[Event] The End is Near

Ze stampte het kamp binnen, buiten adem en met wilde ogen. Het kwam eraan, hij kwam er aan. Vannacht zouden ze haar territorium binnen stormen, en dan moest ze gereed zijn. Er was nog zoveel wat voorbereiding vergde, maar ze had geen tijd, en dus zou ze het sneller aanpakken. De leader schoot snel de verhoging op. Toen ze haar adem weer had verzameld, schraapte ze luid haar keel. "Iedereen, verzamel je!" Geen ceremonie, iets veel dringenders en ernstiger. Het licht van de slinkende maan scheen op haar neer, en hier en daar zag Crystalstar de gestalten van ontwaakte katten verzamelen. "Clangenoten! Het spijt me jullie te wekken op dit vroege uur." De hemel was nog donker, maar er was een grijze hint aan de kant van de rijzende zon te zien. Ze slikte en ging snel door: "Blueflower en ik hebben zojuist Acornstar gesproken om hem een laatste keer te vragen niet tot oorlog over te gaan, onze pogingen hebben gefaald. Shadowclan zal ten strijde trekken tegen Riverclan." Haar zeegroene ogen keken over de vele gezichten, die ze stuk voor stuk wilde beschermen. Ze moest kracht blijven uitstralen, hun duidelijk maken dat het nieuws haar niet beangstigde, maar slechts betreurde. "Ik wil dat iedere Warrior die kan vechten klaar staat om zijn clan te beschermen, samen met iedere apprentice van negen moons of ouder." Haar eigen dochters zouden in het kamp blijven, zogenaamd  om het te beschermen, maar in werkelijkheid om hun eigen veiligheid te waarborgen. "Jullie zullen worden opgedeeld in drie groepen: Twee grote die met mij en Blueflower mee zullen gaan zodra er aangevallen wordt, en één kleinere die haar zal blijven als laatste redmiddel." Ze hadden in ieder geval twee voordelen: er werd op hun territorium gevochten en dus konden ze iedere warrior die beschikbaar was inzetten, en daarnaast was er het water, wat hen de laatste veiligheid zou bieden. "We verwachten dat Shadowclan vannacht de grens zal oversteken. Iedereen moet klaar staan voor Riverclan, begrepen?!" Riep ze uit over de groep katten. En dan moesten er nu nog razendsnel twee katten naar de grens toe om de wacht te zitten. Eén om Riverclan zelf te alarmeren, en de ander om hun 'vrienden' op de hoogte te stellen als het moment kwam. "De snelste warriors, meldt je nu bij mij, ik heb twee van jullie nodig." Verkondigde Crystalstar als laatste, compleet in beslag genomen door de geest van de aankomende strijd.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw werd gewekt door het harde geschreeuw van de stem van haar leider. Ze knipperde sloom met haar ogen toen ze wakker werd. Wattes? Nogmaals een schreeuw en ze keek naar de uitgang van haar den. Man, de zon was nog niet eens op. Waar was deze herrie voor? Maar toen er beweging in de dens leek te komen, overwon haar nieuwsgierigheid ook en liep ze het kamp in. Het klonk urgent. Haar blauwe ogen glinsteren in het zwakke maanlicht en toen ze slaperig plaatsnam, kwam opeens het slechte nieuws. Cottonpaws ogen vlogen open en ze keek ongelovig naar de leider, en haar moeder, opeens klaarwakker. Wat? Waarom? Was alles zo vreselijk over haar hoofd heen gegaan? Ja, ze had gehoord dat er gedoe was op de gathering, maar er was altijd gedoe op de gathering. Haar hartje begon sneller te kloppen. Zij was één van die katten die oud genoeg was. Waar Cottonpaw verbaal altijd erg stoer was, vond ze dit toch wel beangstigend. Vechten, een écht gevecht. Dat was anders dan trainingen, trainingen die ze vakkundig had vermeden sinds ze Honeybear had als mentor. Cottonpaw keek in het rond, wanhopig op zoek naar iemand om aan te hangen. Naar papa. Maar haar ogen vielen ook weer opnieuw naar haar moeder, die daar ook vooraan stond. Die ook één van de groepen zou leiden. Eén ding was zeker, iets waar ze niet voor zou buigen. ‘Ik ga met jou mee, mama!’ zei ze zo stoer als ze kon. No way dat ze gescheiden zou worden. Ze haalde nog een keer diep adem. Ze knikte dat ze het verder begrepen had. Oh bij StarClan, dit was spannend. En voor het eerst in een lange tijd, deed Cottonpaw een stil gebedje.}

