We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Your grace is wasted in your face. Your boldness stands alone among the wreck. M A T H I A S Het vormde een perfecte camouflage, de sneeuw die aan zijn pels hing als ijspegels aan de gevels van Twoleg nesten. Waar de kater eerder zijn thuis vond waren vrijwel geen twolegs. Losstaand van een aantal, die er in de zomer een nest neerzette, enkel om deze na een paardagen inclusief hun zelf er weg te halen. Maar nu, nu er geen ontkomen aan was, hield de kater een nieuwsgierig oog op de rare wezens, hier schijnbaar wel in hun natuurlijke habitat. Hield zijn kop ietwat schuin toen hij er één als een zwijn door sneeuw heen zag wroeten. Maar eten, dat deed het voor geen seconde, ontbloote enkel de grond eronder en ging weer verder. De massief gebouwde kater fronste, schudde al glimlachend zijn brede kop in onbegrip voor hij zich van het paaltje afzette. Sneeuw vloog als een wolk omhoog, verstoort door het zware gewicht dat er plot poot op zette. Maar Mathias trilde voor geen seconde, was gewend aan de kou die andere hier blijkbaar niet zo zeer met open arme verwelkomde.
Hij haatte de kou. Het was niet perse dat hij er niet tegenkon, hij had immers een dikke en lange vacht die hem goed warmhield (in de zomer zelfs té, maar dat is een klacht voor een ander moment...), maar kou betekende sneeuw, en sneeuw betekende een natte vacht. Lukas' lange witte pels was perfect gecamoufleerd in het winterwonderlandschap, maar hallo zeg, wat was het zwaar. Daarbovenop kwam ook nog dat het zo ontzettend moeilijk was om prooi te vinden in de koude, donkere maanden. In zijn eentje zou hij het wel redden, maar hij had twee monden te voeden.
Emil... Hij keek naar het kleine katertje die aan zijn zijde geplakt zat. Lukas voelde zich schuldig. Hoe moest hij een klein wezentje de weg wijzen in het leven als hij zelf geen flauw idee had waar hij mee bezig was? Hij was, voor zijn gevoel, zelf nog jong, veel te jong, en had veel te leren. Hij deed zijn best, maar wat als dat niet goed genoeg was? Wat als hij het voor hen allebei verpestte?
Toen rook hij iets dat zijn haren overeind deed staan. Een kater. Hij stopte abrupt en tikte Emil zachtjes aan zodat hij oplette. Lukas spitste zijn oren. Plof. Het geluid vertelde hem dat het een grote kater betrof. Hij wilde wegrennen, maar wat als Emil hem niet bij kon houden? Wat als de vreemde kater hem te pakken zou nemen? Hij zou zichzelf dat nooit kunnen vergeven. Lukas haalde diep en trillerig adem. Misschien zou hij zichzelf eruit kunnen praten, maar als het tot vechten kwam zou hij zijn broertje met zijn leven verdedigen.
Zijn oortjes schoten zenuwachtig heen en weer. Als hij er op uit was met Lukas was het altijd een stuk minder spannend dan als hij alleen was. Gelukkig gebeurde dat niet veel. Net zoals nu. Hij was blij om de vertrouwde witte vacht van zijn broer naast zich te hebben, ook al viel hij soms zo weg in de sneeuw. Zelf was hij opvallender, met het zwarte in zijn vacht. Emil was nog niet zo goed in opletten op zijn omgeving, hij had de plof dus ook niet gehoord. Wel merkte hij dat hij aan getikt werd en keek op naar hem, zijn ogen vragend. Wat was er? Toen hoorde hij het ook, geluid. Een kat? Emil bleef stil en schoof nog wat dichter naar zijn broer toe. Dit vond hij spannend.
Your grace is wasted in your face. Your boldness stands alone among the wreck. M A T H I A S Een groot wonder was het niet. De aandacht die zo'n grote man kreeg wanneer zijn zware lichaam de grond onder zijn poten verstoorde, de sneeuw die er lag deed opstuiven. Zijn gouden pels afstekend tegen het prachtige witte landschap om hen heen. De kater prikte zijn oortjes naar voren toen een trillende adem, een geur, zijn aandacht vroeg. Angst hing in de lucht als de nevel over de weides. Mathias was een van nature sociaal gedreven kater, lang hoefde je de kater niet te kennen om te weten dat het geen Solitair wezen was. Stapte met opgeheve kop en onnodig trots ieder gesprek in, leefde voor het gezelschap, het gevoel van belang. Zijn blik viel op een tweetal, bevend op hun kleine pootjes, de grote tom keek als een reus op hen neer. "Nou zeg, zo eng ben ik toch niet?" mauwde hij, kantelde zijn kop terwijl een glimlach op zijn gezicht vormde.
De grote leeuwachtige kat keek hen recht aan. Shit. Lukas deed een stap naar voren om Emil te beschermen, die wat dichter tegen hem aan was gekropen. Emil was zijn eerste prioriteit. Zolang Emil dit overleefde, zou alles okay zijn. Hij keek naar het kleine katertje achter hem. Hij wist niet waar hij de moed vandaan moest halen, maar hij dwong zichzelf om door te gaan. Hij haalde opnieuw diep adem en keek de kater voor hen met een ijskoude blik aan. Lukas zag dat hij... glimlachte? Wat een zieke geest. Waarom zou je hier plezier uit halen? Een kleine grom ontsnapte zijn keel. "Nou zeg, zo eng ben ik toch niet?" Met gebolde rug stapte Lukas vooruit. "Als je met je gore poten aan mijn broertje komt zorg ik ervoor dat voor de rest van je leven hinkt, mafkees." Hij kon de grote kater misschien niet vermoorden, maar met een beetje tactisch krabben zou hij wellicht blijvende schade kunnen aanbrengen... mocht het zover komen.
Onderwerp: North wind 
wo 14 apr 2021 - 15:30
