In a Sieve they went

Met een zucht hief de kater zijn kop op, genoot hij van de enkele zwakken zonnestralen die door een kleine breuk in de tunnels hun weg op zijn rossige vacht vonden. Het was een enkel moment van volledige vreugde die hij vond in het tunnelen, in het in het donker aftasten naar prooi. Zijn netvliezen kleurde rood toen hij zijn ogen deed sluiten, het ene zintuig uitzettend deed zijn focus naar het voelen van de warmte om hem heen versterken, deed hem dingen horen die hij voorheen niet zou hebben opgemerkt. Deed hem de pootvallen achter hem opmerken. Gewoonlijk zou de kater alles en niets hebben uitgescholden wanneer hij op zo'n moment verstoord werd, maar de geur die kat met zich meedroeg weerhield hem hiervan. Eenmaal dichtbij genoeg draaide de kater zijn kop naar haar, Harespring. Hij kon wel raden dat zij het korte moment van warm zonlicht ook wel kon waarderen, zo in die kille tunnels achter en voor hen. "Harespring?" mauwde hij het donker in, zijn ogen tot spleten knijpend om het gestalte van haar lichaam te onderschijden van het zwart om haar heen.

De tunnels bleven te donker als ze heel eerlijk was. Het was gewoon zo anders dan gewoon altijd de zon op je rug te voelen terwijl je over de open vlakte rende. Daarom was het ook een kleine opluchting toen ze wat zonlicht opmerkte door een paar spleten in de tunnel. Ze had dan ook misschien iets te veel haast gezet om daar te komen, waardoor ze op het laatste moment pas door had dat iemand anders er ook was. Haar naam werd gesproken en dat bevestigde voor haar alleen maar wie hier was. "Blazesong," Sprak ze hem toe. Het was wennen dat hij nu de deputy was, maar hopelijk vond hij het niet al te erg dat ze niet echt formeel met hem was ondanks dat zijn rang verandert was. "Ondanks dat je deputy bent, ben je nog steeds in de tunnels te vinden?" Er zat een licht plagende toon achter die woorden. Ze wist hoeveel hij er niet van hield om hier te zijn, net zoveel als haar. Maar dat maakte het niet minder leuk om hem er toch lichtjes mee te plagen.

"Blazesong," begroette de poes hem, zijn hart deed vrolijker kloppen rondom het feit dat het woord deputy niet viel. Niet uitstaan kon hij het, al het respect dat hem dagelijks werd toegegooid, alle keren dat hij werd aangesproken met deputy. Hij vond het al lastig genoeg met andere te spreken als warrior, laat staan als de ander zijn woorden nou ook nog eens gevuld waren met zo'n gewicht. "Ondanks dat je deputy bent, ben je nog steeds in de tunnels te vinden?" vroeg ze hem, haar stem plagend klinkend. En het was die plagende toon die de kater ervan weerhield scherp terug te kaatsen, bovendien was dit Harespring. En hoewel nog niet al te bekend voor de kater wist hij dat de twee iets gemeen hadden, was het makkelijker voor hem een waar antwoord te formuleren dan gewoon. Hoefde hij niet terug te vallen op antwoorden de ander niks aan had. "Hm, zou niet eerlijk tegenover jou zijn of niet soms?" met een iets wat jeugdige vonkel in zijn ogen keek hij op naar de poes, nu eidelijk te herkennen in het zwakke warme licht. Rolde er een kleine lach uit zijn bek bij het horen van zijn eigen antwoord en schudde hij kort zijn kop "Bovendien haat ik et te moeten toegeven, maar voelt het is goed om voor even weg te zijn van alle drama boven ons" Met een gepijnste blik keek de kater kort naar zijn poten, had hij moeite toe te geven aan zichzelf dat hij er zo mee zat. Slecht met verandering als hij was.

Ze was blij dat hij op dezelfde manier terug reageerde, want het had kunnen zijn dat hij nu hij deputy was anders erover dacht. Maar dat was gelukkig niet zo en ze kon dan ook een glimlach niet onderdrukken. Het was toch fijn dat ze gewoon nog haarzelf kon zijn hier bij hem, want er waren er nog te veel die haar als fragiel beschouwden of als niet goed genoeg. Vooral Thawrage had dat laten merken toen ze mentor werd van Oakpaw, maar wat gaf hem dat recht? Ze schudde het echter van haar af, alleen merkte wel dat de glimlach kort verdwenen was van haar gelaat. "Het kan niet makkelijk zijn." Er was al genoeg gebeurd in de korte tijd tenslotte en ook wat eraan vooraf ging. Hoe Amberstorm eraf gezet was. "Maar we kunnen dat inderdaad altijd even vergeten. Wie weet loopt er hier wat rond dat we kunnen proberen te vangen?" Of ze hadden alles al weggejaagd, maar daar zouden ze vanzelf achterkomen.