Ook deze ochtend was Littlemane vroeg uit de veren om de ochtendpatrouille op zich te nemen. Hij had het de poes beloofd waarmee hij gisteren de avond had doorgebracht en belofte maakt schuld. Veel zou er echter niet van komen want van zodra hij zijn nest uit was gekropen, klaar voor de patrouille, klonk de stem van Crystalstar door het kamp. Hij spitste meteen zijn oren en stapte dichterbij. Hij was al iets langer wakker dan de gemiddelde Riverclanner, wat hem enorm alert maakte. Het was serieus en het sloeg half en half in als een bom. Iedereen had wel iéts zien aankomen, maar dat het plots zo snel hier was, was voor iedereen een verassing. Littlemane was echter niet zo verbaast en had het wel zien aankomen. Het huidige regime van het bos was koppig en veel koppigaards bij elkaar zorgde voor vonken. Dat was op de Gathering al duidelijk geworden. "De snelste warriors, meldt je nu bij mij, ik heb twee van jullie nodig." Toen de leader snelle warriors bij zich vroeg, stapte hij meteen naar voren. Deze kans liet hij niet aan zich voorbij gaan, uiteraard. Zich bewijzen aan de clan en aan eender welke poes, liet hij niet schieten. Hij was kleiner dan de gemiddelde Riverclanner, wat hem wel heel vaardig maakte in het zich vlot voortbewegen door het territorium. Als hij niet geschikt was, zou hij het wel te horen krijgen. Hij kon maar proberen. "Je had iemand nodig?" mauwde hij meteen en hield zijn blik op de grijze leader gericht en de deputy. Heel kort trok hij een mondhoek op naar hen, waarna hij zijn gezicht in de plooi hield. Hij keek niet meteen om naar de andere kat die zich aanbood als 'snelle warrior'. Hij schonk ook niet veel aandacht aan Cottonpaw, de apprentice en dochter van Blueflower, waarmee hij gisteren een patrouille had gedaan. Hij was nooit echt heel dol geweest op jonge katten, laat staan dat hij mentor wilde worden. Dat moesten ze hem niet aandoen.

Tag: Crystalstar, Blueflower and Cottonpaw

Een paniekerige kreet, gevolgd door een golf van beweging en gemurmel liet hem wild wakker schrikken. Het was nog nacht, maar de ochtend zou snel komen. Meteen al wist hij waar het om ging: ShadowClan. Zonder zijn piekerige vacht plat te likken snelde hij de open plek op. Zijn vermoeden was correct, er werden voorbereidingen getroffen. Zonder op verdere instructies te wachten had hij al voor zichzelf besloten wat hij zou gaan doen. Hij ging met Crystal mee, en hij was zeker van dat zij er ook zo over dacht. "Ik ga met jou mee!" Bracht hij boven het geroezemoes uit. De ernst van de situatie drong nog niet tot hem door en dat was maar goed ook, want dan zou hij nooit dit kamp kunnen verlaten. Dit was zijn eerste oorlog. En hoewel hij hier moons voor had getraind, had hij geen idee wat hem te wachten stond.

Tag: Crystal

<sub>De weg naar het kamp was een vreemde waas geweest. Het ene moment was Blueflower de grote rots afgegleden, het andere moment stapte ze het kamp binnen en drong het pas écht tot haar door wat haar te wachten stond. Blueflower wilde wakker worden uit deze nachtmerrie maar kon dat niet. Versteend stont ze naast Crystalstar die eruit zag alsof ze opgejaagd werd door een meute honden. Blueflower liet haar ogen over de gezichten gaan. De een keek vastberaden, de ander boos, weer een ander ongerust en een enkeling, een enkeling die verstandig was, keek bang. Blueflower had ook zo willen kijken. Had met alle plezier haar plek willen omruilen en in het kamp blijven om iedereen die ze maar kon te beschermen. Maar- dit was ook beschermen. Vechten zodat de indringer buiten de deur bleef en haar kittens ongedeerd zouden blijven. Blueflower wierp een verlangende blik op de nursery. Blijf veilig, mijn kinderen. Starclan, waak over ze.. Smeekte ze geluidloos.

