[open] Smol Twoleg is Smol

Twolegs waren vreemd, en hun kits al helemaal, ze kwijlden en spuugden en hadden kleine vieze grijperige klauwtjes. En Tugger was er midden in beland. Hij was begin van de ochtend in slaap gevallen onder een groot kleurrijk twoleg kit speel ding, maar niet veel later werd hij abrupt gewekt door kleine, krijsende, twoleg kits. Hoe kwam hij hier nou weer uit? Hij rekte zich uit en keek om het hoekje van zijn schuilplaats. Na een paar momenten leek de kust vrij en zette hij het op een sprintje en verschool zich snel onder een metalen bankje. ”Pfew, gered.” zuchtte hij opgelucht, maar hij was te vroeg geweest. Onder het bankje zat nog iets anders. Een twoleg kit, en voor dat Tugger het doorhad had het mormel zijn staart vast en trok er hard aan. ”HEEEEEEEEEEEEELP” schreeuwde hij luid in de hoop dat iemand hem kon redden

-open!

Ze had op haar favoriet plekje gezeten waar ze een goed zicht had op het park. Het hek was haar ultieme vriend geworden, wetende dat ze hier katten van buiten kon vermijden. De hond in haar nest wist haar wel te beschermen als het erop aankwam, maar ze was niet altijd in de mogelijkheid om hem met haar mee te krijgen. Haar mensen gingen vaker op wandel met het beest, nu hij groter was. Ook nu waren ze gaan wandelen, waardoor Lumina zich op haar hek geplaatst had. Ze schrok op toen ze plots een hulpkreet hoorde en sprong behoedzaam van haar hek af, richting de speeltuin. Ze zag wat er gebeurde en even versnelde ze haar pas. Aanvallen zou ze niet doen, er waren andere manieren om hier mee om te gaan. Ze trippelde wat rustiger nu ze aankwam bij de jonge twoleg en een poeslieve 'miauw' gleed van haar lippen af. Zoals verwacht was het kindje meteen alert en draaide zich om naar haar, waarbij de staart van de andere kat werd losgelaten. Ze sprong opzij toen ze benaderd werd en school vervolgens mee onder de bank, toen de ouder van het kind dichterbij kwam. De hulpkreet had niet enkel haar dichterbij laten komen. De ouder pakte het kind op, om het vervolgens in de bak vol zand te droppen. Lumina liet haar blik nu opzij gaan naar de kater. "Ook een goede morgen," grinnikte ze zachtjes.