Gelukkig echode zijn woorden in haar antwoord, hoefde hij zich niet ongemakkelijk te verdedigen bij het horen dat ook zij bereid was afleiding te zoeken. De kleine kater knikte al zacht glimlachend en draaide zich richting de donkere tunnel achter hem "Laten we dan niet al te lang wachten huh". Hij was nooit de beste jager geweest. Als hij heel eerlijk zou zijn geweest was hij nu onzekerder dan ooit te voren. Een deputy die niet eens goed kon jagen? Ze zou hem vierkant kunnen uitlachen zodra ze merkte dat hij gelukkig was 2 muizen te hebben gevangen. Maar ergens, ergens was het een geruststelling dat het Harespring was, had hij zo het gevoel zich niet te hoeven schamen rondom de poes. Bovendien was de kans zo groot dat ze alles weggejaagd hadden, misschien zou hij nu niet met de leegste poten de tunnel uit kruipen. Met een kort knikje van zijn kop zette hij het op een rustig lopen, rilde zijn rug koud bij het verlaten van het zacht warme zonlicht.  "Starclan verdomme wat is het koud hier beneden" bromde hij zachtjes onder zijn ademhaling, een snelle schud van zijn kop volgend "En dan zijn het vaker die riverclanners en Shadowclanners die een dikke pels verdienen, pft"

De kans dat ze iets zouden vangen was waarschijnlijk niet zo groot, maar dat maakte haar niet heel erg uit. Ze was al blij zat dat ze hier niet alleen was en dan ook nog eens met Blazesong. Op de een of andere manier voelde ze zich bij hem meer op haar gemak dan bij anderen, ook al was hij nu de deputy, maar dat maakte voor haar niet echt een verschil. Ze zette haar haren wat verder uit terwijl ze hem volgde. Het was hier inderdaad koud, totaal anders dan wanneer je op zijn minst de zon nog op je rug kon voelen. "Zonder de zon is het hier inderdaad koud." Sprak ze dan ook zachtjes, terwijl ze wat dichter bij Blazesong ging lopen. Niet dat het veel zou helpen in de smalle gang, want om het echt van elkaars warmte gebruik te kunnen maken zou ze naast hem moeten kunnen lopen, maar dat kon simpelweg niet. "Als de tunnel breder was geweest hadden we elkaar warm kunnen houden op zijn minst." Voegde ze er dan ook aan toe, ook al wist ze niet hoe hij die woorden op zou vatten.

De kater knikte toen ze met hem in stemde, uitleggend dat het zonder zonlicht inderdaad behoorlijk koud was. Hij voelde hoe ze dichter achter hem aan kwam lopen door de kleine gang heen. "Als de tunnel breder was geweest hadden we elkaar warm kunnen houden op zijn minst." voegde ze er onverwachts aan toe. Iet wat ongemakkelijk bij die woorden flikkerde de deputy kort met zijn rechter oortje, aha. "Hm, waarschijnlijk ja" mauwde hij dan maar, het zou enkel nog vreemder woorden als hij het on eens zou zijn, wat ze zei was immers zeker niet ver van de waarheid, biologie if you will. "Toch zou ik best wel zo'n dikke pels willen nu, ook al moet je dan extra moeite doen dat te dragen denk"

Het was ook hoe het werkte in de warriors den als het koud was om dichter bij elkaar te gaan liggen, maar misschien had Blazesong die opmerking verkeerd opgevat? Ze had het goed bedoelt tenslotte. "Een dikke vacht zou ook zeker helpen inderdaad, maar al het zand dat je er dan uit moet wassen lijkt me eerlijk vervelend." Ze vond het nu vaak genoeg al erg om te doen en als je dan nog een dikke vacht had. Ze moest er niet aan denken. "Al dat zand is zeker niet mijn favoriet aan het tunneler zijn." Ze wist tenslotte dat ze eerlijk met hem hierover kon zijn. Iets dat ze niet met al haar clangenoten kon zijn. Thawrage zou haar er mogelijk op afrekenen bijvoorbeeld. Zeggen dat ze dan niet goed genoeg was om zijn broertje te trainen. En dat alleen als ze een opmerking zou maken over het feit dat ze iets niet leuk vond aan het tunneler zijn. Zij kon er toch ook niet veel aan doen dat ze eerste een moor runner geweest was?

Nee zand was zeker niet iets dat ze zou missen als het geen onderdeel was van tunneler zijn. "Ik denk dat ik het meteen de eerste keer al had." Sprak ze. Ze kon het zich nog wel herinneren de eerste keer dat ze een tunnel in moest en het gevoel had dat ze als een zandkat teruggekomen was. "Ik had denk ik geen plek waar geen zand zat." En ze had de fout gemaakt om haarzelf niet eerst te wassen voor ze haar nest in ging, maar besloot dit in het nest te doen. "En me wassen in mijn nest was geen goed idee." Ze lachte iets bij die gedachte. De hele nacht had ze het zand nog gevoeld.

Het was een fout die iedereen wel eens maakte inderdaad, maar het was geen prettige. In plaats van dat je denkt al het zand uit je vacht te hebben gehaald zit er nog genoeg in je nest om je de hele nacht wakker te houden met pech. Bij het horen van de naam van haar apprentice kwam er een kleine glimlach tevoorschijn, ook al bracht het ook een lichte irritatie met zich mee. "Oakpaw vordert goed, ook al lijkt zijn broer ervan overtuigd te zijn dat ik niet goed genoeg ben als mentor." Ze kon haar irritatie niet helemaal weghouden bij het laatste deel. Ze kon het nog steeds niet helemaal begrijpen hoe de young warrior het lef had gehad om haar kunnen in twijfel te trekken.

Het ging hier inderdaad om Thawrage, ze knikte dan ook toen Blazesong zijn naam noemde. Het zou haar niks verbazen als de kater al meer problemen had veroorzaakt met andere katten met dat gedrag van hem. Ze zou het niet te veel aandacht willen geven, maar als de young warrior op haar lippen bleef toekijken, dan had ze daar eerlijk niet heel veel zin in. "Ik zal proberen me er niet te veel van aan te trekken." Sprak ze dan ook. Maar zo simpel was het allemaal eerlijk niet. "Ik hoop alleen niet dat hij ook gaat besluiten om toe te kijken bij trainingen." Daar zou ze geen zin in hebben elke keer en ze hoopte dan ook niet dat Thawrage dat zou gaan doen op een gegeven moment.