We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: [OPEN] The room of Panic ma 5 apr 2021 - 19:11
Things end but memories last forever.
Routkit was meestal een beetje terughoudend maar dit betekende niet dat ze asociaal was. Ze hield gewoon van observeren en niet altijd van ogen op haar dunne vachtje, in plaats daarvan volgde ze graag het voorbeeld van anderen op en deed ze een beetje haar eigen ding. Drukte, dat voelde altijd zo zwaar, nee z ehield van de rust en aandacht op zijn tijd. Aandacht had ze altijd wel nodig, en helemaal als haar dromen zo onduidelijk waren. Haar hart in haar keel deden kloppen en ze even niet wist waar ze was. Ze had een nachtmerrie gehad en deze was niet eens zo eng geweest, maar alle geluiden hadden dof en kil geklonken, er waren aparte geuren en kleuren geweest die ze nog niet kende en ze was gewoon bang. Twee blauwe oogjes spieren dan ook uit haar nest terwijl ze haar neusje in haar eigen borst drukte en diep in ademde. Bee kon ze niet direct vinden, zelfs al was ze niet zo goed in grote groepen, alleen zijn was al helemaal een ramp. Traantjes verzamelden zich in haar ogen voordat ze een zacht, verdrietig geluidje liet horen. Iemand?
Onderwerp: Re: [OPEN] The room of Panic ma 5 apr 2021 - 20:03
Foxtrail had niet veel met kittens. Hij hoefde ze zelf niet, maar vond ze ook geen ramp. Meestal niet dan. Aangezien hij geen vader was van een huidige nestje, kwam de kater ook niet dagelijks in de Nursey. Meestal enkel om even iets te eten langs te brengen, waarna hij weer verdween. De poezen die hier lagen waren voor hem toch geen mogelijkheid om mee te flirten, ook niet als ze misschien single moeders waren. Al met al, was de Nursey geen plek waar hij lang verbleef. Nu liep hij met een klein konijntje naar binnen, vers gevangen in de tunnels. Zonder echt op de kleintjes te letten gaf hij het aan een queen, met het plan om zich weer uit de voeten te maken. Hij moest nog wat meer doen en dat was niet hier. Enkel, een kleine zielig klinkende piep liet hem opkijken. Een kleine kitten die daar zielig zat. Had ze honger? Wie was haar moeder? Foxtrail hield het echt niet allemaal bij hoor. ''Alles oké, kleine?''vroeg hij voorzichtig aan haar, niet zeker wetend hoe je met kittens praatte.
Onderwerp: Re: [OPEN] The room of Panic di 13 apr 2021 - 15:32
Things end but memories last forever.
Routkit keek met grote ogen naar de kater, de meeste katers waren wel aardig. Haar papa hield van haar en haar oom, zelfs al wist hij vaak niet wat hij met haar moest kwam ook vaak langs. Hij was minder eng dan haar mama, haar mama die op dit moment niet in het nest lag. Dat niet alleen, de nachtmerrie was nog vers genoeg in haar geheugen om haar een trillend rietje te maken dat zielig piepte. Een Warrior leek haar op te merken en een zware stem, in vergelijking tot die van haar, vroeg haar wat. 'Alles oké, kleine?' De kitten schudde zielig haar kopje terwijl ze hem met smekende ogen aan keek. Jij kan het wel beter maken toch? 'Kwuwffel?' Ze had een knuffel nodig, een zachte vacht tegen die van haar. Alleen zijn, dat was haar grootste angst.
Onderwerp: Re: [OPEN] The room of Panic do 13 mei 2021 - 18:41
blockquote>
De jonge Warrior wist nog niet zo goed wat hij met kittens moest doen, aangezien hij er niet echt ervaring mee had. Ze waren klein, onbehulpzaam en kwamen vlug in de problemen. Je moest altijd een oogje op ze houden als moeder en maar hopen dat ze niet in de problemen kwamen. Dat leek hem heel vermoeiend en het verbaasde hem ook niet dat deze kitten kwijt was van haar nestje. Hij keek eens rond om te ontdekken bij wie ze hoorde, maar werd hierdoor onderbroken door een vragend stemmetje onder hem. Wat zei ze? Verbaasd keek Foxtrail naar de kitten, proberend te verzinnen wat ze bedoelde. Het was gelukkig geen lastig woord en het duurde niet eeuwig voordat hij begreep dat ze om een knuffel vroeg. Ze keek hem met smekende ogen aan. Euh, wacht even. ''Euh, misschien later?''stamelde hij vlug. De flamepoint wist niet zeker of hij als een nog vreemde kater deze kitten moest gaan knuffelen. ''Wie is je moeder?''hopelijk wist ze dat te zeggen, dan kon Foxtrail haar daar neerzetten en er vandoor gaan voordat dit nog ongemakkelijker werd