Cottonpaw’s stemmetje bracht haar meteen weer terug naar waar ze stond, op haar vier poten in het kamp. Ze keek geschokt in haar dochters ogen en voelde haar binnenste breken. Plotseling dacht ze weer terug aan die keer dat zij en Appleseed waren aangevallen door twolegs. Hoe hard ze toen had gevochten om hem te beschermen. Alles viel op zijn plaats op dat moment en een hernieuwde kracht stroomde door Blueflower heen. “Natuurlijk, Cottonpaw,” kwam er schor uit. Ze had niets liever gewild dan haar dochter bij haar zijde hebben. Als ze zich dan toch al in die rotoorlog zou storten, dan zou ze dat het liefste dicht bij haar dochter doen. Blueflower’s ogen gleden behoedzaam door het kamp heen. Waar was Appleseed? Ze kon hem niet onderscheiden in de menigte katten. Een klein deel van haar.. een piepklein deel waarvan Blueflower zou zweren dat die weg was, verlangde naar hem. Haar grote sterke beer. Haar rots in de branding. “Ik hou van je..” murmelde ze tenslotte tegen haar dochter en ze duwde een vluchtige neus tegen diens wang voordat ze zich afwendde en omhoog keek naar Crystalstar. Had ze Cottonpaw bedoelt of Appleseed?

TAG @Cottonpaw @Appleseed</sub>

Zijn lange dunne maar gespierde lijf zat aan de rand van het kampwand toen hij toeluisterde naar de woorden van Crystalstar. Op zijn gezicht en houding lag zoals altijd een emotieloze uitdrukking toen hij toekeek. Iedereen verzamelde zich, maakte zich klaar voor het gevecht en deelde zich in de groepen die Crystalstar klaar had staan voor de oorlog. Hoewel hij het bloed al in zijn neusgaten kon ruiken probeerde hij zijn trillende staartpunt in bedwang te houden. Het was al weer een tijdje geleden dat hij het rooie vloeistof op zijn lippen geproefd had en nu hij zonder consequenties weer vlees tussen zijn kaken mocht krijgen wekte een bepaald gevoel bij hem op. Zijn ogen waren rond en open terwijl hij nog stilletjes toekeek maar het was niet te missen dat een korte zwarte glans over zijn blik heen gleed. Toen iedereen zich had verdeeld kwam Fleckhound rustig overeind. Zijn lichaam bewoog sierlijk als een slang richting de kant van de deputy op tot hij achter haar stond. Bij haar oor liet hij zijn dienst horen. ''Alles voor Riverclan, niet?'' Hij ging naast haar zitten na zijn woorden en keek naar beneden om oogcontact met haar te vinden. ''Ik hou wel een oogje op Cottonpaw wanneer jij de deputy taken verricht tijdens het gevecht.'' Zijn lippen krulde op in een grijns.

TAG: Blueflower

Het zat er natuurlijk al een hele tijd aan te komen, dus Butterpact was niet echt verrast toen Crystalstar op de rots sprong en haar Clan bij een riep. Hij luisterde aandachtig naar de woorden die ze sprak en hij kwam overeind, zijn blik naar achteren gericht om Mousepaw te zoeken. Hij wilde dat de kattin hier zou blijven. Ze was sowieso nog te jong om mee te vechten en hij wilde niet dat ze hun achterna zou lopen om een wit voetje bij haar moeder te gaan halen. Er ging dan ook een gewicht van zijn schouders af toen Crystalstar al hardop aangaf dat er enkel apprentices toegelaten werden vanaf negen moons en ouder. Mooi zo. Dat wilde dan ook zeggen dat er geen ruimte voor discussie was en dat was precies zoals hij het wilde hebben. Zijn groengele blik gleed weer naar zijn leader toen ze haar woorden sprak en hij kwam overeind om zich bij de grote groep aan te melden. Hij liet een paar anderen voorgaan en sloot zich toen bij de groep aan. “Ik ga mee met de grote groep,” sprak hij op een duidelijke, luide toon. Hij voegde zich bij de rest van het groepje en zocht met zijn ogen snel over zijn schouder naar Bittersweet. Hij wist dat zijn dochter deze kans niet wilde laten ontglippen, maar StarClan liet haar alsjeblieft veilig zijn. Hij kon het niet aan om nóg een familielid te verliezen in een strijd. Dat kon hij écht niet.

