pootjes konden giftig uithalen. Het was een kort gevecht geweest. Maar toch vloekte ze nu in haarzelf dat ze het beest niet sneller de keel had doorgebeten. Met een laatste verwijtende blink draaide zich weg van de hoop en trippelde stilletjes door het kamp op weg naar de den van de medicijn kat.

Voor een moment bleef ze voor de opening staan. Stilletjes turend. Raar maar waar dit zou de eerste keer zijn dat ze hier binnen stapte en het gaf haar een raar gevoel. Ze kon de geuren van kruiden al van hier onderscheiden en ze kon er niet aan helpen dat ze haar neus optrok. Hoe de medicijn katten daar heel de dag in konden leven… Ze versmalde haar ogen voor ze stilletjes binnen glipte. Haar ogen gleden over de plek. Voor ze bleven steken op Peppermint die over haar kruiden zat gebogen voor ze tegen een teddybeer sprak. Blacksnow staarde haar even aan voor ze sprak. “Heb je niets beters te doen?” Haar woorden kwamen er harder uit dan de bedoeling was. Bijna als een snauw. Maar ze was al slecht gezind door haar ‘gevecht’ met de kraai en het pieken van haar wonden.

Zonder meer te zeggen staarde ze de jonge medicijn kat aan terwijl ze ging zitten en haar staart netjes over haar voor poten legde. Het puntje van haar staart zwiepte lichtjes op en neer. Ze sloot haar ogen en draaide haar kop lichtjes weg voor ze haar keel schraapte. “Zou je me kunnen helpen Peppermint?”
Ze was niet iemand die snel om hulp zou vragen en als ze deze krassen door iets anders had gekregen zou ze zelfs niet naar de medicijn kat lopen. Maar wie wist waar die kraai allemaal had gezeten? Ze wilde niet dat de wonden zouden beginnen te ontsteken en wel ze liep liever niet rond met een pijnlijke oor.