Net terug van de training keek hij nog even Skadi na die weer belangrijke Captain zaken ging doen, waarna hij zelf een blik wierp op de andere katten. Hij was niet moe nog en met eten moest hij toch wachten. Bovendien, hij had zich sinds de trainingen begonnen waren wat lui gedragen wat betreft de klusjes waar hij altijd om vroeg. Hij mocht misschien geen kitten meer zijn, dat betekende niet dat hij nu lekker op zijn krent kon gaan zitten zodra niemand hem iets opdroeg. Oh nee, de taken die hij naar zijn kop geslingerd kreeg voerde hij graag nog met liefde uit. Alles om men tevreden te houden of niet soms? Alleen Moros zag het vragen om taken als een kans om te laten zien hoe bereid hij was om te werken voor de Elite, hoe graag hij door de modder zou kruipen voor de anderen. Dat was wat velen hier graag wouden, iemand die ze konden onderdrukken en misschien zelfs vernederen. Alleen hij was daar op gericht, hij speelde dat spelletje zo graag mee. Op het einde wist iedereen dat dit Bloodclan was en niet alles hier was wat het leek. En hij hoorde bij die laatste categorie. Helaas zag hij niet meteen een member om te storen, maar wel een oudere Young One. Als kitten had hij ook de Young Ones om klusjes gevraagd, omdat ze toen nog boven hem stonden. Alleen nu had hij er minder behoefte aan. Ze waren nu gelijk. Misschien als ze zelf bijna Member zouden zijn, alleen de poes in zijn ogen was daar nog niet. Hmmm, Nelthilta. Een poes met een pittige karakter, was het niet? Ze glimlachte, maar de reden achter die glimlach mocht misschien niet zo mooi zijn als de glimlach zelf. Wel, die klusjes moesten maar even wachten. Nu was Moros interesse bij de sneeuwwitte poes.
''Aan het dromen over je toekomst?''vroeg hij aan haar nadat hij naar haar toe gegaan was. Dat deed hij ook wel graag, soms tussendoor even fantaseren over hoe zijn toekomst hier er uit zou zien. Vast goed, want daar ging hij zelf voor zorgen. Hij moest alleen even wat offers maken.
Onderwerp: Hidden ghosts 
do 15 apr 2021 - 20:52