Tag: Crystalstar (grote groep)

Als er dan een voordeel was aan alles, dan moest het maar zijn dat hij haar niet meer tegen kon houden bij dit soort dingen. De laatste paar moons waren stukken achter elkaar zwaar geweest voor de fragiele, zwart-witte poes. Haar normaal zo vurige blauwe ogen waren dof geweest, maar tenminste bracht dit leven in haar terug. Ze kwaad op hun leader, woedend zelfs voor deze verdomde oorlog. Wat ze Twistedheart had aangedaan was niets behalve wreed geweest en hypocriet, dan nog maar te zwijgen over Hollypaw. Maar of ze het er nu mee eens was of niet, Riverclan was haar clan. Als er nog iets was wat ze had overgehouden, dan was dat haar eergevoel en loyaliteit aan haar clan. Met een standvastige blik kwam ze naar voren. "Ik ga met jou mee, Crystalstar," haar ogen fonkelden terwijl ze de leader aan keek. En misschien als dan haar vader mee keek vanaf de sterren, dat hij trots zou zijn.

Met grote, bange ogen staarde hij naar zijn leader, de leader die hij had zien sterven, om vervolgens te herrijzen. De leader die hen een oorlog in stuurde. Hij had grootse respect voor de poes, afgezien van het feit dat zijn vader voor haar had gekozen. Ze was sterk, daadkrachtig en onoverwinnelijk. Maar nu twijfelde hij. Niet omdat hij haar of zijn clan niet sterk genoeg vond, maar omdat hij bang was. Heel bang. Katten om hen heen begonnen zichzelf een groep toe te wijzen en hij had geen idee wat hij moest doen. Zijn training verliep soepeler dan gedacht, maar hij had nog lang niet het niveau van een 9 moons oude apprentice bereikt. Er was geen tegenstander die hem niet kapot zou maken. Betekende dat dat hij mocht blijven? Stormflight zat verstopt in de menigte en hij vertrouwde niemand anders. Te beschaamd om het aan iemand te vragen ging hij ineengekropen zitten en begon hij zachtjes te snikken, hopend op dat hij niet op zou vallen.

Tag: open

Natuurlijk brak er direct een kabaal los onder de katten. Crystalstar sprong van haar verhoging en landde in het stof van de open plek. Onmiddellijk kwamen er katten op haar en Blueflower toegelopen die zichzelf aanmeldden. Littlemane was als eerste bij haar om zich als snelle aan te melden. Crystalstar knikte resoluut naar hem, niet van plan om te wachten totdat ze iedereen goed kon uithoren over hun snelheid. "Ja, ik wil dat je naar de grens naar fourtrees gaat, zodra je ook maar één Shadowclankat ziet verschijnen kom je hier terug, dan trekken we ten strijde, ga nu!" Beval ze de kater onmiddellijk. Tag; @Littlemane

Daarna kwam haar eerste apprentice, haar Hermitshell. De kater die ze zo lief had, maar tegen wie ze dat nooit hardop kon uitspreken. Zelfs in deze tijd bleef hij loyaal, en hij verkondigde met haar mee te gaan. Crystalstar dacht heel even na, wilde ze hem in dat gevaar brengen? Zij zou het hardst vechten, het meeste gevaar op zich nemen. Toen besloot ze dat hij het verdiende. Ze had hem getraind en beloofd dat hij de beste warrior van de clan zou worden, en ze zou woord houden. Onderdeel van dat woord was dat hij nu met haar mee kon. "Natuurlijk, Hermitshell." Miauwde ze, en ze gaf hem het eerste kopje dat ze ooit aan haar kleinzoon had gegeven. Ze was bang om zijn veiligheid, maar vertrouwde hem. Toen glipte plotseling ook Honorpaw erbij, en Crystalstar twijfelde opnieuw. Een apprentice zou in gevaar komen, maar ze had zoveel mogelijk capabele katten nodig. "Ja, Honorpaw, maar blijf dichtbij de warriors."Tag; @Hermitshell & @Honorpaw

