We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Just when the caterpillar thought his life was over...
Flutterpaw had gevraagd of Shine met hem mee een wandeling wilde maken. Hij kon moeilijk een van zijn vrienden alleen zien, zeker nu de Healer weg was, hij had die nooit gekend. Shine was wellicht prima in staat om de wacht te houden over de Tribe maar dat betekende niet dat hij geen frisse neus kon gebruiken en daarnaast was Flutterpaw er zeker van dat hij een oog in het zeil kon houden zolang ze maar niet te ver de bergen in gingen. De Highlands waren een prachtige plek, ook besneeuwd als ze waren waardoor hij langzaam verder stapte en af en toe nieuwsgierig met een poot over de grond schraapte om te zien of er nog een teken van leven was.
Een apart geluid, een geluid dat hij nog niet eerder had gehoord leek van boven te komen waardoor hij zijn oren spitste en zijn kop omhoog schoot. Beschermend stapte hij dichter naar Shine toe alsof hij zichzelf zou opofferen als dat nodig was. Hij was niet meer alleen. De trial mocht nog maar net zijn in gegaan maar hij zou Shine niet teleur stellen. Zelfs al had hij er geen vertrouwen in dat de andere katten hem zouden accepteren. Shine was zijn enige vriend naast Bloodhound. Hij zou het volgende ochtendlicht zien, zelfs al was dat het laatste wat hij deed. De kater blies zijn borstkas op terwijl hij zich schrap zetten om actie te nemen als dat nodig was.
Vandaag had Flutterpaw hem gevraagd mee te komen op een wandeling. Normaal deed hij dat vaak al, maar best wel alleen. Soms eens met een Cave Guard erbij, aangezien de Healer nu weg was en hij nu de enigste was aan de top was hij belangrijker dan daarvoor. Hij hoopte dat Fireteller snel zou terugkeren en dat hij hier niet voor eeuwig alleen zou zijn, hij vond het een beetje eenzaam zo. Ach ja, hij had goede hoop voor de toekomst. Hij had geduld en hij had passie. Zolang de kater die dingen allemaal had, zou het allemaal wel goed komen.
Ze waren nu in de Highlands, het was zeker een mooie plek maar hij vond alle plekken in de bergen wel uniek op hun eigen manier en het was zo groot, dat je er vele manen over kon doen elk stukje stilletjes te bewonderen. Echter hoorde hij opeens een geluid van hoog boven hun wat hem meteen deed beven. Een geluid. Hoog boven hun. Dat kon alleen maar één ding betekenen. Hij merkte hoe de ander wat dichter bij hem kwam en de zwartwitte kater keek naar boven. Een grote, angstaanjagende roofvogel die daar boven liep te cirkelen. Hij vond alle wezens mooi, behalve die. Want zulke vogels hadden ooit zijn eerste mentor van hem afgepakt, en sindsdien is hij altijd al bang van ze geweest.
Just when the caterpillar thought his life was over...
Flutterpaw wist dat er een Healer naast Shine hoorde te staan. Een kat waar hij over had gehoord maar zelf niet mee in aanraking was geweest. Tegen de tijd dat Shine hem de trial had aangeboden en hij er klaar voor was geweest zich onder de andere katten te begeven, was de kater verdwenen als sneeuw voor de zon.
De bergen waren anders, de gevaren waren anders en veel van de dingen die hij geleerd had moest hij op een andere manier toepassen maar met zijn mentor en het vertrouwen dat hij snel genoeg was door zijn slanke bouw en krachtig genoeg door zijn grootte zorgde ervoor dat Flutterpaw niet bang was om beschermend bij zijn vriend te gaan staan toen hij doorhad dat een arend boven hen rond cirkelde. Flutterpaw wierp een vragende blik op Shine. 'De struiken in?' als de arend hen niet zag, hen niet interessant genoeg vond zou hij later aan Day kunnen vragen te kijken of ze hem aan moesten pakken met een grotere groep.
Hij stond een beetje te bibberen van angst toen hij naar de arend boven hem keek. Precies hetzelfde wat hij had gevoeld de vorige keer dat er zo’n grote vogel dichtbij hun was. Het cirkelde boven hen en kwam steeds dichter bij hen wat hem echt bang maakte. Hij had al gezien wat zo’n vogel kon doen. En dat wilde hij niet opnieuw. Hij kwam vaak naar buiten, maar had altijd geluk gehad dat hij onder bomen stond zodat de vogels hem niet konden zien. ‘De struiken in?’, vroeg de ander met een vragende blik. “E-e-e-e-e-h”, hij sloeg een keertje hard met zijn staart voor hij zijn kop schudde. Wakker blijven! Hij was geen hopeloze to-be meer nu, hij was een healer to-be met meer verstand als toen, dus hij moest die ook gebruiken. “Ja, kom”, sprak hij snel voor hij een dichtbijzijnde struik zocht en er meteen in dook. Hij wilde dit niet hoeven meemaken. Maar het waren nu eenmaal de bergen niet zonder roofvogels die achter kleine katten zaten zoals hem. Normaal deden Prey Hunters modder op hun vacht als ze gingen jagen zodat niemand hen zag, maar hij vreesde dat het met de sneeuwlakens op de grond niet meer zou werken.
Onderwerp: No way home 
do 6 jan 2022 - 21:55