Toen kwam Dreamdust, en haar taak was direct duidelijk voor Crystalstar. Ze was altijd loyaal aan haar geweest en had er nooit veel voor terug gezien, maar nu zou de leader haar een eervolle taak uit laten voeren waarmee de jongere kattin zich zou kunnen bewijzen. "Dreamdust, ik wil dat ook jij nu naar Fourtrees gaat en samen met Littlemane uitkijkt naar Shadowclan. Zodra ze komen sprint je zo snel mogelijk langs de grens met Windclan naar het uiterste deel van ons territorium." Ze boog haar kop iets dichter naar de ander toe, om het geheime plan niet aan iedereen te delen. "Daar zal je een klein kamp met Rogues vinden. Zeg ze dat de tijd gekomen is, en neem ze mee, direct op Acornstar af. Zorg ervoor dat niemand van Shadowclan jóú ziet." Tag; @Dreamdust

Shatteredice kwam ook naar haar toe en stelde voor dat zij ook kon rennen. Crystalstar was blij dat ze al twee katten had aangewezen, ze wou haar vriendin niet zover op de frontlinie zetten. Ze kende het territorium ook het slechts, hoewel Crystalstar er niet aan twijfelde dat ze de taken kon uitvoeren. Gelukkig kwam Shatteredice zelf al met een ander voorbeeld, en zei dat ze graag met Blueflower mee zou gaan. "Natuurlijk, ga met Blueflower mee." Crystalstar duwde even haar wang tegen die van Shatteredice en vervolgde zachtjes: "Zorg goed voor jezelf." Waarna ze weer achteruit stapte. Tag; @Shatteredice

De rest was een waas, de katten kwamen zo snel op haar af dat het moeilijk werd om iedereen aandacht te geven. Voor het grootste deel accepteerde Crystalstar iedereen die zich voor haar groep aanmeldde. Bij Rookchirp was ze tegelijkertijd ontroerd en beangstigd. Het scheen dat de kattin toch nog iéts over had voor haar leader, maar Crystalstar was bang voor haar leven in het gevecht. Ze wist hoe fragiel de kattin was. Tegen beter weten in accepteerde ze het toch, om de afstand tussen de twee niet nog verder te vergroten. Stormlight en Butterpact accepteerde ze gemakkelijker; dat waren grote, sterke katers waar ze veel aan zou hebben. Tag; @Rookchirp @Stormlight @Butterpact

Hij was er allang klaar voor en vol ongeduld wachtte hij dan ook tot het moment daar was dat ze eindelijk in de aanviel gingen. Helaas was het zo dat Shadowclan hun zou aanvallen en niet andersom. Wel, het was jammer maar hij moest er nu mee doen. Clouddancer had gelijk gehad, die stomme Acornstar zou hen inderdaad op hun eigen gebied aanvallen. Daar was zij het sterkste waren. Crystalstar deelde het op in drie groepen en Grimestripe hoefde niet lang te denken over met wie hij mee zou gaan. Clouddancer sloot zich bij Blueflower aan en de gestreepte kater volgde hem. Hij had wel vertrouwen in die vent en bovendien verwachtte hij niet dat Crystalstar op hem aan het wachten was. Grimestripe stootte de rode kater eens veel betekend aan en keek toen nuchter naar Blueflower. ''Ik ga mee''besloot hij alvast, of ze nou wilden of niet. Zijn leven zou hij niet geven, niet voor de clan die hem zo verachtte.

tag: @Clouddancer, @Blueflower

Wat een stom gedoe, Shrimppaw vond het niets aan. Met een zucht hoorde ze de aankondiging van Crystalstar aan, die haar plan vertelde. Ze zouden in verschillende groepen verdeeld worden. Of nou ja, de Warriors en Apprentices. Shrimppaw besloot zelf geen actieve aandacht te geven aan wie er precies mee ging, dat moesten ze zelf beslissen en daar kon ze echt de aandacht niet aan kwijt. Toch wiebelde ze onzeker met haar oortjes toen Rookchirp zichzelf aanbod, om vervolgens geaccepteerd te worden. Ze moest maar goed letten op de zwart-witte poes.

Nadat de meeste katten zichzelf hadden aangegeven bij Crystalstar stapte Shrimp naar voren. 'Ik ga samen met Falconpaw met jou mee, Crystalstar,' kondigde ze aan. Falcon zou haar helpen, daar was ze hem enorm dankbaar voor. 'We zullen aan de zijlijn staan, ik zal een paar katten aanwijzen die kunnen helpen met het dragen van de kruiden.' Ze had dit al meerdere keren in haar kop af laten spelen, ze had al een plannetje bedacht van hoe ze het aan wilde pakken.

@Crystalstar , @Falconpaw is genoemd